مشکلاتی که به دنبال بیماری‌های خودایمنی می‌آیند
بیماری قلبی
لوپوس و آرتریت روماتوئید فقط مفاصل تان را درگیر نمی کنند. التهاب گسترده، عضله قلب را تضعیف کرده و به سخت شدن رگ ها منجر می‌شود. در واقع، بیماری‌های قلبی یکی از قاتلان درجه‌ی یک افراد مبتلا به لوپوس هستند. لوپوس بیماری است که می تواند به خوبی ارگان‌هایی مانند ریه ها و کلیه ها را درگیر کند که هر دو از بخش‌های با ارزش بدن ما هستند.
برای کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی می توان گام‌های زیادی برداشت از جمله حفظ وزن سالم، داشتن یک برنامه غذایی معقول و ورزش منظم. افراد مبتلا به بیماری‌های خود ایمنی باید حواسشان به فشار خون، قند خون و کلسترول خون که خود عامل بروز بیماری قلبی هستند، باشد.
لخته‌ی خون در ریه
در سال 2011 مطالعه ای نشان داد افراد مبتلا به بیماری خودایمنی شش برابر بیماران دیگر دچار آمبولی ریه می شوند. آمبولی ریه یک بیماری کشنده است که طی آن لخته ی خون در شریان اصلی ریه دیده می‌شود. این خطر در میان افراد مبتلا به اختلالات خود ایمنی بالاست که ممکن است دچار لخته شدن خون یا التهاب رگ های خونی و عضلات شوند.
بی تحرکی و یا بستری شدن به مدت طولانی احتمال تشکیل لخته ی خون در پاها را افزایش می دهد. وقتی لخته خون از جای خود حرکت کند، می تواند خودش را به ریه برساند. تحرک بدنی بهترین پیشگیری کننده است ، اما ممکن است پزشک برای جلوگیری از تشکیل لخته، داروی رقیق کننده خون تجویز کند.
التهاب مزمن ناشی از بیماری‌های خودایمنی، سلول‌ها را به سمت تقسیم بی‌رویه سوق می‌دهند. تقسیم و تکثیر زیاد سلول ها احتمال بروز جهش‌های سرطان زا را زیاد می‌کند
افسردگی
بیماری خود ایمنی تا 62 درصد احتمال ابتلا به افسردگی یا اختلالات خلقی دیگر را بیشتر می کند. ممکن است ارتباطی بین سیستم ایمنی و عصبی وجود داشته باشد. البته این کار بسیار سخت است که با وجود دست و پنجه نرم کردن با یک بیماری مزمن، نگرش مثبتی به زندگی داشته باشید.
اگر احساس افسردگی می کنید، با پزشک تان حرف بزنید. نشانه های افسردگی عبارتند از عدم علاقه به فعالیت های روزانه، خواب خیلی کم و یا زیاد، کاهش اشتها، اندوه عمیق، تحریک پذیری یا اضطراب و افکار خودکشی.
مشاوره با روانشناس یا روانپزشک و استفاده از داروهای ضدافسردگی می تواند به شما کمک کند.
سرطان
افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف ممکن است در معرض خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان ها قرار بگیرند. التهاب مزمن ناشی از بیماری‌های خودایمنی، سلول ها را به سمت تقسیم بی رویه سوق می دهند. تقسیم و تکثیر زیاد سلول ها احتمال بروز جهش های سرطان زا را زیاد می کند.
به ویژه بیماری لوپوس یک ارتباط قوی با انواع مختلفی از سرطان ها از جمله لنفوم هوچکین و غیر هوچکین و سرطان سینه، ریه، پوست، گردن رحم و رحم دارد.
اگر شما لوپوس یا بیماری خود ایمنی دیگری که با سرطان مرتبط است، دارید باید به طور منظم از نظر بیماری سرطان مورد بررسی قرار بگیرید. آموزش و آگاهی نیز یک امر کلیدی است. به بدنتان توجه کنید و اگر گمان می کنید چیزی در بدن تان غیرعادی است، حتما موضوع را با پزشک در میان بگذارید.
سایر بیماری‌های خودایمنی
بیش از 80 نوع مختلف از بیماری‌های خودایمنی وجود دارد و تحقیقات نشان می دهد که همه آنها ممکن است ارتباط مشترک ژنتیکی و محیطی داشته باشند. این یافته ها ممکن است توضیح دهد که چرا برخی افراد به سه تا از این بیماری‌ها و یا بیشتر مبتلا می شوند، یک بیماری که به سندرم خود ایمنی چندگانه (MAS) شناخته می‌شود.
راه های زیادی برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری‌ها وجود ندارد، اگر چه حفظ یک شیوه زندگی سالم همیشه ایده خوبی است. اگر شما یک بیماری خودایمنی دارید، با پزشک خود درباره ی علائمی که ممکن است همراه نشانه های بیماری تان دیده شوند، صحبت کنید؛ به عنوان مثال، اگر شما مبتلا به بیماری خودایمنی پسوریازیس هستید، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های آرتریت روماتوئید، آلوپسی آره آتا، بیماری سلیاک، اسکلرودرمی و سندرم شوگرن قرار خواهید گرفت.