غضب حربه شيطان

در روايات داريم که شهوت و غضب دو حربه شيطان براي گمراه کردن بشر است؛ درباره شهوت شايد مطلب روشن باشد ولي در مورد غضب اين گونه نيست؟ آيا تا به حال از خودتان پرسيده ايد که چرا غضب حربه شيطان شده است؟ بدون شک تصميمي که در حال غضب و خشم گرفته شود تصميم درستي نيست! و باعث سر افکندگي و شرمندگي است.

از امام صادق (عليه السلام) فرمود: عربي بياباني به حضور پيامبر آمد و گفت: من صحرا نشين هستم پندهاي جامعي به من بياموز!

پيامبر فرمود: به تو امر مي کنم که غضب نکني!

بارديگر آن عرب بياباني تقاضاي پند فراگير کرد

باز پيامبر به او فرمود: غضب نکن!

عرب بياباني براي بار سوم تقاضاي پند جامع کرد! باز پيامبر به او فرمود: غضب نکن.

آن مرد صحرا نشين به خود آمد و گفت: ديگر سوالي نمي کنم! رسول خدا به من دستور جامعي جز به خير و نيکي نداده است (که با ترک خشم بسياري از گناهان مانند آزار، فحش دادن، تهمت زدن، جنگيدن نا بجا و... ترک خواهد شد).

سپس امام صادق عليه السلام فرمود: پدرم امام باقر (عليه السلام) مي فرمود: سخت تر از غضب چه چيز است؟ همانا مرد عضب مي کند و بر اثر آن مرتکب گناهاي مانند کشتن نا حق و تهمت به زن پاک دامن مي شود.

خوب ديگر با اين حساب معلوم شد که غضب چگونه مي تواند انسان را دچار شرمندگي و پشيماني نمايد. زيرا عملي که با غضب همراه باشد بدون انديشه است و عملي که بدون انديشه باشد باعث ندامت و پشيماني است.

در روايتي آمده است که مردي به حضور پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) آمد و عرض کرد: که اي رسول خدا نصيحتي به من بياموز!

پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود: «أذهب و لا تغضب» برو و غضب نکن.

آن مرد گفت: همين نصيحت مرا کافي است.

او به نزد قبيله خود رفت و ديد مقدمه جنگي خونين در ميان دو گروه قومش پديد آمده است و افراد هر دو گروه اسلحه به دست گرفته و صف کشيده اند و آماده جنگ مي باشند آن مرد نيز تحريک شد و به نفع خويشان خود اسلحه برداشت و به صف يکي از آن دو گروه پيوست و در اين هنگام نا گاه سخن پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) به يادش آمد که فرموده بود: «غضب نکن» همان دم اسلحه اش را به کنار انداخت  و سپس آرام آرام به طرف گروه مقابل که براي جنگ با خويشان او آماده شده بودند رفت و به آنها گفت: هر زخم و قتلي که از ناحيه ما به شما رسيده و نشان ندارد(ضارب و يا قاتل مشخص نيست) خون بهاي آن بر عهده آن مي باشد من مي پردازم و آن زخم و يا قتلي که نشان دارد (ضارب و يا قاتلش معلوم است) خون بها را از ضارب و قاتل بگيريد همين پيشنهاد نرم و صلح آميز او باعث شد که طرفهاي مقابل آرام گرديدند و در پاسخ گفتند ... ما به پرداخت جريمه سزاوارتر هستيم و در نتيجه بين دو گروه صلح بوجود آمد و خشم و غضب به کلي بر طرف گرديد.

خوب اين دو روايت به خوبي بيانگر اين بود که چقدر کنترل خشم و غضب راه گشاست!

جا دارد سوال شود که راه کنترل غضب چيست؟

کنترل غضب راه هاي مختلف دارد که ما در اينجا به دو مورد آن اشاره مي نماييم:

راه علمي:

اگر انسان به آثار و مضراتي که بيان شد،  بيانديشد و فکر نمايد که با غضب چه از دست مي دهد و چه چيزي را بدست مي آورد، ديگر هنگام خشم عنان از کف نمي دهد و سعي مي کند که بر خود مسلط شود.

مهمترين چيزي که به عنوان يک اصل از آن مي توان نام برد اين است که انسان هنگام غضب خودش را به امر ديگري مشغول سازد اگر چه به اين نحو که اگر ايستاده است بنشيند و اگر نشسته است بايستد، و خودش را سر گرم کاري ديگر نمايد. زيرا غضب و خشم کم کم به سراغ انسان مي آيد و در ابتدا بسيار خفيف است و بعد کم کم شعله آن افزايش مي يابد و بر قوه عاقله چيره مي شود و عنان از کف انسان خارج مي سازد پس بهترين راه اين است که انسان هنگامي که از چيزي خشمگين مي شود. خود را به کار ديگري مشغول نمايد تا خشم او فرو کش نمايد.

به نظر شما ديگر چه کارهايي بايد براي خواباندن خشم کرد؟ نظر دهيد.