ابراهیم غفاری حق روان‌شناس و جامعه‌شناس  اظهار داشت: کودک با انجام بازی های متنوع سطوح مختلف اجتماعی شدن را تجربه می‌کند که نخستین سطح آن به تنهایی بازی کردن است، به طوریکه دستکاری اشیاء و بازی با اسباب بازی هایش باعث افزایش حس استقلال و خود باوری در وی می شود.

وی تصریح کرد: انجام بازی های موازی سبب سهیم شدن در فضای بازی کودکان با یکدیگر و یادگیری قوانین بازی می شود، به طور مثال 2 کودک نزدیک یا کنار هم نشسته و هریک بازی خود را به صورت جداگانه انجام می دهند. 

غفاری حق اضافه کرد: در بازی های ارتباطی، کودکان با یکدیگر تعامل دارند، به این معنا که اسباب بازی ها را با هم استفاده می کنند و حتی ممکن است آن ها را به هم قرض بدهند، معملاً از 3 سالگی این نوع بازی ها آغاز می شود.

این روان‌شناس در پایان بیان کرد: بازی های مشارکتی کودک را از لحاظ اجتماعی و هیجانی درگیر می کند و درباره نوع و وسیله بازی نظر می دهند، با اینکه قواعد بازی را نمی دانند ولی هر یک به نقش خود آگاهی دارند، این امر نقش مهمی در آموزش مهارت اجتماعی دارد و کودکان می آموزند که به خواسته های یکدیگر و قواعد بازی احترام گذاشته و بدون اجازه وسایل همدیگر را برندارند و اسباب بازی هایشان را با هم رد و بدل کنند.

---