معرفي هرمن اوبرت(2)

در ادامه قسمت اول به بررسي تلاشها و خدمات اين دانشمند مي پردازيم:

به موازات تلاش اوبرت براي تأمين نيازهاي تحقيقاتي انجمن مهندسي آلمان، مقاله هايي منتشر شد که از عقايد او انتقاد مي شد و مستنداتش را رد مي نمود. وقتي در سال 1928 از او دعوت شد که در انجمن علوم هوافضا سخنراني نمايد، اوبرت در اين سخنراني به اختصار صحبت کرد. دلايل او در اين سخنراني آنچنان محکم و دقيق بود که منتقدان او هرگز حاضر به ادامه ي بحث در مورد عقايد اوبرت نشدند. او در پائيز همان سال به رياست انجمن علاقه مندان به علوم هوافضا انتخاب شد.

در يک برنامه ي ديگر از او خواسته شد که براي ساختن فيلمي به نام «دختري در کره ماه» موشک نمايشي را طراحي نمايد. او تلاش هايي را در اين زمينه انجام داد، ولي نتوانست به موقع آن را تکميل نمايد و قسمتي از پس اندازش را در اين تلاش از دست داد. با نمايش اين فيلم که به کارگرداني «فريتزلانگ» ساخته شده بود، دو فرانسوي به نامهاي «اسنوليت پلتري» (خلبان) و «اندره هيرش» (بانکدار) به طور مشترک جايزه اي را براي فعالان و محققان امور هوافضا اختصاص دادند. اين جايزه که به اوبرت تعلق گرفت باعث اشتهار بيشتر او شد.

يک سال بعد اوبرت دوباره به لندن بازگشت و به تکميل موشکي که براي فيلم «دختري در کره ماه» قرار بود آماده نمايد، پرداخت. در يک همفکري «فني نبل» (خلبان) که به عنوان معاون در پروژه با اوبرت همکاري مي کرد، از او خواست از پيشران سوخت جامد استفاده نمايد. اين پيشنهاد باعث ناخوشنودي اوبرت شد و تصميم گرفت که اين موشک را به يک سيرک بفروشد و از پول آن موشک ديگري بسازد.

در ادامه ي تلاش جهت تأمين منابع مالي براي ادامه ي تحقيقات، تنها يک مؤسسه که شبيه به مؤسسه استاندارد بود حاضر شد در آزمايش موشک سوخت مايع اوبرت شرکت و در صورت تائيد گواهي نامه اي را صادر کند. آزمايش مزبور انجام و موتور سوخت مايع اوبرت که از اکسيژن مايع و بنزين استفاده مي نمود توانست 90 ثانيه بدون اشکال کار کند و مؤسسه نيز گواهي نامه اي را در اين حد صادر کرد. اوبرت که در تلاش تأمين منابع مالي بود، همزمان از مدرسه ي «مدياش» نامه اي دريافت کرد که در سرکار خود حاضر شود. در نامه قيد شده بود براي مدرسه ممکن نيست بدون اينکه اوبرت در آن حضور يابد، حقوق او را بپردازد. اين موضوع باعث گرديد تا از دوستان خود جدا شده و به مدرسه ي مزبور برگردد.

بدين ترتيب اوبرت 5 سال در مدياش ماند و به مطالعه خود ادامه داد. در سال 1938 از او دعوت شد که به يک برنامه ي تحقيقاتي موشکي در وين بپيوندد. او که در اين موقع 44 سال داشت، به منظور کسب درآمد کافي و انجام تحقيقات، موطن خود را ترک کرد و به پروژه ي مزبور پيوست.

مدت زيادي از حضور او در اين پروژه نگذشته  بود که اتريش با آلمان در حال گسترش و توسعه، متحد شد. آلمانيها که در فکر دستيابي به موشکهاي قويتري بودند و گروههاي تحقيقاتي آنها در «پنماندي» فعال بود، از اوبرت دعوت کردند. هدف آلمان از پيوستن اوبرت به گروه پنماندي نه از بابت کمک به پيشرفت تحقيقات بود، بلکه بيشتر اين مسئله  مد نظر بود که کشورهاي ديگر به فکر استفاده از دانش او در امر ساختن موشک نشوند، او که متولد آلمان نبود، مانند دانشمندان آلماني الاصل امکان شرکت در پروژه هاي مطرح و حساس را نداشت؛ لذا وقتي پروژه ي ساخت پمپ سوخت به وي واگذار شد و بعد متوجه گرديد اين کار قبلاً انجام شده است، بشدت ناراحت شد و احساس حقارت کرد.

همزمان از اوبرت خواسته شد که تابعيت آلمان را قبول کند و او نيز سرانجام اين پيشنهاد را پذيرفت. وقتي اوبرت در آزمايش V2 شرکت نمود، اعلام کرد اگر به موقع از او همفکري مي شد، شايد موشک V2 به شکل کاملتر و بهتري توسعه مي يافت. اين ادعا باعث ناخشنودي مسئولين پروژه V2 شد و همزمان اوبرت علي رغم نااميدي، نتوانست جلو فکر خلاّق خود را بگيرد، لذا به رؤساي خود، ساخت موشک ضدهوايي را با پيشران سوخت جامد پيشنهاد نمود. در ارتباط با اين پروژه نيز اين پاسخ را دريافت کرد که در شرايط موجود نمي توان چنين موشکي را در پنماندي آماده نمود.

پس از پيروزي متفقين، اوبرت  براي مدت کوتاهي توقيف وپس از پايان بازجويي به وسيله ي قواي انگليس آزاد شد. کمي بعد براي ادامه تحقيقات در زمينه ي موشک به ايتاليا بازگشت، ولي در آنجا نيز موفقيتي کسب نکرد.

علي رغم اين فراز و نشيب ها، اوبرت کسي نبود که فراموش شود. آلماني هايي که در آلاباماي آمريکا به کار تحقيق و ساخت موشک مشغول بودند و از ارزش کار او آگاه بودند، با او مکاتبه کردند و از او خواستند به آمريکا برود. اوبرت در سال 1945 بعد از دريافت دعوتنامه ي کتبي به آمريکا مسافرت کرد و در پروژه ي ساخت موشک رِدِاستون (REDSTONE) مشغول به کار شد. او فکر خود را براي پرتاب اين موشک که کارنامه ي موفقي داشت، به کار انداخت.

تهيه کننده: محسن مرادي