لبیکم نمی آید جواب ؟!
لبيکم نمي آيد جواب ؟!
چرا بعضى اوقات با دعا و يا توسّل به ائمه عليهم السلام جواب مثبت نمىگيريم؟
توسّل به امامان معصوم عليهم السلام و دعا و درخواست از درگاه خداوند، هر چند سبب مىشود كه انسان به بعضى از خواستههاى خود نايل شود؛ امّا به معناى آن نيست كه هر خواستهاى با دعا و توسّل برآورده گردد؛ بلكه دعا و توسّل نيز امرى قانونمند است و شرايط و موانعى دارد؛ از جمله:
1. بايد با كمال اعتقاد و اخلاص در نيت صورت بگيرد؛ چرا كه عطاياى الهى به اندازه نيّت خالصانه، سرازير مىشود.
حضرت على عليه السلام مىفرمايد: «ان العطيّة على قدر النيّة؛ بخشش الهى به اندازه (اخلاص در) نيّت است» (نهجالبلاغه، نامه 31)
2. خواسته و حاجت انسان، بايد معقول و مشروع باشد.
3. دعا و توسّل بايد در كنار به كارگيرى اسباب و عوامل طبيعى داراى نقش در برآمدن حاجت باشد.
4. از شرايط بسيار مهم و مؤثر در استجابت دعا و توسّل، ايمان و عمل صالح است. طبيعى است، كسى كه پيمان خويش را در برابر خداوند شكسته است؛ نبايد انتظار داشته باشد هر خواستهاى را به سرعت اجابت يافته ببيند.
5. گاهى زمان مناسب براى تحقق مطلوب و خواسته شخص، فرا نرسيده است. در چنين حالتى با طول كشيدن زمان اجابت، در شخص حالت انابه و تضرع به درگاه الهى ايجاد مىشود و رابطه معنوى و عاطفىاش با امامان عليهم السلام طول مىكشد و در نتيجه ارتباط او با خدا محكمتر مىشود.
در حقيقت، خود توفيق بر دعا و توسّل، اوج عبوديت و بندگى و نشانه لطف و عنايت حضرت حق به انسان است و الطاف و رحمتهاى بزرگترى را به دنبال دارد.
مولانا سروده است:
آن يكى الله مىگفتى شبى تا كه شيرين مىشد از ذكرش لبى
گفت شيطان: آخر اى بسيار گو! اين همه «الله» را «لبيك» كو؟
مى نيايد يك جواب از پيش تخت چند «الله» مى زنى با روى سخت
او شكسته دل شد و بنهاد سر ديد در خواب او خضر اندر خضر
گفت: «هين» از ذكر چون واماندهاى چون پشيمانى از آن كش خواندهاى؟
گفت: لبيكم نمىآيد جواب زآن همى ترسم كه باشم ردّ باب
گفت: آن «الله» تو «لبيك» ماست و آن نياز و سوز و دردت پيكِ ماست
ترس و عشق تو كمند لطف ماست زير هر يا ربّ تو لبيكهاست
6. گاهى برآورده شدن حاجت شخص، به مصلحت و نفع وى نيست و صلاح او در عدم استجابت آن است:
«عَسى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ؛ بسا چيزى را خوش نمىداريد و حال آنكه براى شما خوب است و بسا چيزى را دوست مىداريد و آن براى شما بد است؛ خدا مىداند و شما نمىدانيد» (بقره/216)
در چنين حالتى به ظاهر حاجت شخص برآورده نمىشود؛ امّا اين به نفع و صلاح او است و در واقع دعاى او -كه درخواست خير و مصلحت خود است- به گونهاى پنهان و ناآشكار برآورده مىشود.
در هر صورت خداوند، به جهت دعا و توسّل انسان، اجر عظيمى به او عطا مىكند و وى از نعمت ارتباط و تقرب به خدا و امامان عليهم السلام بهرهمند مىشود.
به هر حال انسان نبايد از دعا و توسّل مأيوس گردد؛ زيرا هيچگاه باب رحمت الهى به سوى كسى بسته نيست. چه حاجت برآورده شود و چه بنابر مصلحت شخص، در ظاهر برآورده نشود؛ چرا كه اين گونه بر نيامدن حاجت، در واقع برآمدنى پنهانى است. از طرفى خود دعا و توسلِ انسان، لبيك و اجابت الهى است.