ايران و گزارشگرحقوق بشر

علاوه بر تجربه هاي تلخ ايران از همکاري با نهادهاي بين المللي، آگاهي از برنامه طراحي شده غرب عليه ايران، ازجمله "بي اعتبارسازي روايات تهران"، گزارش هاي از قبل نوشته شده توسط اين گزارشگر و همچنين اتخاذ "استراتژي انتشار اخبار وخيم" از جانب غرب براي بي دفاع کردن ايران، تنها تعدادي از اين دلايل است.

پيش از تبديل شدن کميسيون حقوق بشر سازمان ملل به شوراي حقوق بشر، رينالدو گاليندوپل در سال هاي ?? تا ?? و موريس کاپيتورن در سال هاي ???? تا ????، به عنوان گزارشگر ويژه حقوق بشر در امور ايران فعاليت مي کردند؛ اما پس از اينکه قدرت هاي غربي به شوراي حقوق بشر به عنوان ابزاري براي فشار بر ايران نگاه کردند؛ موريس کاپيتورن، دومين گزارشگر اين شورا گزارشي سراسر ضد ايراني و بي اساس از ايران منتشر کرد و تجربه اي تلخ از خود براي ايران به يادگار گذاشت و با آشکار شدن نيت اين شورا، مسوولين ايران از پذيرفتن چنين گزارشگراني امتناع کرده است.

البته ايران بارها پيشنهاد داده است که سازمان ملل گزارشگر موضوعي به ايران بفرستد.

پس از سالها تلاش بي وقفه قدرت هاي غربي به خصوص کانادا در حوزه حقوق بشر عليه ايران، شوراي حقوق بشر در فروردين ماه 90،  قطعنامه اي تصويب کرد که به موجب آن از طريق انتخاب يک گزارشگر ويژه، فشار ويژه اي را بار ديگر به ايران در حوزه حقوق بشر اعمال نمايند .

شايد تنها خاطره مردم ايران از مالديو، شکست تيم فوتبال اين کشور با نتيجه اي دو رقمي باشد؛ اما زماني که شوراي حقوق بشر هفته گذشته، احمد شهيد، وزير امور خارجه پيشين مالديو را به عنوان گزارشگر ويژه خود در ايران، انتخاب و معرفي کرد؛ مردم ايران نام مالديو را پس از سالها، يک بار ديگر شنيدند.

آيت الله صادق لاريجاني، رئيس قوه قضاييه ايران در پاسخ به اين اقدام، گفت که "پذيرفتن گزارشگر ويژه حقوق بشر سياست ما نيست".

معيارهاي دقيق انتخاب احمد شهيد حاکي از اين بود که انتخاب وي کاملا حساب شده است، چراکه او يک مسلمان و شرقي است و بر اين اساس ايران نمي تواند بگويد که گزارشگر اين سازمان غربي است و از موضع خصمانه قدرتهاي غربي نسبت به ايران نگاه مي کند.

دلايل اين انتخاب را بايد در نشست کمپين اطلاعاتي کشورهاي اروپايي که در جريان فتنه 88 برگزار شد جستجو کرد. کارشناسان در آن نشست به يک نتيجه مشترک رسيدند: "بي اعتبارسازي روايات تهران"

لذا براي ايفاي همان نقش گزارشگران قبلي، اينبار در هيات و لباس مسلمان و شرقي، احمد شهيد بهترين گزينه بود. انتخابي که 3 ماه به طول انجاميد و در اين مدت تحرکات و اظهارات مقامات ايران به خوبي کنترل مي شد.

طراحي باخت ايران در هرصورت طراحي چنين برنامه اي از اساس براين قاعده استوار است که ايران چه گزارشگر ويژه حقوق بشر را بپذيرد و چه نپذيرد در هر صورت بازنده شود و هر اقدام و انتخابي زمينه ساز افزايش فشارهاي سياسي بر ايران شود .

اگر ايران گزارشگر ويژه حقوق بشر را بپذيرد؛ او نيز به تبع مواضع ايران ستيزانه غرب، راه گزارشگران قبلي را خواهد پيمود و گزارشي ضد ايراني ارايه و منتشر خواهد کرد و دستاوردي جديد براي غرب خواهد اندوخت.

ضمن اينکه جنبش سبز نيز، در راستاي تضعيف موضع ايران براي حضور گزارشگر ويژه سازمان ملل برنامه هاي ويژه اي را تدارک ديده بود و قصد داشت با وخيم نمايش دادن اوضاع، براي خوش خدمتي به غرب سنگ تمام بگذارد.

طي هفته هاي گذشته جنب و جوش قابل توجهي در ميان فعالان حقوق بشر داخل و خارج ايران شکل گرفته بود تا با مستندسازي نقض حقوق بشر در ايران، به ماموريت گزارشگر ويژه سازمان ملل کمک کنند .

اما در صورت امتناع از پذيرش چنين گزارشگري، باز هم به صورت غير رسمي اين پيام به همه مخاطبان مخابره خواهد شد که به دليل "وخامت اوضاع حقوق بشر" در ايران، مقامات اين کشور از پذيرش وي سرباز زده اند.

ضمن اينکه با توجه به هزينه هاي سياسي و بدنامي اي که عدم همکاري با سازمان ملل در زمينه حقوق بشر مي تواند براي هرکشوري به همراه آورد، غرب به طور مشخص، روي اين گزينه حساب کرده است.

به نظر مي رسد مقامات غربي از ابتدا برآورد درستي از تصميم مسئولان ايران داشته و براي آنها از قبل مسجل بوده که ايران در برابر چنين تصميماتي خواهد ايستاد .

تجربه هاي تلخ ايران از همکاري با نهادهاي بين المللي، نشان داده است که قلم گزارشگران بين المللي ولو در شفاف ترين حالات ممکن هرگز به نفع ايران نخواهد نوشت.

گزارشگران آژانس بين المللي انرژي اتمي هرگز گزارشي که تامين کننده منافع ملي ايران و مبتني بر حقيقت باشد را ننوشته اند و عليرغم اينکه هيچ سندي مبني بر نظامي بودن فعاليت هاي هسته اي ايران وجود ندارد، همواره مواضع دولت هاي غربي و به ويژه آمريکا را دستمايه گزارش خود قرار داده اند.

شايان ذکر است که يک فرد عادي، هرگز نمي تواند به پست هاي نهادهاي بين المللي دست يابد. اين پست ها همواره با نظر شبکه هاي فراماسونري تامين و حمايت مي شوند و اگر فردي وابسته به اين شبکه نباشد، هرگز براي ايفاي ماموريت هاي بين المللي برگزيده نخواهد شد.

گزارش هاي از قبل نوشته شده

نکته مهم آن است که چه قوه قضاييه و وزارت امور خارجه ايران گزارشگر ويژه سازمان ملل را به کشور بپذيرند و چه از پذيرفتن گزارشگر اين سازمان امتناع کنند، احمد شهيد موظف است تا ماه سپتامبر گزارش اوليه خود را بنويسد و به سازمان ملل ارائه کند.

چنانچه که بخش فارسي بي بي سي ابراز کرده است: احمد شهيد حتي از روزهاي قبل از اينکه نامش به عنوان گزارشگر ويژه اعلام شود، کار خود را آغاز کرده است.

پذيرفتن احمد شهيد مستلزم همکاري نهادهاي ذيربط براي فراهم آوردن دسترسي وي به مدارک، زندانيان سياسي، بازداشتگاه ها، خانواده هاي زندانيان، و در نهايت مخالفان سياسي در ايران است.

اما نکته جالب اينجاست که غرب و بخصوص گردانندگان پروژه "پرونده سازي حقوق بشر عليه ايران" نيازي به اين مجراهاي رسمي ندارند و بارها ثابت کرده اند که به جزييات همه افراد در زندان هاي ايران دسترسي داشته و اخبار روزانه زندان هاي ايران را به صورت لحظه به لحظه، به شيوه اي اغراق آميز، تلخ، سياه و رقت انگيزي از طريق بوغ هاي رسانه اي خود به سراسر دنيا مخابره مي کنند.

هم اکنون در منابع اينترنتي نيز نام تعداد زيادي از زندانيان و اطلاعات تفصيلي اغراق آميز در مورد آنها وجود دارد.

يک اصل استراتژيک نظامي مي گويد که "براي دستيابي به پيروزي، ابتدا بايد شرايط پيروزي را فراهم نمود."

اين احتمال وجود داشت که ايران در قبال فشارهاي حقوق بشر توسط غرب، از راه هاي ممکن به دفاع از خود بپردازد؛ لذا بنا بر اصل ذکر شده، غرب با ساختن چهره اي سياه و منفي از ايران در حوزه حقوق بشر ابتدا به ساکن، ذهن همه مخاطبان جهاني رسانه هاي خود را مملو از اخبار سياه و منفي از ايران نمود و با اتخاذ"استراتژي انتشار اخبار وخيم" مدام اخبار سياه را از حوادث ايران که در هر کشوري نيز وجود دارد، مخابره  و منتشر نموده است.

با اين برنامه غرب به زعم خود، هيچ جاي دفاعي براي مقامات ايراني نسبت به وضع حقوق بشر باقي نگذاشته است   و با بي دفاع کردن ايران، هرتلاشي از جانب اين کشور، از ابتدا محکوم به شکست است.

بنابراين غرب ابتدا با ديپلماسي رسانه اي و توان "ايميج سازي" خود چهره اي منفي از ايران ساخت و با سياه نمايي وضعيت حقوق بشر در ايران، افکار عمومي را اقناع نمود و در ذهن عوام، به يک قطعنامه غير رسمي در حوزه حقوق بشر عليه ايران دست يافت.

غرب با اين کار يک قدم به پيروزي نزديک شد و سپس جامعه جهاني را به اين نتيجه رساند که : با توجه به اين اخبار وخيم، فرستادن يک گزارشگر ويژه از سوي سازمان ملل براي بررسي وضعيت حقوق بشر، ضروري است.

آيا شوراي حقوق بشر سازمان ملل، براي گوانتانامو ، ابو غريب و صدها زندان مخفي آمريکا، يا براي آمار شرم آور تجارت جنسي و خشونت جنسي کودکان و زنان در پهنه تمدن غرب، گزارشگري خواهد فرستاد؟

بخش سياست تبيان

منبع: مشرق