تهدیدهای اتحاد ملی
تهديدهاي اتحاد ملي
بايد اين پرسش اصلي را که آسيب‌ها و تهديدهاي متوجه اتحاد ملي چيست؟ مورد توجه قرار داد.
بي ترديد در گام نخست بايد بر اين نکته اذعان داشته باشيم که شناخت آسيب‌ها و تهديدات متوجه هر موضوع يا پيکره مورد هدفي نيازمند شناخت دقيق ابعاد موجود و وجوه قابل تعريف آن موضوع آن هم در وضعيت طبيعي درباره آنهاست.
در لحظات آغازين نوروز يک هزار و سيصد و هشتاد و شش هجري شمسي، مقام معظم رهبري نظام جمهوري اسلامي ايران در پيام نوروزي خطاب به ملت ايران، بنا به رويه سال‌هاي گذشته، به نام گذاري اين سال پرداختند.
معظم له پس از بيان فرازهاي مهمي در ارتباط با نوروز و آنچه که در سال گذشته واجد اهميت تحليلي بود و با عنايت به نياز جامعه در بافت موقعيتي کنوني با بيان اين جملات سال 86 را سال اتحاد ملي و انسجام اسلامي خواندند: به نظر من امسال سال اتحاد ملي و انسجام اسلامي است.
يعني در درون ملت ما اتحاد کلمه و همه آحاد ملت و قوميت‌هاي گوناگون و مذاهب گوناگون و اصناف گوناگون ملي و در سطح بين المللي انسجام ميان همه مسلمانان و روابط برادرانه ميان آحاد امت اسلامي از مذاهب گوناگون و وحدت کلمه آنها.
با توجه به اين مهم، بايد اين پرسش اصلي را که آسيب‌ها و تهديدهاي متوجه اتحاد ملي چيست؟ مورد توجه قرار داد. بي ترديد در گام نخست بايد بر اين نکته اذعان داشته باشيم که شناخت آسيب‌ها و تهديدات متوجه هر موضوع يا پيکره مورد هدفي نيازمند شناخت دقيق ابعاد موجود و وجوه قابل تعريف آن موضوع آن هم در وضعيت طبيعي درباره آنهاست.
از همين رو در گام نخست بررسي مفهوم شناختانه اتحاد ملي در مقام موضوع اصلي بحث و حصول مولفه‌هاي هويتي و شاخصه‌هاي عملياتي آن از اهميتي بسزا برخوردار مي گردد.
بافت متني حيات دانشواره ترکيبي اتحاد ملي، بافتي اجتماعي - سياسي است؛ به بيان ديگر با وجود ورود نتايج مثبت آن به تمامي عرصه‌هاي حيات جامعه ملي (ملت-دولت) و مجموعه‌هاي انساني (شهروندان) و حتي ورود نهايي نتايج آن در عرصه حيات فردي تک تک آحاد ملت نقطه عزيمت تجلي آن يا منزلگه بروز آنرا بايد در عرصه اجتماعي – سياسي دنبال کرد و در تعريف آن از ادبيات سياسي سود جست.
به عقيده نگارنده، وحدت که در ادبيات سياسي به زبان انگلوساکسوني آن با واژه unity آمده است، از دو ويژگي و مختصه اساسي متاثر است: الف) يگانگي دروني ب) پيوستگي بيروني. يگانگي دروني در اين معنا به نقطه تشابه هويتي اشاره دارد که موجب ايجاد نقطه عزيمت مستحکمي است که مي‌توان آنرا بنياد عميقي براي پيوستگي‌هاي عيني دانست.
در لسان قران کريم آنگاه که گفته مي شود: واعتصموا بحبل الله جميعا و لا تفرقوا، به واقع و در ادبيات مورد نظر ما به همين نقطه عزيمت بنيادين اشاره دارد که مي‌تواند پايه مستحکم وحدت باشد و اتحاد بدون آن بي‌منزلگه و رستنگاه است.
پيوستگي بيروني در اين منظر متوجه خط تداوم آن يگانگي دروني در عرصه ي حيات جمعي براي رسيدن به هدف يا اهداف تعريف شده فردي و اجتماعي و ملي پذيرفته شده است. از همين رو يک ملت با حصول به يگانگي دروني وتسري آن به لايه‌هاي بيروني در قالب پيوستگي‌هاي اجتماعي و بسط آن در تمامي ساحت‌ها و عرصه‌ها و حوزه‌ها و وجوه جامعه ملي مي‌تواند به اتحاد ملي دست يابد.
علاقه مندم که ميان وحدت و اتحاد تمايز قائل شوم و در عين همنشيني و ارتباط اين هماني ميان آنها، اتحاد را محصول عيني و عملي وحدت در معناي فوق بدانم. اتحاد که زبان انگلو ساکسون از آن با دانشواره alliance ياد آمده است از معناي تعريف شده‌اي برخوردار است که با اندکي بازافريني مفهومي مراد ما را حاصل مي‌نمايد.
اين مفهوم نيز از دو خصلت و ويژگي اساسي بهره برده است و همان طور که ژان بدن فرانسوي در تعريف حاکميت از دو مختصه مطلق بودن و دايمي بودن نام مي‌برد، مي‌گوييم: اتحاد نيز به عنوان انعکاس بيروني و عملي وحدت از دو مختصه: وحدت دروني و توافق رسمي برخوردار است.
در اينجاست که وجوه دوگانه وحدت يعني يگانگي دروني و پيوستگي بيروني توافق معني داري را بين اجزاء و کنشگران مورد نظر ايجاد مي‌کند که نوعي پيوند معنوي (دروني) را در لايه لايه‌هاي حيات کنشگران تسري مي بخشد و انعکاس بيروني آن را در توافقات رسمي براي ايجاد اتحادها و ائتلاف‌ها به نمايش مي‌گذارد.
اگر ملت به جمعيت تعريف شده در داخل مرزهاي ترسيم شده رسمي اشاره مي‌کند که در فرهنگ، مذهب، زبان و قوميت مشترکي که تداوم تاريخي قدرتمند دارند سهيم هستند، وحدت ملي اشاره به يگانگي دروني و پيوستگي بروني آنها بر حول اين مشترکات تاريخي قدرتمند دارند که به دنبال اتحاد در عرصه حيات اجتماعي –سياسي خود براي افزايش قدرت در راستاي حصول به اهداف تعريف شده ملي مي‌باشند.
اين امر در اغلب اعضاي جامعه ملي خود را به صورت اوليه هويت دسته جمعي و اجتماعي به نمايش مي‌گذارد و در مرحله تکاملي خود هم حامل اراده ملي و هم توليد کننده و تزايد بخش قدرت ملي مي‌شود.
هنگامي که اين دو مفهوم درهم تنيده وحدت و اتحاد – با باز تعريف فوق – با يکديگر پيوند مي‌خورند، ترکيب فوق‌العاده نيرومندي را از مشروعيت و کارايي براي آن ملت و به ويژه حکومت برخاسته دولت و نخبگان برتافته از درون آن ملت فراهم خواهد ساخت تا در پرتو آن به نيل به اهداف تعريف شده آن ملت دست يابند.
منبع: عمليات رواني