4 روش پیشنهادی والدین برای تربیت کودک

والدین شیوه های متفاوتی برای تربیت کودکان خود دارند که به کارگیری هر شیوه بر روی شخصیت کودک در آینده بیشترین تاثیر را اعمال می کند . در این بخش  شما را با 4 شیوه تربیتی کودکان و نتیجه به کار بردن این شیوه ها آشنا می کنیم ، با ما همراه شوید.

نحوه تربیت کودک و پرورش شخصیت آن

همه والدین دوست دارند که فرزندی با تربیت داشته باشند که با دیگران به راحتی تعامل برقرار کند و خوش رفتار و قابل احترام از سوی همه باشد . برای تربیت یک کودک مهم ترین نکته ای که وجود دارد این است که کودکان آینه تمام نمای والدین هستند بنابراین خانواده تاثیر مهمی در شکل گیری شخصیت کودکان دارد .
شیوه تربیتی والدین در هر خانواده به عواملی مانند فرهنگ، تعداد اعضای خانواده ، سطح سواد و... بستگی دارد ، این نحوه تربیت بر شکل گیری شخصیت کودک و موفقیت او در آینده بسیار تاثیر گذار است.
شیوه تربیتی کودکان در خانواده ها انواع مختلفی دارد . در تحقیقاتی که توسط روانشناس آمریکایی انجام شد ، شیوه تربیتی کودکان به 4 گروه تقسیم بندی گردید .

روش های تربیتی صحیح و غلط کودک

شیوه تربیت کودک در این تقسیم بندی بر اساس دو مقیاس که مقیاس اول درجه پاسخگویی والدین از «نقطه پاسخگو بودن کامل تا بی اهمیتی کامل» و مقیاس دوم از «نقطه متوقع بودن تا نقطه خونسردی و بی توقعی کامل» درجه بندی می شود.
در این بخش بهترین شیوه های تربیتی کودک ارائه شده و نتایج بکارگیری هر شیوه روی رفتارکودک بررسی گردیده است که در ادامه با آن آشنا می شوید.

تربیت کودکان و رشد شخصیتی

در ابتدا باید شما را با واژه های خانواده پاسخ گو و متوقع آشنا کنیم تا بهتر بتوانید 4 شیوه تربیتی کودک را بشناسید . به نقل از روزنامه هرالد تایمز ، والدین پاسخگو کسانی هستند که پاسخ های حمایتی به فرزندانشان می دهند و با توجه به نیازهای فرزندانشان عکس العمل هایی نشان می دهند که موجب تشویق و خود انضباطی آنها می گردد.
والدین متوقع والدینی هستند که از فرزندشان انتظار دارند طبق انتظارات آنها و خانواده شان رفتار کنند و همچنین از خانواده نیز انتظار دارند تا انضباط و نظارتی را فراهم کنند که فرزندان را به انجام این انتظارات تشویق کند.

استبدادی (از مقیاس غیرپاسخگو و متوقع):

فرزندان این خانواده ها باید خواسته ها و توقعات آنها را برآورده سازند و با آن ها مطابقت داشته باشند . این والدین از تنبیه و تهدید برای برآورده شدن انتظاراتشان استفاده می کنند و اگر از آن ها بپرسید چرا باید کودکتان انتظاراتتان را برآورده سازد آن ها در جواب می گویند چون من می خواهم !
نتیجه:
این والدین اغلب کودکانی تربیت می کنند که اعتماد به نفس پایینی دارند و به راحتی در اجتماع حضور نمی یابند ، این کودکان مطیع و اغلب غمگین هستند.

بخشنده (از مقیاس پاسخگو و غیرمتوقع):

این خانواده ها اغلب توقعات کمی از فرزندانشان دارند و رابطه دوستانه ای با آن ها برقرار می کنند که همین رابطه دوستانه و آرامش محیط خانواده سبب می شود فرزندانی تربیت کنند که رفتار صحیح دارند و از قوانین خانه اطاعت می کنند.
نتیجه:
این والدین اغلب کودکانی تربیت می کنند که اعتماد به نفس بالایی دارند و دررابطه خوبی بادیگران برقرار می کنند اما این کودکان در آینده ممکن است درگیر خطرات مواد مخدر شوند و در مدرسه و دانشگاه نمرات پایینی بیاورند.

مسامحه کار (از مقیاس غیرپاسخگو و غیرمتوقع):

این والدین انتظارات کمی از کودکانشان دارند و در کارهای روزانه آن ها مداخله ای نمی کنند . این والدین با فرزندانشان صمیمی نیستند و این موضوع نشات گرفته از استرس هایشان می باشد.
نتیجه:
این شیوه بدترین نوع تربیت است و والدینی که این شیوه را بکار می برند اغلب کودکانی با اعتماد به نفس و خود کنترلی پایین تربیت می کنند. این کودکان نمرات ضعیفی در مدرسه و دانشگاه دارند و بیشتر در معرض مصرف مواد مخدر هستند.

مقتدر (از مقیاس پاسخگو و متوقع):

این والدین از فرزندشان توقعات زیادی دارند اما تکنیک های انضباطی آنها با اقدامات حمایتی همراه است چرا که این خانواده ها ارتباط صمیمی و گرمی با فرزندشان برقرار می کنند.
فرزندان آن ها می توانند اظهار نظر کنند اما تصمیم گیری نهایی برعهده خودشان است . والدین این کودکان آن ها را مستقل و مطیع تربیت می کنند.
نتیجه:
این شیوه بهترین نوع تربیت در بین این 4 گروه است . این کودکان اعتماد به نفس بالایی دارند و در اجتماع رفتار مناسبی از خود نشان می دهند . اغلب آن ها شاد و صمیمی هستند و در شرایط متفاوت بهترین تصمیم گیری ها را می کنند .

---

منبع : نمناک