آسمان صدق

این آسمان صدق و درو اختر صفاست؟

یا روضه ى مقدس فرزند مصطفاست؟

این داغ سینه ى اسدالله و فاطمه است؟

یا باغ میوه ى دل زهرا و مرتضاست؟

اى دیده، خوابگاه حسین علیست این؟

یا منزل معالى و معموره ى علاست؟

اى جسم، خاک شو، که بیابان محنتست

وى چشم آب ریز، که صحراى کربلاست

سرها برین بساط، مگر کعبه ى دلست؟

رخها بر آستانه، مگر قبله ى دعاست؟

اى بر کنار و دوش نبى بوده منزلت

قندیل قبه ى فلکى خاک این هواست

تو شمع خاندان رسولى به راستى

پیش تو همچو شمع بسوزد درون رواست

هر سال تازه می شود این درد سینه سوز

سوزى که کم نگردد و دردى که بی دواست

اى تشنه ى فرات، یکى دیده بازکن

کز آب دیده بر سر قبر تو دجله هاست..

اوحدی مراغه ایی