همه ی قارچ ها خوردنی نیستند
همه ي قارچ ها خوردني نيستند
اين روزها وقتي براي ديدن سرسبزي هاي فصل بهار به مناطق صحرايي سفر مي کنيم، افراد بومي يا غير بومي را در حال جمع آوري سبزي هاي کوهي يا قارچ هاي صحرايي مي بينيم.
موضوعي که شايان توجه است اين که هر قارچي را نمي توان چيد و مصرف کرد زيرا قارچ ها انواع سمي دارند که خوردن آن ها باعث مسموميت و مرگ مي شود.
به طور کلي قارچ از رستني هايي است که ريشه و برگ و گل ندارد و فقط بدنه دارد.
سبز رنگ نيست و ماده ي کلروفيل در آن وجود ندارد. اغلب در جاهاي مرطوب يا تنه درختان مي رويد.
برخي از آن ها خوراکي و برخي سمي هستند و قارچ هاي بسيار ريزي هم روي برخي خوردني ها پيدا مي شود که به آن کپک مي گويند.
اغلب قارچ هاي صحرايي به دليل آن که به صورت طبيعي و به دور از هر گونه کود و مواد شيميايي در طبيعت در مقابل نور خورشيد رشد مي کنند در مقايسه با قارچ هاي صنعتي از ارزش غذايي بسيار بالاتري برخوردار هستند.
ظاهر اين قارچ ها در مقايسه با قارچ هاي صنعتي متفاوت است و اندازه بزرگ تري دارند. در کل پروتئين قارچ ها دو برابر پروتئين اغلب سبزيجات است.
قارچ ها 2 تا 3 درصد چربي مفيد دارند که البته در مويرگ ها رسوب نمي کند و حتي براي دفع مواد زايد از روده ها نيز مفيد و از اين رو براي افراد مبتلا به يبوست و بواسير نافع است.
ليسيتين موجود در قارچ ميزان کلسترول خون را در سطح پايين نگه مي دارد و به دليل آن که در هر 100 گرم آن تنها 27 کالري انرژي نهفته است، آن را به عنوان يک غذاي رژيمي مورد توجه قرار داده اند.
قارچ 70 تا 90 درصد ويژگي هضم شدن دارد و سرشار از ويتامين هاي گروه B و C است، لذا براي کسب انرژي و رفع خستگي و بي حوصلگي مفيد است.
مصرف قارچ را به دليل پتاسيم فراوان به افراد مبتلا به فشار خون بالا توصيه مي کنيم.
قارچ به علت داشتن کروم در کنترل بيماري ديابت موثر است.
همچنين سرشار از آهن، کلسيم، مس و منگنز بوده و کلاهک آن غني از فسفر است و مي تواند نياز بدن را تامين کند.
همين طور قارچ سرشار از ويتامين D است که مي تواند خصوصا براي سالمندان و افرادي که در سنين يائسگي هستند، باعث تقويت استخوان ها و جلوگيري از پوکي استخوان شود.
توصيه ها
اگر به صحرا رفته ايد و با ديدن قارچ هاي صحرايي وسوسه شده ايد، براي تشخيص خوراکي بودن آن ها از افراد بومي منطقه کمک بگيريد. گفتني است، قارچ هاي سمي در مقايسه با قارچ هاي خوراکي به سختي قابل تشخيص هستند، لذا بد نيست بدانيد قارچ هاي سمي در طبيعت و بيشتر در جنگل ها و در بيخ و انتهاي درختاني مثل زيتون، گردو و انجير مي رويند. در فضله گاو، مردارها و نزديک لانه حيوانات سمي نيز رشد مي کنند و بسيار خطرناک هستند.
اغلب به رنگ سياه، سرخ و سفيد و کمي لزج و بدبو هستند. وجود زائده کيسه مانند در پايه برخي قارچ ها معمولا نشان از سمي بودن آن ها است.
کساني که قارچ هاي سمي خورده اند 4 تا 5 ساعت و گاهي 12 تا 16 ساعت بعد از مصرف علائم مسموميت در آن ها ظاهر مي شود. اين علائم شامل استفراغ، بي حالي، عطش زياد، دل درد، سرگيجه و همچنين عوارض روحي است که بايد فورا بيمار مسموم را به پزشک برسانيد.
گفتني است مرغوب ترين قارچ هاي خوراکي قارچ هايي هستند که کلاهک آن ها بسته باشد يعني شکاف ها و تيغه هاي زير کلاهک ديده نشود و ظاهري خوب و تازه و بدون لک داشته باشد.
اما در نهايت توصيه مي کنيم براي آن که از خطرات احتمالي قارچ هاي صحرايي در امان بمانيد به مصرف قارچ هاي صنعتي که داراي بسته بندي بهداشتي، تاريخ مصرف و پروانه بهداشت هستند، اکتفا کنيد.
اگر مي خواهيد با پزشک سايت مشورت کنيد، اينجا کليک کنيد.
براي شرکت در بحث هاي انجمن سايت مرتبط با بهداشت و سلامت، اينجا کليک کنيد.
*مطالب مرتبط:
قارچ، تقويت كننده ي استخوان ها