«شبگرد» ساخته «فرزاد موتمن» با ساختاری دایره‌ای و روایت‌های خرده‌پیرنگی مخاطب را در چرخه‌ای از تکرار و کشف غوطه‌ور می‌کند. داستان از یک تصادف ساده آغاز می‌شود و با پیشروی روایت هر شخصیت با داستانکی به ظاهر مستقل وارد ماجرا می‌شود. این خرده‌روایت‌ها در نهایت به هم مرتبط شده و تصویری از روابط پیچیده و ناکارآمد انسانی در جامعه‌ای پرتنش را نشان می‌دهد.
فیلم از کلیشه‌های درام اجتماعی بهره می‌گیرد اما با رویکردی هجوآمیز آن‌ها را زیر سؤال می‌برد. شخصیت‌ها، نماینده افرادی هستند که با افسردگی، خستگی و میل به رهایی از تنهایی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. حس ناامیدی که فیلم ایجاد می‌کند بخشی از پیام آن است و روابط انسانی را در بستر جامعه‌ای بحرانی به چالش می‌کشد.
«شبگرد» در پرداخت داستانی خود یادآور اقتباس موفق «شب‌های روشن» است اثری که در آن روابط انسانی با ظرافتی خاص به تصویر کشیده شده اما برخلاف آن این فیلم از طنز تلخ بهره می‌گیرد تا جنبه‌های تاریک‌تر و ناخوشایندتر انسان‌ها را نشان دهد.
لحن هجوآمیز و ضدکلیشه‌ای اثر برای برخی مخاطبان چالش‌برانگیز است اما این ویژگی‌ها به هویت فیلم تبدیل شده‌اند. فیلم نه‌تنها روایتگر روابط انسانی است بلکه نقدی بر جامعه‌ای گرفتار کلیشه‌ها و بحران‌های ارتباطی هم است.
«شبگرد» با ساختار متفاوت و پیام‌های عمیق خود اثری چالش‌برانگیز و ارزشمند برای علاقه‌مندان به سینمای مفهومی است اگرچه ممکن است لحن آن برای مخاطبان عام سخت‌فهم باشد اما برای کسانی که به دنبال تجربه‌ای متفاوت هستند تماشای آن جذاب خواهد بود. امیر آقایی، روشنک گرامی و امیرحسین فتحی بازیگرانی هستند که در این اثر سینمایی ایفای نقش داشتند.
