دیده ای یک نفر پرنده شود

پر بگیرد ،بدون سر باشد

سایه گستر شود درختی که

تنه اش زخمی تبر باشد

دیده ای تا کنون پرستویی

روی مین آشیانه بگذارد

استخوانی بیاید ومثل

قاصدک های خوش خبر باشد

فکر کن دیده ای که یک شب ماه

روی دوشش ستاره بگذارد

یک نفر بعد رفتنش حتی

باز هم بهترین پدر باشد

همه شهر می شناسندت

گر چه یک کوچه هم به نامت نیست

من ندیدم هنوز دریایی

از دل تو بزرگ تر باشد

آنقدر ارتفاع داری که مرگ

از تو سقوط خواهد کرد

زندگی بعد مرگ می آید

بیشتر در تو شعله ور باشد

هر چه نادیدنیست را دیدی

تا ابد سنت جنون اینست

عشق از هر دری بیاید تو

عقل باید که پشت در باشد...

رضا نیکوکار-کیهان