کودک را برای مدرسه آماده کنید(2)

آمادگی اجتماعی و عاطفی

بچه ها معمولاً هنگام ورود به مدرسه بسیار هیجان زده هستند. آن ها در مدرسه با محیطی رو به رو می شوند که با محیط خانه یا حتی محیط پیش دبستان فرق دارد. در مدرسه بچه ها مجبورند در گروه های بزرگ کار کنند و با بزرگسالان جدید و بچه های دیگر کنار بیایند.

آن ها باید توجه و محبت معلم خود را با بچه های دیگر تقسیم کنند. برنامه روزانه آن ها نیز فرق می کند. اغلب بچه ها، مدرسه را با مهارت های اجتماعی و بلوغ عاطفی آغاز نمی‏کنند. این مهارت ها را می توان با دقت و تمرین کافی آموخت. اگر از قبل فرصت هایی برای رشد برخی ویژگی ها در بچه ها فراهم شده باشد، آن ها شانس بیشتری برای کسب موفقیت در مدرسه دارند.

این ویژگی ها عبارتند از:

اعتماد به نفس بچه ها باید بیاموزند، نسبت به خود احساس خوبی داشته باشند و باور کنند می توانند موفق شوند. بچه هایی که اعتماد به نفس بالایی دارند، وقتی دست به کاری جدید می زنند و بار اول موفق نمی شوند، دست از تلاش بر نمی دارند. استقلال بچه ها باید بیاموزند کارهایشان را خود انجام دهند. انگیزه بچه ها باید خواهان یادگیری باشند و در آن ها انگیزه برای درس خواندن ایجاد شود. کنجکاوی بچه ها ذاتاً کنجکاوند و برای به دست آوردن فرصت های بیش تر یادگیری، باید همان طور کنجکاو باقی بمانند.

پشتکار بچه ها باید یادبگیرند، کاری را که شروع کرده اند، تمام کنند. همکاری بچه ها باید بتوانند با بچه های دیگر سازگار شوند، معنای همکاری را بفهمند و نوبت را رعایت کنند.

خویشتن داری بچه ها در دوره پیش دبستانی باید بفهمند که بعضی از رفتارها، مانند ضرب و شتم، ناشایست هستند و بیاموزند که برای نشان دادن عصبانیت، راه های خوب و بد وجود دارد.

همدلی بچه ها باید دیگران را دوست داشته باشند و یاد بگیرند به احساسات آنان اهمیت بدهند. والدین حتی بیش از مدرسه و مراکزی که وظیفه مراقبت از بچه ها را دارند، می توانند به بچه ها درس همدلی بیاموزند.

اگر مایلید فرزندان شما چنین ویژگی های مثبتی پیدا کنند ، توصیه های زیر را به کار بندید.

• مهم نیست چگونه، اما بچه ها باید حس کنند که شما از آن ها مواظبت می کنید
بچه ها از آنچه از دیگران می بینند یا می شنوند، تقلید می کنند. اگر والدین ورزش کنند یا غذای کافی بخورند، بچه ها بیش تر تمایل پیدا می کنند این کار ها را انجام دهند. در صورتی که والدین با دیگران با احترام رفتار کنند، بچه ها نیز یاد می گیرند به دیگران احترام بگذارند و اگر والدین در کارها مشارکت داشته باشند، بچه ها می آموزند به خواسته های دیگران نیز توجه کنند.

• نسبت به مدرسه و یادگیری نگرش مثبت داشته باشید
هر کودکی که پا به عرصه وجود می گذارد ، محتاج کشف و یادگیری است. اگر پدر و مادر خواهان پرورش این ویژگی ها در کودک خود هستند، باید کنجکاوی او را تحریک کنند. نشان دادن علاقه به آنچه کودکان انجام می دهند، سبب می شود، آن ها از دستاوردهای خود احساس رضایت کنند.

اگر والدین نسبت به رفتن فرزندشان به مدرسه هیجان زده باشند، بچه ها نیز دچار اضطراب می شوند. هنگامی که فرزند شما می خواهد وارد کودکستان شود، سعی کنید راجع به جاذبه های مدرسه با او صحبت کنید. با او درباره فعالیت های هیجان انگیزی که در مدرسه انجام می شود، مانند گردش های علمی و کارهای هنری سرگرم کننده، سخن بگویید و سعی کنید با علاقه و اشتیاق زیاد درباره آنچه که او در مدرسه خواهد آموخت، مانند: خواندن، نوشتن، اندازه گیری کردن و وزن کردن، حرف بزنید.

• برای فرزند خود، فرصت هایی برای تمرین و تکرار فراهم کنید:

سینه خیز رفتن، ادای کلمات جدید و یا حتی نوشیدن یک فنجان چای، نیاز به تمرین دارد. بچه ها نه تنها از تکرار کارها خسته نمی شوند، بلکه با انجام دوباره کارها آن ها را یاد می گیرند و اعتماد به نفس لازم را برای انجام کارهای جدید پیدا می کنند.

• در زندگی فرزندتان نظم و انضباط مناسبی برقرار کنید :

همه بچه ها تا اندازه ای به محدودیت نیاز دارند. معمولاً بچه هایی که والدینی منضبط و در عین حال با محبت دارند، از نظر مهارت های اجتماعی بهتر و عملکرد شان در مدرسه مثبت تر از بچه هایی است که والدین شان، آن ها را زیاد محدود می کنند یا کاملاً آزاد می گذارند، است. در این رابطه توصیه های زیر ضروری به نظر می رسند:

- در ضمن این که فعالیت های بچه ها را هدایت می کنید، از ایجاد محدودیت های غیر ضروری و تسلط بر اوضاع بپرهیزند.

 - هنگامی که از فرزند خود می خواهید کاری را انجام دهد، برایش دلایل کافی بیاورید. برای مثال، بگویید: لطفاً کامیونت را از روی پله ها بردار، چون ممکن است پای کسی به آن بر خورد کند و پرت شود. نه این که بگویید: این کار را انجام بده، چون من می گویم .

- به او گوش دهید:

به صحبت های فرزند خود گوش دهید تا به خواسته های او پی ببرید و این که آیا به کمک خاصی نیاز دارد یا نه؟

- موقع عصبانیت، عشق و علاقه و احترام خود را نسبت به فرزندتان نشان دهید

از کار او انتقاد کنید، نه از خودش. مثلاً بگویید: من دوستت دارم، اما این صحیح نیست که روی دیوارها نقاشی بکشی. وقتی این کار را انجام می دهی، من عصبانی می شوم.

-  به فرزندتان در انتخاب راه و حل مشکلات کمک کنید:

شما ممکن است از فرزند ۴ ساله خود بپرسید: چه کار کنیم که دیگر دوست به اسباب بازی های تو دست نزند؟

-  مثبت نگر و مشوق کودک خود باشید:

 او را به خاطر کار نیک تشویق کنید. لبخند رضایت و تشویق شما، بیشتر از تنبیه های سخت، رفتار خوب را در کودکان شکل می دهد.

 - اجازه دهید بچه ها خیلی از کارها را خودشان انجام دهند:

کودکان به مراقبت زیادی نیاز دارند، ولی کم کم یاد می گیرند که با انجام کارهایی مانند، پوشیدن لباس و مرتب کردن اسباب بازی های خود، مستقل شوند و اتکا به نفس خود را تقویت کنند. بسیار اهمیت دارد که در هر کاری به جای آن ها تصمیم گیری نکنید و اجازه بدهید خودشان تصمیم بگیرند. به یاد داشته باشید، فقط زمانی به آن ها حق تصمیم گیری بدهید که یک راه بیش تر وجود نداشته باشد.

فرزندان خود را تشویق کنید با بچه های دیگر بازی کنند و درکنار بزرگ ترهایی بمانند که از اعضای خانواده آن ها نیستند. بچه های پیش دبستانی به خصوص به این فرصت های اجتماعی بیشتر نیاز دارند تا یاد بگیرند که چگونه از دید دیگران به مسائل نگاه کنند. اگر بچه ها قبلاً تجربیاتی از برخورد و نشست و برخاست با بزرگسالان وبچه های دیگر داشته باشند، با معلمان و همکلاسی های خود سازگاری بیش تری خواهند داشت.

مرکز یادگیری سایت تبیان - منبع: کیهان

تهیه و تنظیم: مریم فروزان کیا