آغاز کنش انقلابی پایان انفعال دیپلماتیک چه کسانی هشدار دریافت کردند

سخنرانی اخیر رهبر انقلاب در جمع مردمی که برای سالگرد ارتحال امام خمینی(ره) در مرقد بنیانگذار جمهوری اسلامی گردهم آمده بودند نکات بسیاری را در دل خود جا داده بود. از شعار «ما آمریکا را زیر پا می گذاریم» در جایگاه سخنرانی تا سخنان بسیار مهمی که با یک مقایسه تاریخی شروع شد.

مقایسه جمهوری اسلامی با حکومت امیرالمومنین(ع)

رهبر انقلاب در ابتدای سخنان خود به بهانه همزمانی سالگرد ارتحال امام و شهادت امیرالمومنین(ع) مقایسه ای را بین امام خمینی و حضرت علی(ع) صورت دادند. اگرچه در سخنان رهبر انقلاب به نکاتی همچون صلابت و ایستادگی در برابر ظلم و ظالم و رقت و لطفات در برخورد با مستضعفان و مظلومان که ویژگی هایی به ظاهر شخصی است، اشاره شده اما اگر بخواهیم کلان‌تر به این موضوع بنگریم، باید بگوییم این مقایسه، قیاس حاکمان دو حکومت اسلامی است. این نکته آنگاه بیشتر به چشم میخورد که به ادامه سخنان ایشان مراجعه می کنیم.

این رهبر انقلاب از اصطلاح به ظاهر متناقضی استفاده کردند که پیش از این بارها هم درباره مردم ایران و هم درباره امام راحل(ره) به کار بردند؛ مظلومیت در عین اقتدار. رهبری این تعبیر قدیمی را مجددا در مقایسه امام خمینی با حضرت علی(ع) به کار می برند و از برآیند آن یعنی نایل شدن به "پیروزی" یاد می کنند که نشان از یک آینده نگری دقیق دارد.

مقایسه تاریخی مهمی که رهبر انقلاب در سخنان خود به آن اشاره کردند را شاید بتوان به عنوان شاه بیت مقدمه ایشان در نظر گرفت. اشاره ایشان به سه گروه قاسطین، ناکثین و مارقین به عنوان دشمنان مقابل حضرت علی(ع) و مقایسه آنها با دشمنان امام که اکنون نیز به زیست خود ادامه می‌دهند کاملا هوشمندانه بود.

ناکثین، مارقین و قاسطین به دنبال ضربه جمهوری اسلامی

قاسطین که همان دشمنان اصلی و ریشه ای حکومت امیرالمومنین بودند و از ابتدا نابودی این حکومت را دنبال می کردند که نمونه امروزی آن را می توان دشمنان اصلی جمهوری اسلامی یعنی آمریکا و اسرائیل نامید.

ناکثین گروه دیگری بودند که رهبری از آنها به عنوان همراهان سست بنیاد و سست نهاد یاد می کنند که برای مطامع دنیوی مقابل حضرت می ایستند. این جریان در مقابل جمهوری اسلامی همواره وجود داشته اند. آنهایی که اگرچه در ابتدای راه انقلاب در کنار امام ایستاده بودند و مبارزه کردند اما در ادامه مسیر انقلاب، آنگاه که سخن از قدرت به میان آمد مقابل انقلاب ایستادند؛ در فتنه هایی که جمهوری اسلامی در تاریخ خود همواره با آن روبه‌رو بوده است، پای این جریان به چشم میخورد.

اما مهمتر از این دو گروه، گروه سوم یعنی مارقین است؛ این گروه همان ساده لوحانی بودند که فریب لبخند دشمن را خوردند و حضرت علی(ع) را مجبور به پذیرش حکمیت کرده و در ادامه، پس از شکست حکمیت، امام را متهم به سازش کردند و به روی ایشان تیغ برکشیدند.

این تکرار تاریخی را در برهه های زمانی مختلف و در انحای گوناگون میتوان مشاهده کرد. نمونه آخر آن در موضوعی همچون برجام به چشم می خورد که بدنه ای از مسئولین بر خلاف توصیه های رهبری مبنی بر بی اعتمادی به آمریکا، از خوشبین بودن به آمریکا سخن می گفتند و توافق با این کشور که کدخدا هم نامیده می شد را به عنوان راه حل خروج از مشکلات عنوان می‌کردند اما هنگامی که برجام به مشکل برخورد، بدنه رسانه ای آنها، توافق هسته ای را، توافقی تحت نظر رهبری معرفی کردند.

تهدید انقلابی در دوران انفعال دپیلماتیک

اما سخنان رهبر انقلاب نقطه مهم دیگری هم داشت و آن جولان اقتدار جمهوری اسلامی در عرصه جهانی بود. در آستانه سفر نتانیاهو به اروپا، رهبر انقلاب معادلات را بر هم میزنند. اما این معادله چگونه بر هم خورد؟

رهبری ادعای "اگر توافق نشود، جنگ رخ می دهد" را دروغین عنوان می کنند تا دروغ گویان داخلی که از همان مارقین و ناکثین بوده و به مثابه رسانه ی دشمن عمل کرده و به دنبال القا کننده رعب و وحشت به مردم هستند را، معرفی می کنند.
همزمان، دشمن خارجی یا همان قاسطین را تهدید می کنند که اگر یک موشک بزند ده موشک دریافت خواهد کرد و از برنامه موشکی ایران حمایت می کنند. این حمایت در شرایطی صورت می‌گیرد که ندای برجام دو با هدف مذاکره بر سر مسائل موشکی به میان آمد تا برجام هسته ای را حفظ کنند. شاید بهترین پاسخ در دوگانه دنیای موشک ها یا دنیای گفت‌وگوها همین بود. در دورانی که دشمن از تهدید سخن می گوید و گفتمان موشک ها حرف اصلی را می زند، نابودی موشک ها به بهانه گفت‌وگو یک وطن فروشی خائنانه معرفی می شود. 

عوامل نفوذی؛ در میدان مطالبات مردم و عرصه های تصمیم گیری و تصمیم سازی

اما افشای نقشه دشمن در ایجاد نارضایتی در داخل، اشاره مهمی بود که باید به آن پرداخت. از نظر ایشان مفهوم آزادی در مطالبه گری کاملا پذیرفته شده است و همانطور که پیش تر هم گفته بودند، مشکلات کنونی در عرصه های مختلف همچون یک زخم است که دشمن به مثابه مگسی به دنبال نشستن به روی ان است.

رهبر انقلاب برخلاف برخی از مسئولین داخلی، معترضین را مردم می دانند نه عامل و دستیار دشمنان؛ پیش تر و در 29 بهمن سال گذشته نیز رهبری از هوشمندی مردم در ایجاد تمایز میان حکومت و حاکمیت سخن گفته بودند. در یک طرف رابطه امت-امامت را به نمایش گذاشتند و در طرف دیگر دیوان سالاری ناکارآمدی که مردم نسبت به آن اعتراض دارند.

اما در کنار این مطالبه های صنفی و یا محلی و منطقه ای، عوامل نفوذی حضور خواهند یافت که این اعتراضات را به آشوب بکشند. راه خروج از این وضعیت چیست؟  عامل نفوذی دشمن در دو میدان فعالیت می کند: یا میدان تصمیم سازی و یا میدان تصمیم گیری. عامل نفوذی آن هنگام که آن در میادین مطالبه گری مردم حضور پیدا میکند و آن را به اغتشاش تبدیل می کند در پایین ترین سطح خود وارد میدان شده است. اما عامل نفوذی مهمتر آن است تصمیم گیر و تصمیم ساز است و با نشنیدن صدای مردم، بی توجهی به خواسته های آنان و برخورد نابخردانه با این مطالبات ، اعتراض آرام را به اغتشاش تبدیل می کند.

زمین بازی تغییر می‌‎کند؛ این‌بار ایران شرط می‌گذارد

اشاره رهبر انقلاب به مسئله هسته ای نیز توانست زمین بازی را به گونه ای هوشمندانه تغییر دهد. اگر پیش از این، آمریکا و اروپا بودند که برای جمهوری اسلامی شرط می گذاشتند و البته با رفتارهای منفعلانه همچون سکوت مواجه می شدند، رهبری با اعلام حرکت به سمت"190 هزار سو" توپ را به زمین اروپایی ها انداختند تا آنها بین ایران هسته ای و برجام با تضمین کامل منافع یکی را انتخاب کنند.

برجام کامل در مقابل برجام معیوب یا حضور ایران در برجام و تحمل تحریم ها و استفاده حداقلی از رفع تحریم ها، قرار می‌گیرد.
برجام کنونی یک برجام معیوب است و در طی این چند هفته که از خروج آمریکا می گذرد تاکنون از سمت اروپایی ها هیچ تضمینی برای اجرای کامل برجام اعلام نشده است. این سخنان رهبر انقلاب هنگامی مهم‌تر تلقی می شود که بدانیم طی روزهای اخیر، نقل‌هایی از طرف اروپایی به نمایندگان مجلس منتقل شده است که اگر FATF توسط ایران پذیرفته نشود، اروپا نمی‌تواند منافع ایران از برجام را تضمین کند؛ اما بعد از این سخنان ایران است که برای اروپای شرط می گذارد.

تنها عامل برون‌رفت از انفعال 

سخنان روز گذشته رهبر انقلاب کاملا صریح و شفاف بود و برخلاف سخنان دیپلمات که یا مصرف داخلی دارد یا مصرف خارجی، این بیانات هم مصرف داخلی داشت و هم مصرف خارجی.

هم ناکثین و مارقین داخلی را شامل می شد و هم قاسطین داخلی و خارجی را.  این سخنان نشان میدهد که رهبر انقلاب اکنون به تنها عامل برون‌رفت از انفعالِ خودخواسته یا ناخودآگاه مسئولین در عرصه مطالبات داخلی و فشارهای بیرونی، تبدیل شده است. 

آینده نگری رهبری نظام موجب بالا رفتن تجربه مردم شده است؛ اگر سخنان روز گذشته رهبر انقلاب، چند سال پیش و در زمان آغاز مذاکرات گفته میشد، به دلیل تبلیغات دو جبهه ناکثین و مارقین که مردم را از جنگ می ترساندند و در کنارش از بهشت آمریکایی سخن می گفتند، همچون امروز قابل درک نبود.

اما اکنون دیگر کمتر کسی را میتوان یافت که بگوید سازش با آمریکا به معنی بهبود اوضاع ایران و پیشرفت و توسعه و یا حتی جلوگیری از جنگ است. هرچند که شاید این نگاه همچنان در بین برخی از مسئولین به چشم بخورد؛ اما این سخنان یک معنی داشت، هشدار به ناکثین و مارقین و تهدید قاسطین.