سوره‌ی اعراف

این سوره 206 آیه دارد كه بیش‏تر آن‏ها در مكه نازل شده است. اعراف به معنى بلندى‏هاست. نام سوره از آیات 45 و 48 گرفته شده است.

پند براى مومنان

قرآن كتابى است كه از سوى پروردگار یكتا براى راهنمایى و هدایت بشر نازل شده تا همه‌ی مردم در همیشه‌ی تاریخ، از آن بهره‏مند شوند و با استفاده از دستورات و قوانین آن، در این جهان، بهتر زندگى كنند و در آخرت سعادتمند شوند. آیات پر رمز و رازش را بخوانند و در آن بیش‏تر بیندیشند:

به نام خداوند بخشنده‌ی مهربان. الف. لام. میم. صاد. این كتابى است كه به سوى تو نازل شده پس نباید از آن دلتنگى داشته باشى. براى آن كه با آن هشدار دهى و براى مومنان پندى باشد، از آن‏چه از سوى پروردگارت به سوى شما نازل شده پیروى كنید و از اولیایى جز او پیروى نكنید. چه كم پند مى‏گیرید.

آیات 1 الى 3

ما ستمكار بودیم

تمام پیامبران از سوى خداوند مهربان مأموریت داشتند مردم را به راه راست هدایت كنند. آنان به مومنان، سعادت در دنیا و پاداش الهى در آخرت را وعده مى‏دادند، و كافران را از عذاب دنیا و آخرت بیم مى‏دادند. اما بسیارى از مردم ایمان نمى‏آوردند و آزار پیامبران، گناه و فساد را ادامه مى‏دادند تا زمانى كه دچار عذاب الهى مى‏شدند. خداوند مهربان مى‏فرماید:

و چه بسیار شهرها كه نابودشان كردیم و عذابِ ما شبانه یا هنگام خواب نیمروز به آنان رسید. پس آن‏گاه كه عذاب ما به آنان مى‏رسید، سخنشان جز این نبود كه گفتند: به راستى ما ستمكار بودیم.

آیات 4 و 5

دادگاه بزرگ

در روز قیامت دادگاه بزرگ همگانى برپا مى‏گردد و از هر كس در مورد اعمالش سوال مى‏شود. از پیامبران سوال مى‏شود كه آیا رسالت خود را انجام دادند یا نه؟ و از مردم پرسیده مى‏شود كه آیا به رسولان ایمان آوردند یا نه؟ البته خداوند عادل دانا، به هر چیز آگاه است و همیشه حضور دارد و همه چیز را مى‏بیند، و به همین دلیل، خود به سوالات پاسخ خواهد داد. در قرآن چنین مى‏خوانیم:

پس به یقین از كسانى كه به سوى آنان فرستاده شده‏اند، خواهیم پرسید و حتماً از پیامبران خواهیم پرسید و از روى علم برایشان بیان خواهیم كرد و ما هرگز غایب نبوده‏ایم. میزان در آن روز، حق است. پس هر كس میزانش سنگین باشد پس آنان رستگارانند و كسى كه میزانش سبك باشد، پس آنان به خود ضرر زده‏اند به سبب آن كه به آیات ما ستم كردند، و به یقین ما شما را در زمین قدرت دادیم و در آن براى شما وسایل زندگى قرار دادیم. چه كم سپاسگزارى مى‏كنید.

آیات 6 الى 10

ابلیس سجده نكرد

خداوند مهربان انسان را آفرید، سپس به فرشتگان فرمود كه براى آفرینش انسان سجده كنند. همه سجده كردند به جز ابلیس كه تكبر كرد و سجده نكرد. از او پرسیده شد: «چرا سجده نكردى؟» گفت: «من از او بهترم. مرا از آتش آفریدى و او را از گِل.» خداوند یگانه به او فرمان داد كه از بهشت خارج شود، زیرا بهشت جاى افراد متكبر كه خود را از دیگران بالاتر و برتر مى‏دانند، نیست. ابلیس چون سجده نكرد، خوار و حقیر شد و مقام خود را از دست داد. در قرآن چنین مى‏خوانیم:

و به یقین ما شما را آفریدیم؛ سپس به شما صورت بخشیدیم. آن‏گاه به فرشتگان گفتیم:

براى آدم سجده كنید. پس سجده كردند به جز ابلیس كه از سجده كنندگان نبود.

گفت: هنگامى كه به تو امر كردم، چه چیز مانع شد كه سجده نكردى؟

گفت: من از او بهترم. مرا از آتش آفریدى و او را از گِل آفریدى.

گفت: از آن فرود آى، تو حق ندارى در آن تكبر كنى، پس بیرون رو كه تو از خوارشدگانى.

آیات 11 الى 13

فرزانه زنبقی

نشر لک لک

منبع: آشنایی با قرآن کریم برای نوجوانان، سوره ی اعراف