منگنز و نقش آن در بدن

کمبود منگنز موجب کاهش وزن، التهاب پوستي، تهوع و استفراغ، تغيير رنگ پوست  و کاهش رشد مو مي شود. منابع عمده ي آن حبوبات، غلات کامل، آجيل، چاي، شير و محصولات لبني و سبزيجات با برگ سبز پررنگ هستند.

مواد معدني يا مينرال، از جمله  ريزمغذي هايي هستند که بدن در مقادير متفاوتي به آن ها نياز دارد.

مواد معدني بر اساس ميزان نيازشان در بدن به  دو دسته ي ماکرومينرال ها که نياز روزانه ي بدن به آن ها بيش از 100 ميلي گرم است و ميکرومينرال ها(عناصر کمياب) که نياز روزانه ي بدن به آن ها کمتر 15 ميلي گرم است، تقسيم مي شوند.

دسته ي ديگري نيز وجود دارد که به نام عناصر بسيار کمياب شناخته مي شوند و نياز روزانه ي آن ها در حد ميکرو گرم است. از جمله اين عناصر کمياب يد، سلنيوم، منگنز، موليبدنيوم، کروم و ...  را مي توان نام برد. 

همه ي اين عناصر نقش هاي بسيار حياتي در بدن دارند در حالي که به مقدار بسيار کم در بدن يافت مي شوند. 

يکي از اين عناصر منگنز است که با اين که در حد ميلي گرم در بدن نياز است ولي جزء عناصر بسيار کمياب به حساب مي آيد و ما بسيار کم در موردش  شنيده ايم.

اولين بار کمبود منگنز در سال 1972 شناخته شد، که با  نشانه هاي کاهش وزن، التهاب پوستي، تهوع و استفراغ، تغيير رنگ پوست  و کاهش رشد مو بروز کرد.