اثرات بمباران اتمی ژاپن بر سلامتی افراد
اثرات بمباران اتمي ژاپن بر سلامتي افراد
بررسي ابعاد سلامتي فاجعه تاريخي بمباران اتمي هيروشيما و ناگازاکي
6 اوت سال 1945 ميلادي (حدود 63 سال پيش) يک بمب اتمي، هيروشيما را ويران کرد. سه روز بعد هم شهر ناگازاکي توسط يک بمب اتمي ديگر تخريب شد. ستاد امپراتوري ژاپن از دکتر نيشينا (Y. Nishina) خواست که به هيروشيما برود. او دريافت که اين خرابي گسترده در اثر بمب هاي اتمي است.
هنگامي که اين بمب ها افتادند، هيروشيما و ناگازاکي به ترتيب 000/310 و 000/250 جمعيت داشتند. حدود 000/90 تا 140/000 نفر در هيروشيما و 000/60 تا 000/80 نفر در ناگازاکي فوراً يا 2 تا 4 ماه بعد از بمباران فوت کردند که به علت ويران شدن خانه ها در اثر طوفان اتمي (موج انفجار)، تشعشع گرمايي، آتش و اشعه هاي (آلفا، بتا، گاما و نوتروني) ناشي از بمب اتمي بود.
آمار ملي ژاپن در سال 1950 ميلادي نشان مي دهد حدود 000/280 نفر در اين دو شهر در معرض اشعه بوده اند. ABCC (کميسيون تلفات بمب اتمي) اثرات پزشکي و بيولوژيکي بمب اتمي را روي افراد تحت بررسي قرار داد.
اين کميسيون تا سال 1975 فعاليت خود را ادامه داد و بعد از آن RERF (بنياد تحقيقات اثرات تشعشات اتمي) کار را ادامه داد.
کميسيون تعيين تلفات بمب اتمي (ABCC) بيان مي دارد که بسياري از افراد به اشتباه معتقدند که نقايص مادرزادي بين کودکان باقيمانده در بمباران اتمي هيروشيما و ناگازاکي بيشتر شايع است، ولي اينگونه نيست.
هر چند که بر اساس بسياري تحقيقات مي توان گفت تغييرات ژنتيکي، تنها مشکل ناشي از بمب اتمي است.اشعه هاي اتمي مي توانند باعث جهش ژني شوند. تابش اشعه اتمي به موش و کرم ها باعث جهش ژني در آنها شد. اين تغييرات ژني هنگام زاد و ولد رخ مي دهند مثل تغيير رنگ پوست يا شکل بال و... ولي در انسان ديده نشده است.
ما نياز به روش هاي پيشرفته و پيچيده اي داريم تا بتوانيم تغييرات دقيق را در افراد در معرض اشعه ثابت کنيم.
کميسيون تعيين تلفات بمب اتمي (ABCC) طي يک دوره ي زماني 6 ساله از بهار 1948، 76626 نوزاد تازه به دنيا آمده را در هيروشيما و ناگازاکي تحت بررسي و آزمايش قرار داد. هنگام اين بررسي، غذا در ژاپن جيره بندي شده بود. خانم هاي باردار جيره هاي خاص دريافت کردند. لذا محققين توانستند مشخص کنند که 90 درصد بارداري ها تا هفته بيستم بدون مشکلي پيش رفت.
آزمايشات پزشکي روي نوزادن تازه متولد شده و کالبد شکافي روي جنين هاي مرده معلوم کرد که اختلالات مادرزادي در نوزادان مادراني که در معرض تشعشات اتمي بودند، تفاوت چنداني نداشت.
محققين 21788 نوزاد را مدت کوتاهي بعد از تولد آزمايش کردند و مجدداً 8 ماه بعد تکرار کردند.
بر اساس يک مرور مختصر، بنياد تحقيقات اثرات تشعشات اتمي (RERF)، اخطار داد: هر چند که از نظر آماري رابطه مهمي بين اختلالات مادرزادي و تشعشعات اتمي پيدا نشده است، ولي نمي توان ادعا کرد که جهش ژني در اثر اشعه هاي اتمي نبوده است.
بعد از بمباران اتمي، محققين در انواع گياهان و جانواران جهش ژني را مشاهده کردند، پس چگونه مي توانيم بگوييم که ژن هاي انسان در اثر تابش اشعه، دچار جهش نشده اند؟
بررسي طولاني مدت بازماندگان بمباران اتمي هيروشيما و ناگازاکي نشان داد تشعشات زياد بمب اتمي باعث افزايش سرطان در اين افراد شده است. از 17 نوع سرطان موجود، بازماندگان بمباران اتمي مبتلا به 16 نوع آن شده بودند. ولي در مقادير کمتر تشعشات، خطر سرطان ثابت نشد.
مکانيسم بازسازي سلول ها در تمامي سطوح (مقادير اشعه ها) نقش دارد.
عده قليلي معتقدند که تشعشعات در مقدار کم، براي آدم مفيد است. آنها ادعا مي کنند متخصصين حفظ امنيت تابش اشعه(افرادي که درباره قرار گرفتن در معرض اشعه معيارهاي سلامتي را در نظر دارند.)، علاقه ي خاصي به اين دارند که بگويند تابش اشعه در هر مقداري خطرناک است. آنها اين حقيقت را ناديده مي گيرند که «فرضيه خطرات اشعه حتي در سطح کم» به عنوان يک احتياط جدي براي حفظ سلامت افراد در نظر گرفته مي شود.
بررسي 1600 کودکي که طي بمباران اتمي هيروشيما و ناگازاکي، در رحم مادر باردار خود بوده اند و در دوران جنيني تحت تأثير اشعه هاي اتمي قرار گرفته بودند نشان داد که 30 تا از آنها دچار "عقب افتادگي ذهني" شديد شده بودند. تا هفته هفتم بارداري اشعه ها تأثيري بر روي رشد ذهني نداشته اند. بين هفته هشتم تا پانزدهم بارداري احتمال ابتلا به عقب افتادگي ذهني بسيار زياد بود. شايد تکثير و مهاجرت سلول هاي عصبي در ناحيه کورتکس مغز در طي اين دوره ي زماني بيشتر است. از هفته 15 تا 25، شيوع عقب افتادگي ذهني، به طور وضوح کمتر بود.
به طور معمول، ميزان عقب افتادگي ذهني بستگي به ميزان (دوز) اشعه ي تابيده شده دارد. براي اين دوز، هيچ سطح آستانه اي پيدا نشد که پايين تر از آن ميزان تاثير صفر باشد.
تحقيقات اخير RERF بيان مي دارد که تابش اشعه، خطر مرگ ناشي از برخي بيماري ها را در مقايسه با سرطان خيلي کم افزايش مي دهد. شيوع گرفتگي عضله ي قلبي (انفارکتوس ميوکارد)، بيماري هاي مزمن کبدي، بيماري هاي تيروئيد و غده داخل رحمي در بين بازماندگان بمباران اتمي کمي بيشتر است. شواهد نشان مي دهد که تشعشات اتمي مرگ ناشي از سرطان را در کساني که طي بمباران در شکم مادرشان بوده اند، افزايش مي دهد.
سازمان هاي بين المللي هنگام بررسي بيماري ها و مرگ بازماندگان بمباران اتمي، از اطلاعات RERF استفاده مي کنند تا توصيه هاي لازم را براي پيشگيري از اثرات مضر تشعشات در کساني که با آن سر و کار دارند (مثل بخش عکس برداري پزشکي) و تمامي افراد ارائه دهند، حتي اگر اثرات مضر تشعشات در سطح کم، به طور قطعي اثبات نشده باشد.
به علت کم بودن تشعشات اتمي در حال حاضر، دستيابي به شواهد قطعي مبني بر اثرات مضر اشعه بعيد به نظر مي رسد.
در هر صورت بايستي ميزان تماس با تمامي اشعه ها را تا حد قابل قبولي کاهش دهيم.
*مطالب مرتبط: