بعضي از بيماران معتقدند که عمل جراحي را بايد موقعي انجام دهند که چشم مبتلا، فاقد بينايي شده باشد و فقط تاريکي و روشنايي را درک کند. آيا اين باور مردم از لحاظ علمي درست است؟

خير، درگذشته هاي خيلي دور، انجام عمل جراحي آب مرواريد به دليل وسايل و شرايط محيطي اتاق عمل با عوارض جدي و خطرناکي مواجه بود و چون اين عوارض ممکن بود در درصد بالايي از بيماران منجر به کوري شود، در نتيجه تا موقعي که بيمار مي توانست ببيند عمل جراحي را به تاخير مي انداختند. ولي در دهه هاي اخير، با ابداع تکنيک هاي نو و اختراع وسايل جديد و لنزهاي داخل چشمي، عوارض جراحي آب مرواريد خيلي کمتر شده و تقريبا همه عوارض عمل را مي توان درمان کرد.

لذا هر موقع بيمار ديد غيرقابل قبول به دليل آب مرواريد داشته باشد، بايد تحت عمل جراحي قرار گيرد، ولي آن چه اهميت دارد و بيماران بايد به آن توجه کنند اين است که عمل جراحي را آن قدر به تاخير نيندازند که به آب سياه تبديل شود.

روش هاي عمل جراحي آب مرواريد کدام است؟

براي عمل جراحي آب مرواريد، روش هاي مختلفي وجود دارد، ولي روش جديدي که در اکثر کشورهاي پيشرفته هم انجام مي گيرد روش فيکوامولسيفيکاسيون (که اصطلاحا فيکو گفته مي شود) مي باشد که براي خارج کردن آب مرواريد، حداکثر 3 تا 4 ميلي متر از روي قرنيه بيمار خارج مي گردد و سپس لنزهاي مخصوصي را که خاصيت تا شدن دارند، وارد چشم کرده و در جاي لنز طبيعي چشم يا آب مرواريد قرار مي دهند.

در اين روش جراحي، معمولا بعد از عمل، بخيه اي زده نمي شود و در صورت نياز، ممکن است يک يا دو بخيه به طور موقت زده شود.

اين روش جراحي که يک تحول اساسي در چشم پزشکي محسوب مي گردد، زمان ترميم زخم را خيلي کوتاه کرده است و معمولا بيماران ظرف چند روز، بينايي خود را به دست مي آورند.