كارتون كوبريكي!
كارتون كوبریكی!
چند قرن پیش انسان‌ها كره‌زمین را آلوده شده رها كرده و رفته‌اند، اما یك نفر فراموش كرده آخرین روبات باقیمانده را خاموش كند.
روباتی كه «وال‌ای» نام دارد و یك زباله‌جمع كن سیار است و سال‌های طولانی است كه به این كار اشتغال دارد. تنها همنشین وال.ای یك سوسك است. انسان‌ها كه پس از گذشت قرن‌ها در سفینه فضایی خود حضور دارند، فردی به نام ایو را به كره زمین كه حالا متروكه شده می‌فرستند. ایو مامور نابودی هر نوع علائم حیات در كره زمین است ولی در انجام ماموریتش به مشكل بر‌می‌خورد. ایو با وال.ای مواجه شده و به او علاقه‌مند می‌شود. وقتی وال.ای یك گیاه سبز را به ایو نشان می‌دهد ماجراها بعد دیگری به خود می‌گیرد.
این خلاصه داستان فیلم «وال.ای» است؛ انیمیشن تازه شركت پیكسار كه در این سال‌ها ساخت آثار متفاوت در این ژانر را در دستور كار خود قرار داده است؛ منتقدان، «وال.ای» را یك «2001 اودیسه فضایی» انیمیشن نامیده‌اند كه البته خیلی هم قیاس نامعقولی نیست و سازندگان فیلم هم آگاهانه ارجاعاتی به این شاهكار كوبر‌یك می‌دهند. فیلم پر از جزئیات قابل توجه و هوشمندانه است؛ مانند اینكه روبات قهرمان داستان، به تماشای فیلم معروف «سلام، دالی!» می‌نشیند و از تماشای این فیلم چیزهای زیادی هم می‌آموزد.
پرهیز از دیالوگ و استفاده از زبان سینما و بهره‌گیری از عناصر بصری، ویژگی‌های بارز این انیمیشن تازه شركت پیكسار است. اندرو استنتن از فیلمسازان باتجربه انیمیشن كه فیلم پرفروش «در جست‌وجوی نیمو» را نیز در كارنامه دارد این بار دست به ریسك بزرگی زده است؛ ساختن یك انیمیشن هنری كه ممكن است در نگاه اول به نظر آید كه زیادی روشنفكرانه است و ممكن است تماشاگری كه به تماشای انیمیشن آمده را سرخورده كند. ولی بعید است؛ مخاطبی كه چند دقیقه اول را تحمل كرده و با فضای خاص اثر و منطق درونی‌اش آشنا شده، شیفته ماجرا و روبات دوست‌داشتنی فیلم نشود.
ریچارد كورلیس در تایم، مسئولان پیكسار را زیادی صبور خواند، به این دلیل كه تصور كرده‌اند عموم تماشاگران برای فهم سرنخ‌های بصری فیلم به قدركافی هوشیار خواهند بود.
نكته جالب توجه «وال.ای» هم همین كمال‌گرایی سازندگانش است؛ كمال‌گرایی‌ای كه باعث شده در فیلم، چیزی فدای این نكته نشود كه شاید تماشاگر از داستان سر در نیاورد و رد یا سرخورده و كسل شود. «وال.ای» به عنوان یكی از متفاوت‌ترین انیمیشن‌های این سال‌ها، نشان می‌دهد كه چگونه موفقیت‌های پیاپی، اعتماد به نفس می‌آورد و چگونه وقتی اعتماد به‌نفس با خلاقیت همراه می‌شود، می‌توان به تماشای ضیافتی تازه نشست.
منبع : همشهری