حسين پناهي؛ تجسم يک مهرباني معصوم

به بهانه سالگرد حسين پناهي؛

حسين پناهي؛ تجسم يک مهرباني معصوم/آنها که بيشتر مي ارزند غريب ترند

حسين

پناهي تجسم يک مهرباني معصوم بود و اين امر را بسياري از افرادي که به نوعي با وي يا هنرش در ارتباط بوده اند، باور دارند.

به گزارش خبرنگار مهر ، حسين پناهي دژکوه در 1335در روستاي دژکوه از توابع شهرستان سوق در استان کهگيلويه و بويراحمد متولد شد، تحصيلات ابتدايي را در همان روستا گذراند و دوران دبيرستان را در شهر بهبهان طي کرد.

سپس به تحصيل در مدرسه آيت الله گلپايگاني در قم پرداخت و دوره چهارساله هنرجويي در مدرسه آناهيتا را نيز پشت سر گذاشت، سپس به فعاليت در عرصه سينما پرداخت و بازيگري در تلويزيون را نيز تجربه کرد.

پناهي بازيگري را نخست از مجموعه تلويزيوني محله بهداشت آغاز کرد. با پخش نمايش دو مرغابي درمه از تلويزيون که علاوه بر نوشتن و کارگرداني خودش نيز در آن بازي مي کرد، خوش درخشيد و با پخش نمايشهاي تلويزيوني ديگر خود طرف توجه مخاطبان خاص قرار گرفت.

نمايشهاي دو مرغابي درمه و يک گل و بهار که پناهي آنها را نوشته و کارگرداني کرده بود، به درخواست مردم چندين بار از تلويزيون پخش شد.

پناهي؛ ترکيبي از سادگي، خلوص و طنزي تلخ

پناهي در دهه شصت و اوايل دهه هفتاد از پرکارترين و خلاقترين نويسندگان و کارگردانان تلويزيون بود و به دليل فيزيک کودکانه و شکننده، نحوه خاص سخن گفتن و سادگي و خلوصي که از رفتارش مي باريد و نيز طنز تلخش، بازيگر نقشهاي خاصي بود.

پناهي در سال 67 براي بازي در فيلم "در مسيرتندباد" کانديد جايزه بهترين بازيگر نقش دوم شد، ضمن اينکه در سال 69 براي بازي در فيلم "سايه خيال" که بر مبناي شخصيت او نوشته شده بود، نامزد دريافت جايزه بهترين بازيگر مرد و در سال 71 براي بازي در فيلم مهاجران نامزد دريافت بهترين بازيگر نقش دوم شد و ديپلم افتخار جشنواره نهم فجر را براي بازي در فيلم سايه خيال دريافت کرد.

با وجود کارنامه سينمايي و تلويزيوني حسين پناهي، به نظر مي رسد وي بيشتر شاعربود و اين شاعرانگي در ذره ذره جانش نفوذ داشت، ضمن اينکه آثار مختلف ادبي وي نيز از اين امر حکايت مي کند.

پناهي در"آژانس دوستي"؛ ساده و صميمي

يکي از آثاري که پناهي در آن ايفاي نقش کرده، سريال "آژانس دوستي" است. پناهي در اين سريال نقش راننده اي ساده، تنها و شوريده حالي را بازي مي کرد که البته بر اساس نظر بسياري از کساني که پناهي را مي شناختند، وي در زندگي واقعيش هم همين گونه ساده بوده است.

شايد آنچه بيش از هر چيز ديگري باعث مي شد پناهي به دل بنشيند، لحن صحبت کردن ساده اش، نگاه معصومش به زندگي و چهره دوست داشتنيش بود.

صفا، صميميت و صداقتي که در شعرها و نوشته هاي زنده ياد پناهي بود قابل وصف نيست و شايد دليل اين امر اين است که اين نوشته ها از دل پناهي مي آمد و آنچه از دل برآيد، لاجرم بر دل نشيند.

پناهي؛ يک روستايي ساده و مهربان، تجسم صميميت روستا

پناهي متولد يکي از روستاهاي استان کهگيلويه و بويراحمد بود و به راستي تا آخر عمر هم نتوانست صفا و سادگي دل يک روستايي را با هيچ چيز ديگري عوض کند که روستاييان به سبب انس با طبيعت مهربانترند و چه داشته اي باارزشتر از مهرباني.

شعرها و حرفهاي حسين پناهي صادقانه بود و همين باعث مي شد که به دل بنشينند. جنس حرفهايش از جنس همان حرفهايي بود که شازده کوچولوي "آنتوان دوسنت اگزو پري" مي زد.

همان شازده کوچولويي که با ديدن يک جعبه اي که سه سوراخ داشت به فکرش مي رسيد که "ممکنه خونه يک بره باشه"و هميشه از خودش مي پرسيد "اين آدم بزرگا چقدر عجيبن؟!"و در نهايت همه فکر و ذکرش گلي بود که تازه در سياره اش سبز شده بود.

کارنامه درخشان هنر پناهي

گذرگاه، گال، تيرباران، هي جو، نار و ني، در مسير تندباد، ارثيه، راز کوکب، مهاجران، چاووش، سايه خيال، اوينار، هنرپيشه، مرد ناتمام، روز واقعه، آرزوي بزرگ، قصه‌هاي کيش (اپيزود اول، کشتي يوناني)، بلوغ، مريم مقدس و بابا عزيز از آثار سينمايي هستند که پناهي در ان ايفاي نقش کرده است.

گرگها، آواز مه، محله بهداشت، بي بي يون، روزي روزگاري، مثل يک لبخند، ايوان مدائن، خوابگردها، هشت بهشت، قهرمان کيه، امام علي(ع)، همسايه‌ها، آژانس دوستي، دزدان مادر بزرگ، آينه خيال، کوچک جنگلي، آشپزباشي، روزگار قريب، آقا فرمان، يحيي و گلابتون، شليک نهايي، رعنا نيز مجموعه هاي تلويزيوني است که پناهي در آنها بازي کرده است.

همچنين اين هنرمند در چند تله تئاتر نيز به ايفاي مقش پرداخته و چندين تاليف نيز دارد که "من و نازي"، "ستاره"، "چيزي شبيه زندگي"، "دو مرغابي در مه"، "گلدان و آفتاب"، "پيامبر بي کتاب" و "دل شير" از اين جمله است، ضمن اينکه دو نوار با شعر و صداي حسين پناهي نيز منتشر شده است که "سلام خداحافظ" و "ستارها" نام دارند.

تداوم سادگيها و صميميت پناهي در جهاني ديگر

حسين پناهي سرانجام در 14 مردادماه 83 به ديدار معشوق حقيقي شتافت و رفت تا سادگيها و صميميتش را را در جهاني ديگر تداوم بخشد و چه زيبا از بهشت و مادر گفت که "به بهشت نمي روم اگر مادرم آنجا نباشد."

پناهي رفت اما نگاه ساده و معصومش همواره در خاطرات ما قاب گرفته شد. او رفت و هنردوستان را با افسوسي بزرگ تنها گذاشت که چرا زماني متوجه ارزشهاي چنين انسانهاي ساده دل و عاشقي مي شويم که ديگر در ميان ما نيستند، شايد اين رسم زمانه است که آنها که بيشتر مي ارزند غريب ترند و تا وقتي هستند، متوجه شان نمي شويم.

... و چه زيبا و ساده بر سر مزار پناهي نوشته اند:

"حسين پناهي

شاعري...

نويسنده اي...

بازيگري...

کارگرداني...

و انساني...

که آمد شهريور 1335

و رفت مرداد 1383"