اسپوندیلیت آنکیلوزان علاوه بر ستون فقرات ممکن است باعث التهاب در چشم‌ها، روده‌ها و مناطقی از بدن که در آن تاندون و لیگمان (رباط) متصل به استخوان وجود دارد، شود.

علائم متداول اسپوندیلیت آنکیلوزان شامل خستگی و درد مزمن و سفتی در کمر، باسن و لگن  است. در حالی که هنوز دلیل بروز این بیماری ناشناخته است، شما می توانید اقداماتی جهت کاهش و یا حذف علائم این بیماری مزمن انجام دهید.

در این مطلب اطلاعاتی در مورد نحوه برخورد با این بیماری در اختیار شما قرار می دهیم.

حتی اگر شما ژن نشانگر اسپوندیلیت آنکیلوزان را داشته باشید، ممکن است به این بیماری دچار نشوید

در میان افراد مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان، حدود 90 درصد از مبتلایان سفید پوست و بقیه از نژادهای دیگر، پروتئین نشانگر ژنتیکی این بیماری یعنی HLA-B27 را دارند. با این حال مهم است که توجه داشته باشید که اکثر مردم دارای این نشانگر، هرگز دچار بیماری اسپوندیلیت آنکیلوزان  نمی شوند.

اغلب بیماران از پزشکان می پرسند که آیا نیاز است کودکان شان تست پروتئین HLA-B27 را بدهند؟ در پاسخ باید گفت درست است که سابقه ی خانوادگی یک عامل خطر برای این بیماری است، اما تا زمانی که علائمی از این بیماری در بچه ها بروز پیدا نکرده است، نیاز به انجام آزمایش نیست.

استعمال سیگار می تواند علائم این بیماری را بدتر کرده و یا به بروز آن را سرعت ببخشد

اگر مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان هستید و سیگار می کشید، الان زمان ترک است. افراد سیگاری، به خصوص مردان، علائم جدی تر و پیشرفته تری از این بیماری را نسبت به آنانی که سیگار نمی کشند نشان می دهند. ستون فقرات آن ها بیشتر آسیب می بیند و زودتر این بیماری را تجربه خواهند کرد.

در رأس همه ی این ها ممکن است افراد سیگاری آنچنان که باید، به درمان ها پاسخ خوبی ندهند. خبر خوب اینکه ترک سیگار می تواند به راحتی درد، سفتی و التهاب ستون فقرات را کاهش دهد.

ورزش بخش جدایی ناپذیر درمان است

گاهی اوقات بیماران بخش اصلی درمان بیماری اسپوندیلیت آنکیلوزان یعنی فیزیوتراپی را دست کم می گیرند که در رأس آن، ورزش کردن و انجام حرکات کششی خارج از برنامه ی فیزیوتراپی است.

کشش کمر، کشش قسمت های مرکزی بدن، تلاش برای بهبود ثبات راه رفتن و تمرین تکنیک های داشتن وضعیت بدنی خوب، همه از بخش های حیاتی درمان این بیماری هستند.

علاوه بر مصرف داروی ضدالتهاب و سایر داروها، که توسط پزشک تان تجویز می شود، ورزش و انجام حرکات کششی روزانه می تواند به کاهش سفتی و درد و افزایش انعطاف پذیری و تحرک منجر گردد.

افراد مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان ممکن است در معرض خطر بالاتری برای شکستگی استخوان باشند

افراد مبتلا به این بیماری در معرض خطر بالاتری برای شکستگی ستون فقرات قرار دارند، زیرا بیماری اسپوندیلیت آنکیلوزان می تواند سبب کاهش تراکم استخوان و در نهایت پوکی استخوان شود.

بسیاری از بیماران مراجعه کننده، به استئوپنی دچارند که در واقع مرحله ی پیش از پوکی استخوان است. یک بیمار می تواند در مراحل اولیه ی ابتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزان این علامت را نشان دهد، قبل از این که سایر علائم بروز پیدا کنند.

اگر شما به این بیماری مبتلا هستید، باید نسبت به این عارضه آگاه باشید، تا در اسرع وقت آن را شناسایی و سپس درمان کنید.

بیماران نتایج بهتری خواهند گرفت، اگر مثبت بیاندیشند و مورد حمایت قرار بگیرند

با وجود اینکه اسپوندیلیت آنکیلوزان یک بیماری مزمن است، ولی افراد باید احساس مثبتی نسبت به آن داشته باشند، زیرا داروهای زیادی جهت جلوگیری و یا کاهش علائم آن در دسترس هستند.

ممکن است گاهی مشکلاتی پیش بیاید اما با ورزش منظم و پایبندی به یک برنامه درمانی، افراد مبتلا می‌توانند زندگی فعالانه ی طولانی داشته باشند. گفتگو با انجمن های حامی و افرادی که مانند شما به این مشکل دچارند، می تواند احساسات خوب را در شما برانگیزد.