نگاهی به وقایع روز ششم محرم

در روز ششم محرم سال ۶۱ هجری، عمربن سعد نامه‌ای به این مضمون از عبیدالله دریافت کرد که: «با سپاهیان خود بین امام حسین(ع) و اصحابش و آب فرات فاصله بینداز، به طوری که حتی قطره‌ای آب به امام (ع) نرسد،‌‌ همان گونه که از دادن آب به عثمان بن عفان خودداری شد!.»
عمربن سعد ۵۰۰ سوار را در کنار شریعه فرات مستقر کرد. یکی از آن‌ها فریاد زد:‌ ای حسین! به خدا سوگند که قطره‌ای از این آب را نخواهی آشامید تا از عطش جان دهی!

نفرین امام

حضرت فرمود: «خدایا! او را از تشنگی هلاک کن و هرگز او را مشمول رحمتت قرار مده.» حمید بن مسلم می‌گوید به چشم خود دیدم که نفرین امام(ع) عملی شد.
تعداد نظامیانی که لباس و سلاح جنگی و حقوق از حکومت غاصب بنی امیه گرفته و به جنگ امام حسین (ع) آمده بودند را بالغ بر ۳۰ هزار جنگجو نوشته‌اند.
در این روز حبیب بن مظاهر اسدی به امام حسین(ع) عرض كرد: « یابن رسول الله‏! در این نزدیكی طائفه‌‏ای از بنی اسد سكونت دارند كه اگر اجازه دهی من به نزد آنها بروم و آنها را به سوی شما دعوت نمایم».
امام(ع) اجازه دادند و حبیب بن مظاهر شبانگاه بیرون آمد و نزد آن‌ها رفت و به آنان گفت: «بهترین ارمغان را برایتان آورده‌‏ام، شما را به یاری پسر رسول خدا دعوت می‌‏كنم، او یارانی دارد كه هر یك از آن‌ها بهتر از هزار مرد جنگی است و هرگز او را تنها نخواهند گذاشت و به دشمن تسلیم نخواهند نمود. عمر بن سعد او را با لشكری انبوه محاصره كرده است، چون شما قوم و عشیره من هستید، شما را به این راه خیر دعوت می‏‌نمایم».
در این هنگام مردی از بنی ‏اسد كه او را عبداللّه‏ بن بشیر می‌‏نامیدند برخاست و گفت: من اولین كسی هستم كه این دعوت را اجابت می‌‏كنم و سپس رجزی حماسی خواند: «قَدْ عَلِمَ الْقَومُ اِذ تَواكلوُا وَاَحْجَمَ الْفُرْسانُ تَثاقَلُوا اَنِّی شجاعٌ بَطَلٌ مُقاتِلٌ كَاَنَّنِی لَیثُ عَرِینٍ باسِلٌ.. حقیقتا، این گروه آگاهند در هنگامی كه آماده پیكار شوند و هنگامی كه سواران از سنگینی و شدت امر بهراسند، كه من رزمنده‏ای شجاع، دلاور و جنگاورم، گویا همانند شیر بیشه‌‏ام.».
سپس مردان قبیله كه تعدادشان به ۹۰ نفر می‏رسید برخاستند و برای یاری امام حسین(ع) حركت كردند. در این میان مردی مخفیانه عمر بن سعد را آگاه كرد و او مردی بهنام ازرق را با ۴۰۰ سوار به سویشان فرستاد.
آنان در میان راه با یكدیگر درگیر شدند، در حالی كه فاصله چندانی با امام حسین(ع) نداشتند. هنگامی كه یاران بنی‏اسد دانستند تاب مقاومت ندارند، در تاریكی شب پراكنده شدند و به قبیله خود بازگشتند و شبانه از محل خود كوچ كردند كه مبادا عمر بن سعد بر آنان بتازد.
حبیب بن مظاهر به خدمت امام(ع) آمد و جریان را بازگو كرد. امام(ع) فرمودند: «لاحَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّه‏».

اولین محاصره فرات در کربلا

به نقلی عمر سعد، شبث بن ربعی خبیث را همراه سه هزار مرد سفاک با کوبیدن طبل و دهل کنار فرات فرستاد که اطراف آن را به محاصره درآوردند. در این روز لشکر زیادی برای جنگ با حضرت اباعبدالله(ع) جمع شدند.

---

منبع : خبرگزاری قران