خوراک سطحي به مردم نمی دهیم

«بیست هجده» یکی از بهترین ویژه برنامه هایی است که برای جام جهانی ساخته شده. حضور تو کنار عادل فردوسی پور یکی از فاکتورهای موفقیت برنامه محسوب می شود.

اولا ممنون از لطف شما. واقعا از آقاي فردوسي پور خيلي متشكرم چون همكاري با ايشان و برنامه بيست هجده يك تجربه خيلي بزرگي است. واقعا حس خوبي دارم و خيلي راحت ام و شرايط خلي خوبي تجربه مي كنم. بايد با آقاي فردوسي پور كار كنيد تا بدايند چه آدم صبور و از خودگذشته اي است.

گفته می شد تو و عادل رقیب هستید که این برنامه می تواند به شایعه ها پایان دهد. می دانی این شایعه از کجا شکل گرفت؟  

نمی دانم ولی متاسفانه اين شايعه بود كه من و عادل خان رقيب هستيم ولي هرگز اين گونه نيست. اصلا قبل از اين كه من وارد اين حوزه شوم،‌عادل چهره محبوبي بوده و جايگاه خاص داشته و دارد و همه مردم ايران دوستش دارند. اين برنامه ثابت كرد اين چيزي كه مي گويند درست نيست. اولين بار كه صحبت شد كنار عادل باشم بدون معطلي و با افتخار پذيرفتم.

کار گزارشگران و مجریان فوتبال نسبت به گذشته خیلی سخت شده چرا که الان ابزارهای دستیابی به خبرها راحت است. با این حال اطلاعاتی که ارائه می کنی به روز است. منبع کسب آن ها کجاست؟

من كوچك ترين فرصت بدست بياورم به سايت ها و مجلات خارجي سر مي زنم؛ مثل فيفا ،ديلي ميل، تلگراف و ديلي اكسپرس و حتي وب سايت هاي محلي. موقع اجرا هم تبلت كنار دستم است و به لحظه خبرها را مرور مي كنم.

این به روز بودن را می توان در کل برنامه «بیست هجده» هم دید.

ببين الان مردم همه با اطلاعات هستند. توي گوگل يك سرچ بزني كلي اطلاعات بدست مي آيد. توي اين شرايط اگر بخواهي خوارك سطحي به دست مردم بدهي براي شان جذاب نيست. بايد فكت ها و اطلاعات فراتر بدهي كه كارت به چشم بيايد. آقاي حاج رضايي مي گفت اين قدر برنامه خوب است و همه چيز چفت و بست دارد كه تنها كسي كه رقيب تان است ،خودتان هستيد. حتي هنرمندان را هم درگير كرده ايم و آيتم خوانده اند كه بنظرم به گرم شدن فضاي برنامه كمك كرده.

با وجود این که مجری اصلی برنامه«گزارش ورزشی» هستی، در «بیست هجده» به عنوان مجری مکمل، نگران نیستی زیر سایه قرار بگیری. به همین خاطر ورودت به بحث ها عجله ای نیست و اجازه می دهی حرف عادل و کارشناس ها تمام شود. خودت را چطور مدیریت می کنی؟

اولا معتقدم احترام به طرف مقابل وكارشناس برنامه مهم است. صبر مي كنم همه حرف ها تمام شود بعد نظر بدهم. حتما ديده ايد كه وقتي همكارم صحبت مي كند من با تبلت ور مي روم وسري به سايت ها سر مي زنم تا اطلاعاتي كه در لحظه مي رسد را جمع كنم. بله ،خيلي مواقع صبوري مي كنم كه حرف طرف مقابل تمام شود؛ تا جايي كه گاهي اطلاعات زيادي باقي مي ماند كه فرصت نشده بيان شان كنم.

پیش از برنامه با فردوسی پور هماهنگ می کنید که چه بگویید؟

يك چك اوليه مي شود ولي اين كه چه جمله اي مي گويم وجود ندارد. آقا عادل اجازه مي دهد راحت باشي. اين همكاري بيشتر حسي است و مي دانيم كجا پاس بدهيم نتيجه بحث جذاب تر مي شود. اين ها با زمان و تجربه به دست مي آيد.

اجرا را بيشتر دوست داري يا گزارش؟

گزارشگري را بيشتر دوست دارم. اين قدر از گزارش اسپانيا - پرتغال لذت بردم كه شب رفتم خانه يك بار ديگر آن را ديدم. بنظرم گزارش خوبي بود. اصلاحات خوبي توي اين بازي داشتم؛‌مثل «آقا دخيا»،‌« چه گلي خورد دخيا كاش از اين گل ها از ما بخوره.» ضمن اين كه هيچ كدام از شش گل را عين هم نگفتم و هيچ كدام را «توي دروازه» نگفتم. اجرا را هم دوست دارم چون راحتم و از چيزي فرار نمي كنم.

به اين كه موقع گل چه بگويي فكر مي كني؟

اصلا. من از كجا مي دانستم رونالدو هت تريك مي كند يا دخيا گاف مي دهد. حس در لحظه است كه شكل مي گيرد.

چرا موقع گزاش اين قدر سكوت داري؟

اين خوب است يا بد.

خيلي خوب است.

توي گزارش هاي خارجي هم نگاه كنيد خيلي حرف نمي زنند. زماني كه ريتم بازي خوب است نياز نيست همه لحظات را گزارش كني. بايد اجازه داد بيننده در حال و هواي بازي قرار گيرد.من علاوه بر سكوت جمله هاي موجز را دوست دارم؛‌مثلا:« وسط پيكه» همين.  

---