زيانکارترين افراد از نظر قرآن

چگونه بفهميم کاري که انجام مي دهيم نيک است يا بد؟

اين گمراهي و زيان در عمل، از پيروي نفس اماره و انديشه و عقيده حاصل مي شود؛ اما اگر انسان، عملي را بر طبق نداي انديشه، عقيده و فطرت درست انجام داده باشد، هيچ گاه به گمراهي نرفته و مي تواند کار نيک را از بد و ناپسند تشخيص دهد. چنانچه خداي متعال مي فرمايد: « اى کسانى که ايمان آورده‏ايد! اگر از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد، براى شما وسيله‏اى جهت جدا ساختن حق از باطل قرار مى‏دهد (روشن‏بينى خاصّى که در پرتو آن، حق را از باطل خواهيد شناخت) و گناهانتان را مى‏پوشاند و شما را مي آمرزد و خداوند صاحب فضل و بخشش عظيم است ».

در ابتدا دو آيه شريفه 103 و 104 سوره کهف را از نظر مي گذرانيم:

« بگو: آيا به شما خبر دهيم که زيانکارترين (مردم) در کارها، چه کسانى هستند؟ آنها که تلاش هايشان در زندگى دنيا گم (و نابود) شده با اين حال، مى‏پندارند کار نيک انجام مى‏دهند!».

به طور کلي نيک پنداشتن کارهاي بد و ناپسند، خطاي در انديشه است و مي تواند عوامل گوناگوني داشته باشد که در زير به آن اشاره مي شود:

1.پيروي از خواسته هاي نفساني: نتيجه پيروي از خواسته هاي نفس اماره و نداشتن تقوا، آن است که انسان کارهاي بد و ناپسند خود را زيبا و نيکو مي پندارد. به عبارت ديگر؛ اگر انسان بر طبق فطرت، - که هميشه به خوبي ها سوق داده، و انسان را از مخالفت پروردگار بر حذر مي دارد-، در جستجوى حقيقت برآيد، کار نيک را از بد و ناپسند تشخيص مي دهد؛ خداوند در قرآن کريم مي فرمايد: «اى کسانى که ايمان آورده‏ايد! اگر از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد، براى شما وسيله‏اى جهت جدا ساختن حق از باطل قرار مى‏دهد (روشن‏بينى خاصّى که در پرتو آن، حق را از باطل خواهيد شناخت) و گناهانتان را مى‏پوشاند و شما را مي آمرزد و خداوند صاحب فضل و بخشش عظيم است ‏».[1]

قرآن مي فرمايد: «پس روى خود را متوجّه آيين خالص پروردگار کن! اين فطرتى است که خداوند، انسانها را بر آن آفريده دگرگونى در آفرينش الهى نيست اين است آيين استوار ولى اکثر مردم نمى‏دانند!».[2]

يعني فطرت انسان را به سوي خدا مي خواند اما ممکن است انسان با انجام گناه همين نداي دروني را

خداي متعال در قرآن کريم مي فرمايد: «ما طايفه «عاد» و «ثمود» را نيز (هلاک کرديم)، و مساکن (ويران شده) آنان براى شما آشکار است شيطان اعمالشان را براى آنان آراسته بود، از اين رو آنان را از راه (خدا) بازداشت در حالى که بينا بودند».[3] و در آيات ديگري از قرآن کريم هم به اين زينت دادن و خوب جلوه دادن شيطان تصريح شده است.

 2. انديشه و عقيد? باطل: گاهي نيکو دانستن کاري که در واقع بد و ناپسند بوده، از آنجا ناشي مي شود که انسان به درستي پيرامون آثار و عواقب آن انديشه، تعقل و فکر نمي کند. و اين يکي از مکايد و حيله هاي شيطان ملعون است که عمل اشخاص را در نظرشان زينت مي دهد و حق و باطل را به هم مي آميزد و همگان

 را گمراه مي کند، و راه نجات از ان هم تحقيق و بررسي در جهت و عاقبت عملي است که در صدد آن هستيم.

پي نوشت ها :

 [1] .انفال، 29.

 [2] .روم، 30.

[3] .عنکبوت، 38

بخش قرآن تبيان

منبع : سايت احسن الحديث