ناسا و اینترنت بین سیاره‌ای

اگر تصور می‌کنید که جذابیت و کاربردهای فراوان اینترنت، چیزی هستند که فضانوردان می‌توانند از آنها صرف‌نظر کنند، سخت در اشتباه هستید!

از مدت‌ها پیش ناسا در پی آن بود که یک پروتکل ارتباطی اینترنتی بین سیاره‌ای را ایجاد کند که در مطلب "اینترنت میان سیاره‌ای‌" به بررسی آن پرداختیم. جالب است بدانید که «وینت سرف» Vint Cerf، دانشمند مشهوری که لقب پدر اینترنت را دارد، از عوامل اصلی ایجاد این پروتکل جدید بوده است.

اینترنت زمینی ما با یک سری پروتکل‌های اینترنتی کار می‌کند، دو تا از مشهورترین آنها، پروتکل کنترل ارتباطی یا TCP و پروتکل اینترنتی یا IP هستند. در فواصل نزدیک این پروتکل‌ها به خوبی عمل می‌کند، ولی در فضا عوامل مزاحم زیادی وجود دارند، حرکت‌ فضاپیماها در مدار سیارات، طوفان‌های خورشیدی، سایه کردن سیارت بر سر رسیدن اطلاعات به فضاپیماها و همچنین فواصل بسیار طولانی، این پروتکل اینترنتی را ناکارآمد می‌کنند.

به همین خاطر ناسا یک پروتکل جدید به نام developed Disruption-Tolerant Networking یا DTN را راه‌ انداخته است که برای غلبه از این مشکلات از «نود»های پراکنده برای انتقال اطلاعات استفاده می‌کنند.

DTN، پیش از این روی زمین آزمایش شده بود، اما ماه قبل ناسا از این پروتکل برای انتقال اطلاعات به یک کاوشگر فضایی به نام Deep Impact استفاده کرد که ۳۲/۴ میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارند.

تا پیش از تکمیل این سیستم روند انتقال اطلاعات در فضا تا حد زیادی دستی بود، برای مثال برای انتقال اطلاعات از «اسپیریت» و «آپورچونیتی» -کاوشگرهای روی سطح مریخ- باید عوامل انسانی در مورد زمان انتقال اطلاعات به مدارگرد مریخ و سپس انتقال اطلاعات از مدارگرد به زمین تصمیم می‌گرفتند. اما پروتکل جدید نودهای زیادی تعریف می‌کند که هر یک اطلاعات را به صورت خودکار دریافت می‌کنند و زمانی که موفق به یافتن نود دیگر می‌شوند، اطلاعات را به صورت خودکار منتقل می‌کنند.

وبلاگ یک پزشک