عملگی تا طلبگی و مرجعیت

و پسر او شیخ عبدالله زنجانى در ایام جوانى به عتبات رفته و ساكن كربلا شد ولى از تنگى معاش مجبور شد به كسب و كار مشغول شود، اتفاقا روزى به همراه بنائى در خانه اى كه متعلق به شیخ عبدالحسین شیخ العراقین طهرانى بود كار مى كرد.

 تصادفا شیخ او را دیده و از فراست از سیماى او، او را شناخت و از كارگرى و عملگى بازداشته وادار به تحصیل علم كرد و خود لوازم و مخارج زندگى او را بعهده گرفت .

و به تربیت وى پرداخت و او نیز باكمال كوشش و جدیت به تحصیل علم ادامه داد و با اراده و توفیق خداوند متعال در علم و فضل به جائى رسید كه خود را شایسته شاگردى شیخ طهرانى یافت .

 پس مدتى طولانى از درس او استفاده كرد و چندى كه در كربلا بود ملازم او بود، پس از او به درس شیخ زین العابدین مازندرانى رفت عاقبت به نجف رفت و در بحث سید حسین كوه كمرى شركت كرد و سفرى به هند كرد.

 و عاقبت به زنجان مراجعت كرده در آن شهر مشغول زعامت و تدریس و امامت و وعظ و ارشاد شد و قبل از سنه 1300 ه ‍ مرجعیت را ترك گفته دوباره به كاظمین برگشته سپس در سامرا به درس ‍ میرزاى بزرگ مجدد شیرازى شركت كرد و در سنه 1327 هجرى در كاظمین وفات یافت (1)

1-اعلام الشیعه قسم سوم جز اول ص 1191

منبع : کتاب مردان علم در میدان عمل ، جلد 5 نوشته سید نعمت الله حسینی

تهیه و تنظیم : گروه حوزه علمیه تبیان