گله‌ی ترانه‌سرای پیشكسوت به‌خاطر از یاد رفتن

بیژن ترقی ادامه‌ی خاطراتش را در بستر بیماری نوشت

بیژن ترقی ادامه‌ی خاطراتش را از دنیای شعر و ترانه و موسیقی در بستر بیماری نوشت.

"پنجره‌ای به باغ گل" در ادامه‌ی "از پشت دیوارهای خاطره‌"، خاطرات ترقی را با چهره‌هایی همچون پرویز یاحقی و علی تجویدی و همچنین شأن نزول برخی ترانه‌هایش را در بر می‌گیرد.

ترقی كه از بیماری آرتروز كمر رنج می‌برد، امروز به خبرنگار ایسنا گفت: وضعیت جسمی خوبی ندارم. آرتروز باعث شده عضلات پایم خشك شوند و تقریباً نمی‌توانم پاهایم را تكان دهم. وضعیت تنفسی‌ام هم خوب نیست و به‌سختی نفس می‌كشم. اما در بستر بیماری روی كتاب جدیدم كار كردم كه به‌پایان رسیده است و منتظرم تا ویراستار آن ‌را تنظیم كند.

این ترانه‌سرای پیشكسوت كه به‌سختی حرف می‌زد، افزود: در این پنج سال كه از بیماری‌ام می‌گذرد، پزشكان بسیاری مرا معاینه كرده‌اند؛ اما درمان هیچ‌كدام مؤثر نبوده است. من با این تن ناتوانم برای شعر و موسیقی بسیار زحمت كشیده‌ام.

او در ادامه با گله گفت: با این‌كه مردم هنوز ترانه‌های مرا زمزمه می‌كنند، از یادها رفته‌ام. از وقتی مریض شدم، كسی احوالی از من نمی‌پرسد. از همه‌ی تلاش‌هایی كه در این سال‌ها كرده‌ام، چیزی برایم باقی نمانده است. كتابخانه را تعطیل كردم و خانه‌ام را برای تأمین هزینه‌های درمان فروختم. بیمه هم كاری برای من نكرد، فقط یك بار آمدند و دیگر پشت سرشان را هم نگاه نكردند. هزینه‌های درمانم را خودم پرداخت كردم و الحمدالله راضی‌ام.

ترقی در عین حال خاطرنشان كرد: انتشار كتاب "پنجره‌ای به باغ گل" تنها امید من است. تمام عمر من با یاحقی و تجویدی گذشت. در ایام جوانی روزی نبود كه ما كار جدیدی عرضه نكنیم؛ اما به‌هر حال هر كس دوره‌ای دارد و دوره‌ی ما به‌سر آمده است.

بیژن ترقی متولد سال 1308 در تهران است و از 20سالگی ترانه‌سرایی را آغاز كرده است.

مجموعه‌ی "از پشت دیوارهای خاطره" شامل خاطرتی از نیما یوشیج، شهریار، رهی معیری و... و "آتش كاروان" در برگیرنده‌ی مجموعه‌ی سروده‌ها، از آثار منتشرشده‌ی او هستند.

منبع : ایسنا