پرواز من

من در دل تنگ غروب

رو سوی دریا می كنم

با موج هایش در دلم

آهسته نجوا می كنم :

دریا ! تو هستی آشنا

با گوهر تنهایی ام

این را تو می دانی كه من

یك قطره ی دریایی ام

وقتی صدایم می زنی

بال و پرم وا می شود

چشمان باران خورده ام

گرم تماشا می شود

یك روز آخر می روم

تا انتهای موج ها

با مرغ دریایی دلم

پر می كشد تا اوج ها

پرواز من در آسمان

آغاز خوب زندگی است

هرچند وقت این طلوع

توی غروب زندگی است

محمد عزیزی_سایت روزنامه کیهان

تنظیم:نعیمه درویشی_تصویر:مهدیه زمردکار

بخش کودک و نوجوان

مطالب مرتبط

بهر کسب روزی

شبیه معما

این روزها

آیینه اطرافیان

شهر من

بی بال پریدن

فرصت خموشی

دیروز و امروز

آسایش آفتاب در سایه توست

به تو می بالم