محلول های الکترولیت و غیر الکترولیت

چکیده:

مواد غیر الکترولیت موادی هستند که به صورت کاملا مولکولی در آب حل می شوند و مواد الکترولیت موادی هستند که به طور کامل یا به مقدار کم در آب یونیده می شوند. در این درس با ویژگی های این دو گروه از مواد بیشتر آشنا خواهیم شد.

شرح درس:
مواد را می توان بر اساس نحوه حل شدن آنها در آب یا حلال دیگر به دو دسته غیر الکترولیت و الکترولیت تقسیم کرد. 

 موادی مانند استون و اتانول که به صورت کاملا مولکولی در آب یا حلال دیگر حل می شوند مواد غیر الکترولیت می باشند که از انحلال آن ها هیچ یونی ایجاد نمی شود. به محلول این مواد محلول غیر الکترولیت می گویند که رسانای جریان برق نمی باشند.

نکته: اغلب مواد آلی ( به جز اسیدها یا بازهای آلی) غیرالکترولیت هستند.

مواد الکترولیت موادی هستند که به طور کامل یا به مقدار کم در آب یونیده شده و محلول آن ها ( محلول الکترولیت) رسانای جریان برق می باشد.

نکته: اغلب محلول هایی که از حل کردن ترکیب های یونی یا ترکیب های کووالانسی قطبی در آب به دست می آیند، الکترولیت هستند.

الکترولیت ها از نظر رسانایی الکتریکی به دو دسته قوی و ضعیف تقسیم می شوند.

موادی که به طور کامل یا به طور عمده به هنگام انحلال در آب یونیده می شوند الکترولیت قوی هستند. محلول این مواد در صورت داشتن غلظت کافی رسانای خوبی برای جریان برق می باشند.

اسیدهای قوی، بازهای قوی و اغلب نمک ها جزو الکترولیت های قوی هستند.

 الکترولیت های ضعیف موادی هستند که به هنگام انحلال در آب به طور عمده به صورت مولکولی حل شده و تعداد کمی از مولکول های حل شونده آن ها یونیده می شود. به عبارتی تعداد یون در محلول این الکترولیت ها کم است.

اسیدها و بازهای ضعیف، الکترولیت های ضعیفی به شمار می آیند که رسانای ضعیف جریان برق می باشند.

تمامی مواد الکترولیت الزاما ترکیب های یونی نیستند. به عنوان مثال اسیدها قبل از حل شدن در آب ترکیب هایی کووالانسی هستند. اما به یاد داشته باشید که در الکترولیت های قوی هرچه تعداد یون ها بیشتر باشد رسانایی الکتریکی بیشتر خواهد بود.

مرکز یادگیری سایت تبیان – تهیه و تنظیم: مهسا شاه حسینی