•          با همه دانش آموزان یکسان و منصفانه برخورد کنید. در کلاس یک معلم ماهر و حرفه ای نور چشمی وجود ندارد.
•          به یاد داشته باشید که شاید کلاس شما تنها خانه شادی آوری باشد که برخی دانش آموزان دارند.
•          به دانش آموزان خود اجازه بدهید که بدانند شما عقب نمی نشینید و به هیچ عنوان میدان را ترک نمی کنید. وقتی آن ها پی ببرند که شما از آنان یا خودتان قطع امید نخواهید کرد، آن ها هم قطع امید نخواهند کرد.
•          سطح بلوغ دانش آموزان خود را دست کم نگیرید و اجازه بدهید متناسب با حیطه رفتارهای عادی خود تصمیم گیری کنند. معلمان باید به دانش آموزان خود احساس مطلوبی بدهند، نه این که آن ها را تحت فشار بگذارند.
•          کار خوب همه دانش آموزان را ستایش کنید و به آن ها پاداش بدهید. همه دانش آموزان سزاوار ستایش اند.
•          اگر پیش از آغاز کلاس دانش آموزان دور شما جمع می شوند و بعد از پایان کلاس درس نمی خواهند کلاس را ترک کنند، حتما می خواهند صحبت کنند. کارشان را آسان سازید و سر صحبت را باز کنید پیش از آن که حوصله دانش آموزان به سر بیاید و فرصتی را برای آموزش یا کمک از دست بدهید، با آنان ارتباط بگیرید.
•          اشتباهات و ناکامی ها و لغزش های دانش آموزان را به مدت طولانی به خاطر نسپارید. هر دانش آموزی شایسته آن است که روزش را از نو شروع کند.
•          از مقایسه فرزندان یک خانواده که در مدرسه و کلاس شما تحصیل می کنند خودداری کنید. هیچ دانش آموزی نباید با صفت دوم بودن شناخته شود و یا به سبب تبار خانوادگی اش مقصر قلمداد شود.
•          مراقب دانش آموزی که پکر و دمغ است باشید. می توانید حال او را تغییر دهید، بخندید و یا کار جالبی انجام دهید. شما می توانید روز مدرسه ای هر دانش آموزی را درخشان کنید.
•          فقط متوجه دانش آموزانی نباشید که دائما در عرض نگاه شما قرار دارند. به بچه هایی که در کناره های کلاس پنهان شده اند نیز توجه کنید.
•          دائم فکر نکنید که دانش آموزان دشمن شما هستند. وظیفه شما جنگ برای آن هاست. نه با آن ها.
•          فقط به پرسش هایی که دانش آموزان مطرح می کنند جواب ندهید. به سوالاتی جواب بدهید که از پرسیدن آن ها می ترسند. زیرا نمی خواهد سرافکنده یا خیط شوند. این توانایی تنها با تجربه به دست می آید.
•          در مقام معلم هر روز باید تصمیمات زیادی بگیرید. اما همواره یک اصل را به یاد داشته باشید؛ آن ها برای دانش آموزان بهتر است.
•          به تصویر هایی که بچه ها ترسیم می کنند نگاه کنید. نقاشی پنجره ای رو به تفکر و احساس بچه هاست.
•          هرکسی نیازمند آموزش و تجربه راهبری است. همیشه دانش آموزان خاصی را برای رهبری دیگران انتخاب نکنید.

   

•          بیشتر از کلماتی استفاده کنید که متحد کننده است. مثل: ما –برای ما –با هم – با یکدیگر... و کمتر از کلمات جدا کننده مثل من و مال من استفاده کنید.
•          هرگز پیش از آنکه دانش آموزی عقیده خود را به طور کامل مطرح نکرده است حرفش را قطع نکنید.
•          به نقاط قوت توجه کنید. تاکید مداوم به نقاط ضعف برای شما و دانش آموزان تان دلسرد کننده است.
•          متوجه باشید که پرورش مهارت های تفکر انتقادی فقط برای دانش آموزان باهوش نیست. تمام بچه ها می توانند یاد بگیرند که چگونه بهتر فکر کنند.
•          دانش آموزان را آماده موفقیت کنید و در نظر داشته باشید که موفق شدن ممکن است برای بعضی از آن ها تجربه جدیدی باشد. وقتی دانش آموزان بدانند موفقیت چه طعمی دارد و برای دستیابی به آن چه کاری لازم است برای رسیدن به آن تلاش خواهند کرد.
•          هرگز تخیل کودکی را خفه نکنید یا دست کم نگیرید. معلمان حرفه ای پرورنده رویا هستند نه نابود کننده آن.
•          از پیش بدانید که دانش آموزان به دنبال یافتن ضعف های شما و استفاده از آن ها هستند. این کاری است که در آن مهارت دارند.
•          به قول تان عمل کنید. اگر دانش آموز نتواند به معلم خود اعتماد کند پس به چه کسی می تواند اعتماد کند؟
•          زمان زیادی را صرف عیب یابی نکنید. یافتن مقصر نگاه به گذشته است. ولی ارائه راه حل مستلزم حرکت به سمت جلوست.
•          وظیفه شما نیست کاری کنید که هر دانش آموزی شما را دوست بدارد. وظیفه شما این است که کاری بکنید دانش آموزان خودشان را قدری بیشتر دوست بدارند.
•          فکر نکنید که هر لحظه باید درس یا نکته خاصی را تدریس کنید. گاهی اوقات یک مکالمه دوستانه کوتاه با یک فرد بزرگسال دلسوز، همه آن چیزی است که برخی دانش آموزان به آن نیاز مبرم دارند.
•          لازم نیست دانش آموزانی که دوستشان دارید این موضوع را بدانند. بگذارید این موضوع به عنوان یک راز برای شما باقی بماند.
•          قبول کنید که دانش آموزان شما می توانند ایده هایی داشته باشند که به خوبی ایده های شما یا بهتر از آن است. گاه بهتر است به میل آن ها رفتار کنید.
•          ظاهر را دست کم بگیرید. به دانش آموزان کمک کنید تا به علایق شخصی خود اهمیت بیشتری داده و هویت خود را بر پایه صفاتی به غیر از ظاهر و محبوبیت و جنسیت تثبیت کنند.
•          اگر به دانش آموزان اعلام کردید از درسی و یا بخشی نمره نیاوردند و یا به عبارت دیگرد مردود شده اند باید به آن ها بگویید برای کسب کمک به کجا می توانند مراجعه کنند و چگونه هنوز می توانند امیدوار باشند و به اهداف خود برسند. معلمان خوب و حرفه ای هر گز دانش آموزان خود را گرفتار در بن بست ها رها نمی کنند.

مرکز یادگیری سایت تبیان - تهیه: نسیم گوهری