آلبرت انیشتین

آلبرت انیشتین، در سال 1879 در شهر اولم آلمان زاده شد. انیشتین در یادگیری زبان کند بود و حتی تا نه سالگی کاملا روان حرف نمی زد بطوری که پدر و مادرش به وحشت افتادند که مبادا فرزندشان ناقص و غیر عادی باشد. به علاوه سخت از مدرسه متنفر بود و فقط در درس های ریاضیات و علوم خوب کار می کرد. در ایام کودکی نواختن ویولون را هم یادگرفت و در آن تبحر پیدا کرد. در 1895 برای ثبت نام در مدرسه پلی تکنیک فدرال سوئیس در زوریخ اقدام کرد اما در امتحان ورودی پذیرفته نشد، ولی در امتحان سال بعد موفق شد و به عضویت مدرسه پلی تکنیک درآمد و در سال 1900 از آن فارغ التحصیل شد. در 1901 به تابعیت سوئیس درآمد و نیز در همین سال نخستین مقاله علمی اش را به چاپ رساند. سال بعد شغلی در دفتر ثبت اختراعات سوئیس در شهر برن به دست آورد. در همین دوره با یکی ا ز همکلاسی های قبلی اش در مدرسه پلی تکنیک ازدواج کرد اما پس از مدتی از وی جدا شد و با دختر خاله خود ازدواج کرد. سال 1905 سالی سرنوشت ساز برای انیشتین بود: در حالی که هنوز کارمند دفتر ثبت اختراعات بود پنج مقاله در نشریه فیزیک (Annalen der physic) منتشر کرد که نوشته هایی متحول کننده از کار درآمدند

راوی راویندارا که نوشته اش درباره انیشتین یکی از منابع این گفتار است در این باره می نویسد: سه تا از این مقالات (که در زمره بزرگترین نوشته های تاریخ علم قرار دارند) به تعبیر رابرت اوپنهایمر "به غایت زیبا و درخشان" بودند. یکی از آنها نظریه نسبیت خاص انیشتین را بیان می کرد. یکی دیگر از این نوشته ها، مقاله مهمی درباره حرکت براونی (Brownian motion) و دیگری راجع به اثر فتوالکتریک بود. انیشتین در این اثر به طرح یک مفهوم اساسی در فیزیک کوانتم پرداخت یعنی مفهوم کوانتای انرژی نور که بعدا فوتون نام گرفت. در واقع انیشتین به خاطر کارش در زمینه اثر فتوالکتریک و نه نظریه نسبیت بود که جایزه نوبل فیزیک را در سال 1922 دریافت کرد.

در 1909 سمت استادی در دانشگاه زوریخ یافت. و در سال 1913 اولین مقاله اش درباره نظریه نسبیت عام را منتشر کرد. این کار در سال 1916 یعنی زمانی که انیشتین استاد آکادمی پروس و رئیس موسسه فیزیک در برلین موسوم به قیصر ویلهلم بود تکمیل شد. فیزیکدان بزرگ دیگری به نام جی.تامپسون کار انیشتین در زمینه نسبیت عام را با چنین عبارتی می ستود:" شاید بزرگترین دستاورد در تاریخ اندیشه بشر." انیشتین بلافاصله پس از انتشار آثارش درباره نظریه نسبیت عام شروع به استخراج نتایج و مستلزمات کیهان شناختی آن کرد، از جمله این اندیشه که کیهان بطور پویا و توسعه یابنده است. در اواخر دهه 1920 کانون عمده علایق در فیزیک، به مکانیک کوآنتم تغییر یافت، که در عمل بسیار موثر و سودمند از کار درآمد اما در قیاس با کارهای انیشتین فاقد دقت فلسفی و درخشش زیبایی شناختی بود. انیشتین هرگز نتوانست تفسیر احتمال گرایانه رخدادهای کیهانی که از سوی فیزیک کوآنتم مطرح شد بصورت کامل و نهایی بپذیرد. 

انیشتین در اواخر عمر به آمریکا رفت و به کار مورد علاقه خود یعنی نوازندگی ویولون ادامه داد تا اینکه در آوریل سال 1955 بر اثر خونریزی داخلی که به علت پارگی رگ آئورت ایجاد شده بود در بیمارستانی در پرینستون درگذشت.

تالیفات او شامل 50 مقاله علمی و غیر علمی بود، وی در سال 1999 به "عنوان مرد برتر قرن" از طرف روزنامه تایمز انتخاب شد.

بخش دانش و فناوری