بيماري هاي اتوايميون

بدن انسان داراي يک سيستم دفاعي است. اگر ميکروب يا ويروسي از بيرون وارد بدن شود، سيستم دفاعي در مقابل آن وارد عمل شده و سعي در دفع آن مي کند. سيستم ايمني بدن در حالت سلامت پروتئين هايي مي سازد تحت عنوان آنتي بادي که اين پروتئين ها بدن را بر ضد عوامل بيگانه و خارجي که تحت عنوان آنتي ژن شناخته مي شوند، محافظت مي کنند.

گاهي اين سيستم دفاعي بدن نمي تواند بين اجزاء خودي و بيگانه افتراق دهد. سلول هاي خودي را به اشتباه بيگانه فرض کرده و به آن ها حمله مي کند. بدين ترتيب سلول هاي بدن همان فرد را به عنوان آنتي ژن و بيگانه شناخته و بر ضد آن ها آنتي بادي مي سازد. در اثر اين حمله، التهاب و آماس ايجاد شده و اجزاء خودي بدن آسيب مي بينند و به اين ترتيب يک سري از بيماري ها ايجاد مي شوند که ما به آن ها بيماري هاي خود ايمني يا اتوايميون مي گوييم. بيماري هاي اتوايميون مي تواند از يک آلرژي ساده تا بيماري هاي پيچيده اي چون اسکلروز جانبي آميوتروفيک باشد.

معروف ترين اين بيماري ها روماتيسم است. در اين بيماري سيستم دفاعي بدن به اشتباه به سلول هاي غضروف مفاصل حمله کرده، تورم و التهاب و درد مفصل ايجاد مي شود. از جمله بيماري هاي پوستي اتوايميون يا خودايمني مي توان به بيماري پمفيگوس پسوريازيس، ويتيليگو يا لک و پيس، ليکن پلان، لوپوس پوستي و ... اشاره کرد. اساس درمان بيماري هاي خود ايمني داروهاي مهار کننده ي سيستم ايمني مثل کورتون است.