سیاست جدید ترامپ در قبال ناتو

اولیوه جرالد، پژوهشگر روابط اروپا و بین‌الملل در مرکز نظارت و امنیت اروپا که از پاریس در گفتگو با الجزیره سخن می گفت در تحلیل اختلاف نظر میان دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا با سران اروپایی عضو ناتو، اظهار داشت، به نظر می رسد مواضع ترامپ در قبال ناتو موضع اشتباه است، سیاست او در قبال بودجه نظامی هر یک از اعضای ناتو به این سازمان، سیاست اشتباهی است زیرا او این بودجه را با بودجه دفاعی کشورهای عضو ناتو قاطی کرده است.

سخن درباره بودجه دفاعی ناتو، سخن درباره بودجه‌ای است که سهم آمریکا از آن بیست و دو درصد و سهم دیگر کشورهای عضو هفتاد و هشت درصد است. اما آنچه که ترامپ درباره آن سخن می‌گوید و مدعی ناکافی بودن سهم نظامی اروپاست این است که آمریکا حدود چهار درصد تولید ناخالص داخلی را به بودجه دفاعی‌اش در ناتو اختصاص داده است در نتیجه سهمش بیش از سهم کشورهای اروپایی شد، اما سهم اروپا یک ممیز پنج دهم درصد یعنی کمتر از دو درصد تولید ناخالص ملی آنان است.

وی در ادامه افزود: هم زمان اگر بر این عقیده باشیم که کشورهای اروپایی این میزان از سهم دفاعی خود را در ناتو افزایش دهند باز هم چنین پولی به آمریکا نخواهد رفت اما شاهدیم که ترامپ از تاخیر در پرداخت کشورهای اروپایی سخن می گوید. از نگاه رئیس جمهور آمریکا کشورهای اروپایی مدت زمانی است که بودجه کافی به ناتو پرداخت نمی کنند اما این گفته نادرست است.

اینکه در حوزه دفاعی کشورهای اروپایی تا حد زیادی به آمریکا تکیه دارند مقوله درستی است، اما در زمینه افزایش بودجه اروپا شاهد وجود تعهداتی هستیم، مقصود من کنفرانس سال 2014 است که بر اساس آن کشورهای اروپایی تا سال 2020 باید سهم خود را در ناتو به دو درصد تولید ناخالص داخلی برسانند در نتیجه نمی توان در این مرحله کشورهای اروپایی عضو ناتو را سرزنش کرد. نکته ای که درباره ناتو باید مدنظر داشت این است که سود حاصل از فعالیت های این پیمان بیشتر به کدام طرف می رسد؟

موضع ترامپ به حوزه مالی ناتو و سهم کمتر اروپایی هایی عضو این پیمان متمرکز شده است، اما سوال ما این است که اصلا چرا باید چنین پولی پرداخت شود؟ پاسخ این سوال در پاسخ به سوال دیگری است و آن اینکه کشورهای عضو در قبال پولی که می پردازند چه چیزی دریافت می کنند؟ امروز رئیس جمهور آمریکا دم از سیاست عدم مداخله در جهان می زند اما این سیاست بر خلاف سیاست روسای آمریکاست.

این پژوهشگر بین‌المللی افزود، اروپایی‌ها در حوزه نظامی از آمادگی کافی بهره نمی برند اما مورد اختلافی میان اروپا و آمریکا بر سر این مسئله نیست زیرا آمریکا وقتی در حوزه نظامی مداخله می کند اروپایی ها او را همراهی نمی کنند. در مداخله نظامی آمریکا در افغانستان اروپایی ها در عملیات نظامی مشترک با این کشور حضور نیافتند، تنها جنگی که آمریکا در آن مداخله کرد و اروپا نیز با این کشور همراه شد جنگ علیه یوگسلاوی سابق و علیه صرب ها بود که نتیجه اش استقلال کوزوو بوده است.

در این موضوع نیز باید گفت کوزوو در حال حاضر به پایگاه نظامی آمریکا در قلب اروپا تبدیل شده است. به طور کلی باید بگویم که وقتی آمریکا رویکرد مداخله جویانه در جهان اتخاذ می کند از پیمان آتلانتیک شمالی به عنوان وسیله ای برای رسیدن به هدف بهره می گیرد.

وی در پاسخ به این سوال که آیا اروپا با ترامپ در این سخن که روسیه هم چنان دشمن راهبردی است همراه هست یا خیر؟ گفت، اروپایی ها در این زمینه به ترامپ اعتماد دارند، البته نکته ای در این زمینه وجود دارد و آن اینکه اروپایی ها می دانند دونالد ترامپ همواره در پی بازی در میدان بزرگ تر است به این معنی که برخی از مقوله ها را با هم قاطی می کند و این سیاست از چشم برخی از سران اروپا دور نیست، ترامپ جنگ تجاری، جنگ نظامی و روابط راهبردی را با هم قاطی می‌کند به همین منظور است که در بروکسل هم زمان با انتقاد از سیاست‌های روسیه، به شدت از سیاست های تجاری آلمان نیز انتقاد می‌کند.

---

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان