قوي ترين رصدخانه ي جهان

پروژه ي «تلسکوپ بسيار بزرگ» (The Very Large Telescope (VLT، سردمدار تأسيسات نجومي اروپا در ابتداي هزاره ي سوم است. مجموعه تلسکوپهاي VLT به همراه مجموعه ي ابزارآلات رصد مرئي و فروسرخ، در بالاي کوه پارانال در شيلي استقرار يافته است.

اين رصدخانه پيشرفته ترين ابزارآلات رصدي دنيا را شامل مي شود: مجموعه اي از چهار تلسکوپ واحد با آينه هاي اصلي 2ر8 متري و چهار تلسکوپ کمکي متحرک 8ر1 متري. اين تلسکوپها مي توانند با هم به صورت دو، سه يا چهار تداخل سنج غول پيکر کار کنند. تلسکوپهاي واحد 2ر8 متري همچنين مي توانند به صروت انفرادي فعاليت نمايند. با يکي از چنين تلسکوپهايي، مي توان ستارگاني که 4 ميليارد بار کمنورتر از ستارگان قابل رؤيت با چشم غيرمسلح، را مشاهده نمود.

اولين تلسکوپ واحد از اين مجموعه به نام آنتو (خورشيد) اولين نور آسماني را در ماه مي 1998 دريافت کرد و در آپريل 1999 به فعاليتهاي علمي معمول وارد شد. امروزه تمامي چهار تلسکوپ واحد و چهار تلسکوپ کمکي در حال فعاليت هستند. در حال حاضر VLT تأثيري بي چون و چرا بر نجوم رصدي دنيا داشته است. بيش از 2000 مقاله ي علمي در مجله هاي علمي دنيا بر اساس داده هاي VLT نوشته شده است.

تلسکوپهاي واحد

زماني که هر چهار تلسکوپ واحد 2ر8 متري با هم کار مي کنند، مي توانند با قدرت يک تلسکوپ 16 متري فعاليت نمايند. اين تلسکوپها همچنين مي توانند به صورت تداخلي همکاري کنند و تصاويري با کيفيت بالا تهيه کنند. حيطه ي طول موج مفيد براي آنها، از نزديک فرابنفش (نزديک 500 نانومتر) تا نيمه ي فروسرخ (يعني حدود 25 ميکرومتر) گسترده شده است.

تلسکوپهاي واحد با اپتيک فعال تجهيز شده اند. کيفيت تصوير به طور مداوم توسط يک تحليل گر کامپيوتري با استفاده از يک ستاره ي مرجع محاسبه و تصحيح مي شود.

هر تلسکوپ واحد داراي انباري از 11 ابزار مختلف مي باشد که به منجمين اين امکان را مي دهد تا از روشهاي رصدي مختلف استفاده کنند، به علاوه ي دو ابزار براي رصدهاي تداخلي. نسل دوم اين ابزارآلات در حال حاضر در حال طراحي و ساخت مي باشند.