انجمن اولیا و مربیان، پل ارتباطی میان تربیت خانواده و مدرسه

به گزارش روابط عمومی تبیان: عوامل برنامه ساعت صفر از شبکه امید در جدیدترین نشست خود به همراه تنی چند از نوجوانان فعال و دغدغه‌مند در حوزه رسانه به میزبانی مؤسسه تبیان گرد هم جمع آمدند.

کارشناسان حاضر در این نشست آقایان محمدرضا ولی‌زاده- رئیس اداره توسعه انجمن‌های اولیا و مربیان و محمد سلیمی- رئیس اداره آموزش خانواده و مشاوره اولیا بودند.

ولی‌زاده در ابتدای این گردهمایی ضمن اشاره به حضور نوجوانان دغدغه‌مند در این جلسه و پیگیری مطالبه توسط برنامه ساعت صفر، اظهار شادمانی کرد و گفت: در تمام جلساتی که در آن حضور دارم، غالباً افرادی با تجربه حضور دارند و من از این بابت خرسندم که کنار نوجوانانی با دغدغه و همراه تیمی جوان چون شما هستم.

پس از آن ولی‌زاده در پاسخ به پرسش سردبیر برنامه ساعت صفر مبنی بر اینکه نقش انجمن اولیا مربیان در کم کردن فاصله تربیتی بین خانواده و مدرسه چیست، گفت: پیش از هر چیز خود را موظف میدانم تا کمی درباره تاریخچه این مؤسسه توضیحاتی را بیان کنم.

این موسسه از قدمت بالایی برخودار و از سال ۱۳۲۶ کار خود را آغاز کرده است که میتوان اولین هدف آن را مشارکت خانواده‌ها در تعلیم و تربیت نام برد. خوبست بدانید ابتدا نام این موسسه انجمن خانه و مدرسه بود که پس از بیست سال در سال ۱۳۴۶ به انجمن ملی اولیا و مربیان تغییر نام پیدا کرد. این انجمن طی این بیست سال رشد خود را دنبال کرد که نتیجه آن آشنایی هرچه بیشتر مردم با این مکان و پی‌بردن آنان به اهمیت آن بود. بعد از انقلاب رویکرد مذهبی نیز به باقی رویکردهای این موسسه اضافه شد تا با مصوبه شورای عالی انقلاب توانستیم کار خود را با تمام مدارس کشور آغاز کنیم.

وی ادامه داد شورای عالی آموزش و پرورش در سال گذشته شرح وظایف جدیدی برای ما ایجاد کردند که شامل ۲۶ مورد است. در یکی از مهم‌ترین موارد آن ذکر شده اگر تا پیش از موسسه انجمن های اولیا و مربیان مشارکت در تصمیم‌های مدرسه را داشتند، این روزها این موسسه می‌تواند برای مدرسه نیز تصمیم‌گیری کند. پس ما می‌توانیم درباره روپوش مدرسه حتی از نماینده شورای دانش آموزان سوال کنیم و نظر و انتقاد و پیشنهاد آن را اعمال کنیم.

ایشان در پایان صحبت‌هایشان اشاره کردند: در نهایت وظیفه ما ایجاد پلی ارتباطی بین خانواده و مدرسه است درواقع ما بین خانواده و مدرسه کارکرد تربیتی و اشتراک ایجاد می‌کنیم. تنها تفاوت بین این دو این است که کارکرد تربیتی خانواده دائمی است که مدرسه در روزهای تعطیل و سه ماه تابستان، نمی‌تواند این وظیفه را عهده‌دار باشد.

پس از آن محمد سلیمی صحبت‌های خود را با بیان خاطراتی از زمان مدرسه آغاز کرد: در گذشته و زمانی که درحال تحصیل بودم، تصورم از انجمن اولیا و مربیان تنها این بود که یک بار در سال خانواده‌ها موظف هستند مبلغی را به عنوان کمک به مدرسه تقدیم مدیر و نماینده انجمن اولیا کنند ضمن اینکه در آن زمان هیچ اطلاعات و هیچ پیش زمینه ذهنی هم از جلسات اولیا نداشتم.

وی همچنین در ادامه سخنانش به زمان تربیت معلم خود اشاره و اینگونه بیان کرد: بعد از این که تحصیلات خود را در تربیت معلم به پایان رساندم، در زمان مدیریت وی دریکی از مدارس به این نتیجه دست پیدا کردم که چه قدر اکنون فاصله دانش آموزان و دبیران و حتی عوامل مدرسه، دور است. به همین دلیل شروع به ارتباط‌گیری با والدین کردم تا نکاتی را درباره چگونگی تربیت و ایجاد نزدیکی بیشتر آنها با فرزندانشان را بیان کنم. همچنین مسئولان مربوطه در تلاش هستند تا دید تازه‌ای به خانواده و دانش آموزان به این موسسه نشان بدهند. موضوع انجمن اولیا و مربیان پیشینه تاریخی بسیار بزرگ‌تری دارد چرا که بعد از انقلاب صنعتی و انقلاب فرانسه، بیشتر زنان مشغول به کار شدند تا در امور خانواده کمک یار باشند و این مورد باعث شد فرزندانشان به دلیل نبود مادر در خانه و ضعف تربیتی، به راه‌های نادرست روی آورند. پس از این اتفاق‌ها مدارس انجمن اولیا را تشکیل دادند تا در خصوص صحبت با خانواده‌ها و روش‌های تربیتی در خانه توضیح بدهند.
حسن ختام این نشست که بیش از یک ساعت به طول انجامید بیان دغدغه‌‌ها و پرسش‌های نوجوانان حاضر بود.