شهوترانی غیرت را از بین می‌برد

شهوت پرستان از اينكه همسران آنها مورد استفاده ‏هاى ديگران قرار بگيرند رنج نمى‏ برند و احياناً لذت مى ‏برند و از چنين كارهايى دفاع مى‏ كنند. برعكس، افرادى كه با خودخواهي ها و شهوات نفسانى مبارزه مى‏ كنند و ريشه ‏هاى حرص و آز و طمع و ماده پرستى را در وجود خود نابود مى‏ كنند و به تمام معنى «انسان» و «انسان دوست» مى‏ گردند و خود را وقف خدمت به خلق مى‏ كنند و حس خدمت به نوع در آنان بيدار مى ‏شود، چنين اشخاصى غيورتر و نسبت به همسران خود حساس تر مى‏ گردند.

اين گونه افراد حتى نسبت به ناموس ديگران نيز حساس مى‏ گردند، يعنى وجدانشان اجازه نمى ‏دهد كه ناموس اجتماع مورد تجاوز قرار گيرد. ناموس اجتماع ناموس خودشان مى ‏شود.

هرگز يك انسان شريف و غيور زنا نمى‏ كند

على عليه السلام جمله عجيبى دارد. مى‏ فرمايد: «ما زَنى‏ غَيورٌ قَطُّ» (نهج‌البلاغه، حكمت 305) يعنى هرگز يك انسان شريف و غيور زنا نمى‏ كند. نفرموده است: انسان حسود زنا نمى‏ كند، بلكه فرمود انسان غيور زنا نمى‏ كند، چرا؟ براى اينكه غيرت يك شرافت انسانى و يك حساسيت انسانى است نسبت به پاكى و طهارت جامعه. انسان غيور همان‏طور كه راضى نمى ‏شود دامن ناموس خودش آلوده گردد، راضى نمى‏ شود دامن ناموس اجتماع هم آلوده شود؛ زيرا غيرت غير از حسادت است؛ حسادت يك امر شخصى و فردى و ناشى از يك سلسله عقده ‏هاى روحى است، اما غيرت يك احساس و عاطفه نوع بشرى است.

«غيرت» از خودپرستى ناشى نمى‏ شود

اين خود دليل است كه «غيرت» از خودپرستى ناشى نمى‏ شود، احساس خاصى است كه قانون خلقت براى تحكيم اساس زندگى خانوادگى كه يك زندگى طبيعى است نه قراردادى، ايجاد كرده است.

---

منبع:
سایت بنیاد علمی فرهنگی استاد شهد مرتضی مطهری، گزیده‌ای از کتاب مسئله حجاب؛ ص56و57