دره بهشتی کهمان
دره بهشتی کهمان
زاگرس بهعنوان جزئی از کمربند کوهزایی آلپ - هیمالیا دارای مناظر و پدیدههای جذاب گردشگری زیادی است که در این میان کوه «گرین» بهعنوان بخشی از زاگرس مرتفع در شمال لرستان با زیباییهای خود مانند نگین سبزی در انگشتری زاگرس میدرخشد.از پدیدههای جذاب این منطقه میتوان از دره «کهمان»، قله «کلو»، رادیولاریت های «گرین»، برفچالها، غارها و پوششهای گیاهی خاص نام برد.
فرآوری: علیرضا عابدینی-بخش گردشگری تبیان
شهرستان «سلسله» با مرکزیت شهر « الشتر» یکی از شهرستان های شمالی استان لرستان است که با آب و هوای دلپذیر و خنک و جاذبههای طبیعی و زیبا، ملقب به «بهشت لرستان» است و هر رهگذری را برای اتراق وسوسه میکند. «الشتر» را باید یکی از شهرهای مهم ناحیهای دانست که بهطور غیررسمی به «لَکستان» معروف است و دلیل این نامگذاری این است که ساکنان این منطقه را اقوام لَک تشکیل میدهند.
ازجمله مناطق طبیعی زیبای این شهرستان میتوان به سراب «کهمان»، سراب «زز»، کوههای «مهاو» و «گرین»، چشمه «گولم کاو»، سراب «پرسک» و پارک صخرهای «بابا داود» اشاره کرد. «قلعه مظفری»، پل «کاکا رضا»، پل «هنام»، تپه «گریران» و سراب «چناره» هم ازجمله مناطق تاریخی الشتر هستند.
دره و سراب کهمان
از جمله مناطق طبیعی الشتر، سراب کهمان با طبیعتی زیبا و دستنخورده است که در درهای به طول چند کیلومتر قرار دارد.منطقه باستانی و گردشگری کهمان و دروازه در شمالیترین نقطه لرستان و شهرستان الشتر قرار دارد و یکی از درههای بسیار زیبا و پرآب و در عین حال باستانی در سطح کشور است. دره کهمان چند سراب دارد که از شهرستان سلسله تا نخستین سراب 15 کیلومتر فاصله است. آب سراب از دره کهمان رو به شهرستان الشتر در جریان است.
موقعیت جغرافیایی
در حال حاضر منطقه کهمان و دروازه الشتر، معروفترین جاذبه ژئوتوریسم در استان لرستان است. دره تخت شاه (کهمان) در 6 کیلومتری شمال دهستان «قلعه مظفری» شهرستان سلسله در دامنه قله «چهل نابالغان» قرار گرفته است.
گردوهای سر به فلک کشیده، طبیعت بکر، یخچالهای دائمی، غارهای متعدد و ارتفاعات جذاب و دیدنی، داروهای گیاهی بسیار نادر و کمیاب، چشمهسارهای فراوان و پرآب، طراوت و خنکی و آبوهوای بی نظیر این منطقه روح و جان هر گردشگری را تازه می کند.
وجه تسمیه
این عظمت تا جایی است که پادشاهان و کیانها را به حال خویش وانگذاشته است وعلت نامگذاری آن مربوط به دورههای باستان است که در آن پادشاهان کیانی به تفرج و خوشگذرانی میپرداختهاند.«کهمان» به زبان محلی «کی امان» یا «کیمو» خوانده می شود.«کی امان» یا «کیمان» یا «کیمو»، همان امانگاه و مامن پادشاهان کیانی است. تخته سنگ های کهمان لرستان، تخت شاهان ایران باستان در زمان فراغت از سلطنت بوده و گواهش را میتوان همان گاو خمرهها و آثار بهدستآمده از آن و تخت گاههای سراب خاصون (سراب خاصان) و سراب و چشمه معروف تخت شا (تخت شاه) دانست. البته وجه تسمیه دیگر این منطقه شاید به این مسئله مربوط باشد که در میان چشمه و زیر درختان گردو، آثار و بقایای تختگاهی وجود دارد که گویا یکی از حکام قاجاریه آن را ساختهاست و شاید وجهتسمیه آن یعنی تخت شاه به این دلیل باشد.
پوشش گیاهی
پوشش گیاهی منطقه درختان کهنسال بلوط، انجیر، گردو، گلابی کوهی، زالزالک، چنار، زبانگنجشک، صنوبر و سپیدار، بید، سیب، آلوی کوهی و در خلال آن سرشار از گون و درختچههای کوهستانی است.پهنه کوهستانی اطراف دروازه و کهمان و پوشش گیاهی و جنگلی بسیار انبوه و بسیار غنی آن، زیستگاه بسیار مناسبی را برای حیوانات و پرندگان به وجود آورده است.
حیوانات و جانوران
از جمله حیاتوحش این منطقه میتوان به پلنگ، خرس، کفتار، گرگ، روباه، شغال، گورکن، سنجاب، سگ آبی، سمور، موشخرما، کل، بز، قوچ، میش، گراز، خوک، کبک کوهی، کبک دری، تیهو، گنجشک، کلاغ، قرقاول، بلدرچین و دیگر انواع خزندگان، پرندگان و بندپایان اشاره کرد.
رودخانه کهمان
در پایین دره، یعنی جایی که وارد دشت الشتر میشویم، از آبهای روان که از دروازه و تخت شاه و سراب خاصون جاریشده و به هم میریزند، رودخانه بزرگ و پرآب «کهمان» تشکیل میشود که کشاورزی بیش از نیمی از دشت الشتر را رونق میدهد.
مراکز پرورش ماهی
آب این رودخانه شرایط احداث مزارع و شیلاتهای ماهی زیادی را میسر ساخته که در بین آنها یکی از بزرگترین و مجهزترین مراکز پرورش ماهیان سرد آبی خاورمیانه به چشم میخورد که نشاندهندهی سالم بودن و باکیفیت بودن آب این منطقه است.
تصرف اراضی و قطع درختان توسط افراد سودجو
درسال های اخیر بخش هایی از حریم رودخانه و اراضی منابع طبیعی به تصرف شخصی افراد سودجو در آمده است و همچنین تعداد زیادی از درختان گردوی این منطقه قطع شده است که لازم است دولت در این زمینه وارد عمل شود و نسبت به رفع تصرف شخصی و آزاد سازی این زمین ها که جزو منابع ملی است ، هرچه سریعتر اقدام گردد.
منابع : تسنیم، لک خبر، سیری در ایران