گوگرد، شاه کلید سلامت
گوگرد را همه به خوبی می شناسیم. گوگرد عنصری است سفید رنگ که به صورت طبیعی در معادن زیرزمینی یافت می شود و عجیب این که این عنصر به طرز شگفت انگیزی با زندگی همه ی ما عجین شده است. البته منظور تاثیرات آتش زایی آن نیست بلکه اثرات درمانی آن بر روی بدن ما است. البته هیچ گاه گوگرد در گذشته به صورت خالص یا ضماد برای مشکلات پوستی به کار نرفته است اما اگر از چشمه های آب معدنی حرفی به میان بیاید کمتر کسی است که یک بار بدن خود را به دست توانای آن ها نسپرده باشد. ممکن است شما جزء آن دسته اشخاصی باشید که به این مسائل اعتقاد ندارند و یا اصولا موقع بیمار شدن به دکتر مراجعه می کنند اما حتما یک بار برای تفریح هم که شده به همراه خانواده سری به این چشمه ها زده اید و دعای خیر مادربزرگ و پدربزرگ تان را برای خود خریده اید.
آری گوگرد از دیرباز درمان بخش بیماری ها بوده است و کم نبودند کسانی که هر ماه به صورت منظم در این چشمه ها ساعتی را لم می دادند و همراه با ماساژ و حرکات آرام دست ها، پاها و کمر، به درمان آرتروز مفاصل و خشکی و سفتی عضلات شان کمک می کردند آن ها می دانستند که با این برنامه ی منظم خواهند توانست چند هفته و یا حتی چند ماهی از این دردهای طاقت فرسا رهایی یابند. پس رنج سفر را به جان می خریدند و تپه ها و کوه های صعب‌العبور را پشت سر گذاشته و فرد را به این چشمه های آب گرم می رسانیدند. جالب تر آن که این افراد معمولا از وجود گوگرد و تاثیرات معجزه آسای آن خبر نداشتند و تنها وجود این آب زلال و گرم که از دل کوه ها می جوشید را سکوی درمان خود می پنداشتند.
برخی نیز پا را فراتر گذاشته و این آب را حاصل انرژی های درون زمین می دانستند. اولین کسی که شاید در تاریخ طب پرده از این راز برداشت " ساموئل‌هانمان " آلمانی بود. شاید قبل از او نیز دیگر پزشکان به این تاثیرات درمانی گوگرد پی برده بودند اما این " هانمان " بود که توانست گوگرد را تخلیص کرده و آن را به صورت خوراکی در درمان بیماری های خاص به کار برد.
یکی از خواص معجزه آسای گوگرد، درمان بیماری های پوستی و به خصوص بثورات، خارش، کهیر و تورم هایی بود که به بروز جوش و تاول منجر می شد. او به تجربه دریافت این بثورات به ظاهر ساده و کم اهمیت در صورتی که به درستی درمان نشوند قادر هستند طی سال های بعد فرد را به بیماری های جدی تری مبتلا سازند. توجیه او در این زمینه با توجه به دانش آن روز بسیار جالب توجه بود. او اعتقاد داشت بدن ما از چند لایه تشکیل شده است که درونی ترین و مرکزی ترین این لایه ها همان جان ما است و پس از آن به ترتیب لایه هایی نظیر فکر، منطق، احساسات و پس از آن مغز، قلب، استخوان ها، عضلات و ... قرار دارند. خارجی ترن لایه نیز پوست ما می باشد.
به این ترتیب تمامی عوامل بیماری زا برای این که بتوانند فرد را بیمار کنند باید جان او را گرفتار کنند. اما جان، تمامی مصائب و مشکلاتش را به صورت علائم جسمی و روحی بروز می دهد. او اعتقاد داشت بدن ما قادر است بیماری ها را از ارگان های پُراهمیت تر به اندام های کم اهمیت تر انتقال دهد. بنابرین خطر کمتری بدن را تهدید خواهد کرد. به طور مثال وقتی کسی دچار شوک روحی روانی می شود این شوک می تواند باعث ایست قلبی یا مغزی او شود. اما بدن ما این شوک را به پوست سر منتقل کرده و تکه ای از موها به صورت سکه ای ریزش می کنند، این جا است که فرد از مرگ حتمی نجات پیدا می کند اما یک تکه از موهایش می ریزد. بنابراین برای درمان بیماری های پوست و مو باید ریشه ی بیماری را از اندام های داخلی تر و یا روح و روان بیمار جستجو کرد.
اما متاسفانه خیلی از پزشکان عادت دارند وقتی بیماری با مشکلات پوست و مو مراجعه می کند، بیماری او را به صورت نامناسبی سرکوب کرده و بیمار را به صورت موقتی از مشکلات سطحی اش خلاص می کنند غافل از این که بدن که در تخلیه مصائب درونی خود به این طریق ناموفق مانده است این مشکلات را به صورت جدی تری بروز می دهد. بنابراین بیمار پس از بهبود ضایعات پوستی دچار سردرد یا مشکلات گوارشی یا مفصلی می شود.
" هانمان " برای درمان ریشه ای بیمارانش تلاش بسیاری کرد و بالاخره دریافت بهترین دارویی که می تواند بیماری های پوستی بیمارانش را به صورت ریشه ای درمان کند گوگرد است؛ چرا که بیمار پس از درمان مناسب، به مشکلات عمقی تر مبتلا نمی شد و بیماری پوستی اش دیگر هیچ گاه عود نمی کرد. او به تجربه دریافت که مصرف خوراکی گوگرد توان دار شده، می تواند در درمان سایر بیماری ها نظیر آرتروز مفاصل، مشکلات گوارشی، مشکلات روحی و روانی نیز اثر بخش باشد. تأثیرات مفید گوگرد آن قدر زیاد بود که او کتابی چندین صفحه ای را در این باب نوشت و گوگرد را "شاه داروی هومیوپاتی" نامید.
امروزه با گذشت حدود 200 سال پس از کشف سولفور، پزشکان هومیوپات خوب می دانند که این ادعا بی محل نیست؛ به گونه ای که می توان گفت هیچ فردی در دنیا وجود ندارد که در طول درمان خود دست کم یک بار به گوگرد نیازمند نشده باشد. گوگرد را به راحتی می توان در مواد غذایی شناسایی کرد. بوی بد و تند آن، این عنصر را به یکی از بدبو ترین عناصر تبدیل کرده است. پیاز، سیر، تره کوهی و تمامی گیاهانی که چنین بوی دارند حتما کمی گوگرد را در ساختمان خود دارند. جالب این که ترکیب آن با مواد اسیدی باعث تولید اسید سولفوریک می شود که بویی بسیار متعفن تر و مشمئزکننده تری دارد که همان بوی چاه های فاضلاب است.
در تاریخ آمده است شیخ بهایی از این گاز بد بو و به ظاهر بی فایده برای سوخت حمام خزینه های معروف اصفهان بهره می برده است. او با ساختن سیستمی شبیه اگوی امروزی از چاه های فاضلاب به خزینه حمام توانسته بود روشن بودن دائمی مشعل این خزینه را تضمین کند که باعث حیرت توریست های اروپایی شده بود؛ چرا که آن ها تصور می کردند شیخ بهایی با دانش خود توانسته اتم را بشکافد و به انرژی نامحدودی دسترسی پیدا کند در حالی که این مشعل همیشه روشن گاز اسیدسولفیدریک بود.
گوگرد عنصری است که در جدول تناوبی در زیر گروه اکسیژن قرار گرفته است. این عنصر شناخته شده در بسیاری از مواد آلی و خصوصاً پروتئین ها نقش ساختمانی دارد به گونه ای که وجودش باعث افزایش استحکام پروتئین می شود. این امر باعث می شود بیشتر بافت های محافظتی بدن نظیر پوست، مو و ناخن برای استحکام بیشتر خود از پروتئینی با نام " کراتینین " استفاده کنند که در ساختمان خود حاوی مقادیر زیادی گوگرد است.
جالب آن که افزایش میزان گوگرد در هر کدام از انواع کراتینین ها باعث می شود آن نوع خاص از کراتینین سفت تر و محکم تر شود و این راز استحکام موها و ناخن های شما است. امروزه گوگرد به مدد دانش چندین هزار ساله بشر دوران طلایی خود را سپری می کند.
البته فرم محلول در آب و الکل آن، که به طریقه خاصی توان دار شده باشد بیشترین کاربرد را در طبابت دارد انواع بیماری های پوست، مو و ناخن خصوصا ضایعات پوستی خارش دار، عفونی، انواع مشکلات گوارشی خصوصاً سوزش، نفخ و ترش کردن معده و یبوست، انواع مشکلات مفاصل خصوصاً آرتروز مفاصل، انواع مشکلات روحی و روانی، همه و همه در دوره‌ای از درمان خود تشنه تجویز گوگرد هستند.
اما فرم های دیگر گوگرد نیز در حوزه طبابت کاربرد دارند. امروزه کمتر کسی را می توان یافت که پوست چرب و آکنه ای داشته باشد و در دوره ای از درمان خود از صابون های گوگردی استفاده نکرده باشد. متاسفانه استفاده ناصحیح از این صابون ها باعث شده خواص معجزه آسای آن تحت الشعاع قرار بگیرد چرا که در این صابون ها معمولا پوست فرد را خشک و حساس می کنند، بنابراین افرادی که پوست خشک و تحریک پذیری دارند نباید از صابون گوگرد دار استفاده نمایند. در سایر موارد نیز بهره گیری از این صابون نباید بیش از یک بار در روز انجام شود.
آرایشگران نیز با گوگرد دوستی دیرینه ای دارند؛ چرا که آن ها می دانند ترکیبات گوگرد در صورتی که تحت شرایط خاص با موهای مجعد مشتریان شان در تماس قرار گیرد می تواند فرموهای آن ها را باز کند، هر چند این صافی موقتی است و پس از گذشت چند ماه به حالت اول باز می گردد اما آن قدر خوشایند است که برخی حاضر هستند چند ماه دیگر باز هم برای تجربه این حالت خوشایند به آرایشگران مراجعه نمایند.
دکتر مهرداد اخوان بهبهانی
ماهنامه ی دنیای سلامت
اگر می خواهید با پزشک سایت مشورت کنید، اینجا کلیک کنید.
برای شرکت در بحث های انجمن سایت مرتبط با بهداشت و سلامت، اینجا کلیک کنید.
*مطالب مرتبط:
بخش تغذیه و سلامت تبیان
