«جاده قدیم» به روایت نعمت و زینت

حمید رضا آذرنگ بازیگر نقش «نعمت» با تاکید بر اینکه در «جاده قدیم» سعی کردیم صراحت لهجه‌ لواسانی را رعایت کنیم گفت: در بستر ابتدایی قصه‌ لهجه‌ها در این مجموعه به شکل لُری نوشته شده بود اما به خاطر حساسیت‌های به وجود آمده، این اتفاق نیفتاد؛ ضمن اینکه می‌خواستیم خیلی از لهجه‌ها از جمله کاشانی‌، قزوینی‌ و ... را اِتود بزنیم اما این اتفاق نیفتاد و ما در نهایت با لهجه لواسانی آشنا شدیم که متعلق به روستای برگ جهان است. این لهجه تلفیقی از گویش‌های متفاوت مثل لُری‌، مازنی و گیلکی است و بسیار لهجه‌ شیرین و دوست داشتنی است.وی ادامه داد: ما در ابتدای کار نمی‌دانستیم غلظت لهجه لواسانی را چقدر باید افزایش بدهیم؛ به همین خاطر شروع کار کمی با ناهماهنگی روبه‌رو شد‌. از طرفی هم برای تهیه‌کننده، کارگردان و بازیگران سریال، بسیار کار سختی بود که این لهجه را به خوبی جلو ببریم به همین خاطر است که در ابتدا تهیه‌کننده کار تاکید داشت که لهجه «جاده قدیم» من‌درآوردی است؛ چراکه قرار نبود به این شکل ادامه پیدا کند. ما خیلی سعی کردیم صراحت لهجه لواسانی را رعایت کنیم. جا دارد در همین جا تاکید کنم که صراحت و شفافیت لهجه لواسانی بود که باعث شد ما به سراغ آن لهجه برویم، پس چرا باید اعتراض شود؟ چرا باید به دوستان بربخورد؟ متاسفانه مشکل اینجاست که ما در کلان‌شهرها قاضیان بدی شده‌ایم.
چرا باید هراس داشته باشیم؟
آذرنگ همچنین تصریح کرد: در هر قومیتی ممکن است آدم‌های خوب‌، بد‌ و جنایتکار باشند. ما کمی با خودمان صادق نیستیم. در هر کار ما قصه‌ای را روایت می‌کنیم که متعلق به آدم‌هایی از همین سرزمین است؛ پس چرا باید هراس داشته باشیم؟ اشکال ما این است که همیشه در حال قضاوت کردن خودمان و دیگران هستیم.بازیگر سریال «جاده قدیم» در تکمیل همین مطلب خاطرنشان کرد: قدمت خلق لُر‌، کُرد‌، خراسانی و دیگر قومیت‌ها آنقدر زیاد و پرافتخار است که اگر به سراغ لهجه آنها برویم، دیگر به آنها لطمه‌ وارد نخواهد شد.

او سپس به کوتاه شدن قسمت‌های اول و دوم سریال «جاده قدیم» و لطمه‌ای که به کار وارد شد، اشاره کرد و یادآور شد: قسمت‌های اول و دوم این مجموعه به دلیل اینکه کامل پخش نشد کمی ضربه دید و به نظرم معرفی شخصیت‌ها در ورودی داستان به درستی شکل نگرفت.بازیگر نقش نعمت در ادامه تاکید کرد: به هر حال ما وقتی کار طنز انجام می‌دهیم باید کمی بیم و هراسمان را کنار بگذاریم؛ این در حالی است که اکثر کمدی‌های ما فقط رسالت خنداندن دارند. سریال «جاده قدیم» به دلیل طنز متفاوتی که دارد از طنزهای آپارتمانی معمول فاصله گرفته و سرگذشتی را در کلان شهر روایت می‌کند که هرچه جلوتر می‌رویم داستان پیچیده‌تر می‌شود. در کل احساس خوبی به «جاده قدیم» داشتیم و به نظرم علاوه بر اینکه کار مفرحی برای مخاطب است‌، از طرفی حرفی برای گفتن هم دارد. امیدوارم بینندگان «جاده قدیم» تحمل کنند و سپس قضاوت کنند.

وی در ادامه به کارگردانی سریال «جاده قدیم» اشاره کرد و گفت: «جاده قدیم» ابتدا قرار بود توسط محمد حسین لطیفی کارگردانی شود و من از همان ابتدا که دعوت به کار شدم وقتی فیلمنامه را خواندم طنزش را دوست داشتم؛ چراکه موقعیت‌هایی که امید سهرابی - نویسنده سریال - خلق کرده بود، دوست داشتنی بود تا اینکه ما قرارداد بستیم و گروه شکل گرفت اما آقای لطیفی به خاطر مشغله‌های کاری نتوانست «جاده قدیم» را کارگردانی کند و کار به آقای بهرام بهرامیان سپرده شد و قرار بود ظرف مدت سه ماه کل تصویربرداری انجام شود ولی کار به قدری لوکیشن‌های متعدد داشت و از طرفی قصه جاد‌ه‌ای بود و سختی‌های خودش را داشت که در نهایت کار تصویربرداری پنج ماه طول کشید.
به ماجرای زیبایی شناسی فکر نمی‌کنم
یکتا ناصر بازیگر نقش زینت هم درباره گریمش گفته : من بازیگر هستم و باید گریم را بر مبنای نقش بپذیرم. طراحان گریم به من کمک می‌کنند مگر یک جا اشتباهی باشد که با تعامل حل می‌شود. من در بحث گریم به ماجرای زیبایی شناسی فکر نمی‌کنم، چون آن یک حرفه دیگری است و بحث مدل را پیش می‌آورد. هر چیزی که به من کمک کند تا به نقش نزدیک شوم با کمال میل آنرا می‌پذیرم و فکر می‌کنم این یک امر عادی است در کار بازیگری. من با گفت و گو خیلی زیاد به نقش نزدیک می‌شوم. از گپ و گفت و تعامل با بازیگران مقابلم خیلی انرژی می‌گیرم و این مسئله خیلی به من کمک می‌کند. خیلی به این فکر نمی‌کنم چطور راه بروم یا بروم جلوی دوربین تمرین کنم و تست بزنم. وقتی تو بازیگر هستی و ناخودآگاه نقش را به عنوان بازیگر می‌خوانی و به اطرافت به عنوان بازیگر نگاه می‌کنی، به نکاتی دست می‌یابی که روی کارت تاثیرگذار است. راه رفتن، استایل، لحن و... پس از گریم با گپ و گفت‌ها و... به دست آمد. قاعدتاً بازیگر با دید یک بازیگر فیلم می‌بیند، با دید یک بازیگر مطالعه می‌کند، با دید یک بازیگر به اطرافش نگاه می‌کند، من هم با این نگاه به نقش‌هایم می‌رسم. البته باید بگویم یکسری از صحنه ها را به خواست کارگردان بازی کردم که شاید خیلی با آن موافق نبودم. این هم بر می‌گردد به بحث نبودن وقت و زمان کافی، چون ما اگر فرصت کافی در اختیار داشتیم، حتماً آقای بهرامیان می‌توانستند مرا قانع کنند و یا حتی توضیحات مرا می‌شنیدند.

سانسور به سریال لطمه زد؟
به نظر شما ممیزی‌ها روی کلیت کار تاثیرگذار بوده‌اند؟ این سوالی است که ناصر این طور جوابش را بیان کرده: روی قسمت‌های اول و دوم که معرفی شخصیت‌ها بود و بسیار طنازانه ساخته شدند، بله بسیار زیاد، بخصوص سکانس‌های عروسی که اصولاً نمایشی نبود و قابل باور و عین زندگی ساخته شده بود. من برای اولین بار یک عروسی واقعی در این سریال دیدم که اصلاً شکل بازسازی نداشت. اتفاقاً من آن قسمت را خودم دیدم و خیلی خوب از آب در آمده است و خیلی دوستش دارم، اما این امکان از ما گرفته شد. در ادامه هم برش‌هایی داریم که نه به آن شدت ولی بی‌تاثیر نیست. من نمی‌دانم سانسورهای این سریال بر اساس چه ایدئولوژی و نگاهی رخ داده است.
بعد هم گفته: سانسورها در حدی نیست که من بگویم ما یک آدم‌های دیگری شدیم یا... در این سریال قرار نیست اتفاق خارق‌العاده‌ای رخ بدهد که ما بگوئیم این اتفاق را در آورده‌اند. همه چیز همین است که می‌بینید، منتهی می‌توانست سر و شکل جالب‌تری داشته باشد. شما ببینید من برای فیلم «یکی می‌خواد باهات حرف بزنه» خیلی بیشتر از این که دیده شد زحمت نکشیدم. شاید حتی خیلی کمتر زحمت کشیدم، فرصت داشتم، روی لهجه کار کردم و... تدوین آن فیلم خیلی به من کمک کرد. اما سر این سریال می‌بینم تدوین به کار لطمه زده، من نمی‌گویم مقصر تدوینگر است، چون مطمئنم فشاری که روی ما بود، روی کار تدوین هم بوده. حتماً او هم دلایل خودش را دارد. تدوین خیلی جاها می‌توانسته به من کمک کند که نکرده، البته نمی‌دانم چرا، شاید به دلیل تعدد پلان‌ها، چون ما دو ـ سه دوربین کار می‌کردیم که استفاده نشده است. هر کسی دوست دارد کارش را به بهترین نحو انجام دهد، اما خب نشده، دلیلش چیست، نمی‌دانم. امیدوارم بدبینی‌ ما باعث نشده باشد که اینگونه فکر کنیم، چون من مطمئنم  همه زحمت خودشان را کشیده اند، از ما بازیگران گرفته تا نویسنده، تهیه کننده و کارگردانی که قطعاً کارش را بلد است.