با خویش

شب در دل خویش جستجویی کردیم

در اشک دوباره شستشویی کردیم

این بار به جای گفتگو با دگران

با خویش شدیم و گفتگویی کردیم

ای آتش آفتابی

تو شوق سفر به پای من بخشیدی

آوای دگر به نام ما بخشیدی

ای آتش آفتابی فصل طلوع

آبی به ترانه های ما بخشیدی

لبان مرگ

ما دشمن آه و آوخ و افسوسیم

با شوق لبان مرگ را می بوسیم

دریا دریا، اگر زما برگیرند

کم می نشویم از آنکه اقیانوسیم

بی بال پریدن

اسطوره بی بال پریدن ماییم

پروانه بی پریم و بی پرواییم

«لا» گوی خدایان و «بلی» گوی خدا

ماییم که در حجم زمان تنهاییم

مطالب مرتبط

دیروز و امروز

طلوع

آسایش آفتاب در سایه توست

به تو می بالم

دستم را بگیر دلتنگ توام

ما به اندازه هم سهم ز دریا بردیم

بالن دعا

نجوای طبیعت

آسمان هنوز آبى است

زیر سایه ی درخت