ناسا براي بازگشت دائمي به ماه اميدوار شد

ناسا با چالشهاي فراواني در خصوص بازگشت به ماه و سکونت در اين جرم آسماني رويايي مواجه است. اهميت اين چالشها زماني مشخص مي شود که تا زمان تعيين شده براي تحقق اين ايده يعني سال 2020 ميلادي تنها 12 سال ديگر باقي مانده است. در اين ميان، طراحي و ساخت پايگاهي مناسب و دائمي براي نسل بعدي کاشفان ماه، در صدر فهرست اين چالشها جاي دارد. طراحي و ساخت پايگاه دائمي با ويژگي منحصر يه فرد"قابل باد شدن"، يکي از ايده هايي است که درماه هاي اخير فکر بسياري از دانشمندان ناسا را به خود مشغول کرده است. اکنون دکتر"علي عابدي" استاديار و محقق ايراني دانشگاه "ماين" آمريکا، با ايده خاص خود يعني "حسگرهاي بيسيم و بي نياز از باتري" به کمک ناسا آمده است تا نقش تاريخي در تحقق ايده احداث پايگاه دائمي درماه داشته باشد.

دکتر علي عابدي گفت:"بالغ بر 8 سال است که بر روي پروژه کاربردي سيستم هاي حسگر بي سيم کار مي کنم. تقريبا دوسال پيش بود که ناسا کنفرانسي تحت عنوان Fly در تگزاس برگذار کرد و از صاحب نظران و دانشمندان عرصه فناوري حسگرهاي بي سيم براي ارائه ايده هاي کاربردي خود را در اين زمينه دعوت به عمل آورد. در آن کنفرانس، ناسا از شرکت کنندگان خواست تا ايده هاي خود را براي طراحي و ساخت سيستم هاي حسگر ويژه نسل بعدي فضاپيماها، مطرح کنند."

اين دانشمند ايراني ادامه داد:"هم اکنون فناوري حسگرها و به خصوص حسگرهاي بي سيم به سطح مطلوبي از رشد رسيده است، اما ناسا و اسا(سازمان فضايي اروپا) با مشکلات بزرگي در زمينه استفاده از آنها مواجه هستند. مشکل اصلي، وزن قابل توجه اين حسگرهاست. همچنين هزينه قابل توجهي که براي طراحي و ساخت آن پرداخت مي شود، مزيد بر علت شده است. طراحي مسير عبور سيم ها در سازه ها(شاتل ها)، خود به فرآيند پيچيده اي تبديل شده است که شايد انجام آن تا ماه ها طول بکشد. از آن گذشته، زماني که سيستم سيم کشي اين حسگرها در سازه ها طراحي شود، ديگر نمي توان قطعات ديگري از جمله حسگري به مدار اضافه کرد؛ و اينجا بود که ناسا رسما خواستار طراحي نسل جديد حسگرها آن هم حسگرهاي بي سيم شد تا از آنها در پروژه عظيمي همچون ساخت پايگاهي دائمي در ماه استفاده کند."

دکتر عابدي در ادامه گفت:" ناسا شرط ديگري نيز براي طراحي و ساخت اين پايگاه دارد: قابل باد شدن! اين ايده مي تواند در نوع خود منحصر به فرد باشد. پس با توجه به اين شرط مهم، نمي توان از حسگرهاي سيم دار استفاده کرد. در نتيجه بايد بدون هيچ درنگي به سراغ حسگرهاي بدون سيم رفت. اما از سوي ديگر، حسگرهاي بي سيم فعلي وزن زياد و در عين حال باتري با طول عمر کمي دارند که در کنار حرارت شديد محيطي، نظير موتور شاتل و برودت شديد نظير دماي پايين ماه، از کار مي افتند. پس شرط بعدي، خود به خود مطرح مي شود و آن عمل کردن حسگر بدون نياز به وجود باتري است."

اين دانشمند ايراني مي افزايد:" در آن کنفرانس بود که ايده خود را مطرح کردم. البته ايده طراحي و ساخت حسگرهاي بي سيم و بي نياز از باتري، مقوله اي بود که پيش از آن و در قالب استفاده در ساختمان هاي معمولي و ديوارها و پل ها به کار برده بودم. دانشمندان و کارشناسان ناسا نيز با بررسي ايده من در نهايت وارد مذاکره شده و انعقاد قراردادي به ارزش 360 هزار دلار، در ژانويه 2008 عملا وارد فرآيند سه ساله اي شديم که فکر مي کنم آينده روشني در پيش داشته باشد."

او افزود:" هم اکنون و در حالي که بالغ بر 4 ماه از آغاز اين همکاري مشترک مي گذرد، نمونه پيش ساخته ان را ارائه کرديم و قصد داريم تا با انجام آزمايش هاي مختلف، راههاي موثري براي بهينه ساختن آنها برداريم." وي در تشريح جزئيات مربوط به اين حسگرها گفت:" وزن اين حسگرها بالغ بر چند گرم بوده و ابعاد ميلي متري دارند. ما فعلا حسگرهاي حرارتي، لرزشي، فشار و کيفيت گاز را از اين سري طراحي کرده و ساخته ايم. در آينده، گونه هاي آنها نيز افزايش خواهد يافت.همکاري با ناسا و متخصصان اين سازمان بر روي اين پروژه، به خوبي پيش مي رود. آنها ايده ها و نيازهاي خود را مطرح مي کنند و در کنفرانس هايي که هرماه باحضور آنها برگزار مي کنيم، يه بالاترين سطح هماهنگي مي رسيم."  

منبع: مجله دانشمند