حبس برکات برای چیست؟
حبس برکات برای چیست؟
امام علی(علیه السلام) فرمودند: «به خدا سوگند هیچ ملّتی از آغوش ناز و نعمت زندگی گرفته نشد مگر به واسطه گناهانی که مرتکب شدند»
خداوند متعال این جهان سراسر نعمت و برکت را برای ما آفریده است،و از گنج های عرش او کم نمی شود هر چقدر هم که به بندگانش ببخشد ،نعمت های خداوند با واسطه ها و در قالب های گوناگونی رخ می نماید که همگی به ذات مقدس الله وابسته اند آسمان، زمین، ابر، باد، کوه، دشت و دریا، همه مأموران الهى بوده و در تحت فرمان او هستند:
«الا و انّ الارض الّتى تحملکم و السّماء الّتى تظلّکم مطیعتان لربّکم و ما اصبحتا تجودان لکم ببرکتهما توجّعاً لکم و لا زلفةً الیکم و لا لخیر ترجوانه منکم و لکن امرتا بمنافعکم فاطاعتا و اقیمتا على حدود مصالحکم فاقامتا» (1)
آگاه باشید زمینى که شما را بر روى خود نگاه مى دارد و آسمانى که شما را در سایهاش قرار مى دهد، فرمانبردار پروردگار شما هستند و به جهت دلسوزى شما، برکت و سود خود را به شما نمى بخشند، و به سبب تقرّب جستن به شما به علت اینکه امیدوار به خیر و نیکویى از شما باشند نروییده و نمى بارند، بلکه مأمورند که سودها به شما برسانند و اطاعت امر کرده، براى انجام مصالح شما قیام نمودهاند.
این سربازان الهى، در بعضى مواقع مأمورند که برخلاف میل ما انسان ها از بخشیدن خوددارى کنند و این امتحان و آزمایش خواهد بود. در آیهاى که قسمتى از آن را نقل کردهایم، آمده است:
«و لنبلونّکم بشىء من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثّمرات و بشّر الصّابرین» (2)
همانا ما شما را به سختیهایى چون ترس، گرسنگى، نقصان اموال و نفوس و آفات زراعات بیازمائیم و بشارت و مژده براى صابران است.
تعبیر به «الثّمرات» شاهد سخن ماست. آفت ها و انواع مختلف حشرات که مضرّ به حال زراعت هستند، یا کمبود باران که باعث به وجود آمدن خشکسالى مى شود، به نقص ثمره منجر خواهد شد و این از باب امتحان است.
مولى الموحدین، امیرالمؤمنین، على (علیه السلام) مى فرمایند:
خداوند بندگان خود را که به کارهاى ناشایسته و گناه مشغولند به کم شدن میوهها و بازداشتن برکات و بستن درِ خزانههاى نیکوئی ها مى آزماید تا توبه کننده متنبه گشته، توبه و بازگشت نماید و گناه را از خود رانده ترک کند و پند گیرنده پند پذیرد و سرخُرده منزجر گردد. (3)
در این بیان نورانى، امام (علیه السلام) معصیت را عامل نقص ثمرات و حبس برکات مى داند و این از آثار سوء اقتصادى گناه است که سلب نعمت مى کند. در سوره شریفه اعراف فرموده است:
«و لقد اخذنا آل فرعون بالسّنین و نقص من الثّمرات لعلّهم یذّکرون» (4) ؛ فرعونیان را سخت به قحطى و تنگى معاش و نقص و کبود در زراعت و ثمرات آزمایش کردیم تا شاید متذکر شوند.
انّ اللّه یبتلى عباده ـ عند الاعمال السیّئة ـ بنقص الثّمرات و حبس البركات و اغلاق خزائن الخیرات لیتوب تائب و یقلع مقلع و یتذكرّ متذكّر و یزدجر مزدجر...»
امام علی(علیه السلام) فرمودند: «به خدا سوگند هیچ ملّتی از آغوش ناز و نعت زندگی گرفته نشد مگر به واسطه گناهانی که مرتکب شدند» . سپس به ذیل این آیه اشاره فرمودند: «مَّنْ عَمِلَ صَــلِحًا فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ أَسَآءَ فعلیها وَ مَا رَبُّکَ به ظلم لِّلْعَبِیدِ(فصلت ،46) کسی که عمل صالحی به جا آورد نفعش برای خود اوست و هر کسی بدی کند به خویشتن بدی کرده است . و پروردگارت هرگز به بندگان ستم نمیکند» .(تفسیر نمونه،ج 20 ،ص 310)
پی نوشت ها :
1- نهجالبلاغه: خ 143، ص 433.
2 ـ اعراف: 130.
3 ـ توبه: 126.
4 ـ بحارالانوار: ج 93، ص 18.
فرآوری : محمدی
بخش نهج البلاغه تبیان
منبع : بلاها و بلادیدگان از فرج اللّه هدایتنیا گنجى
پایگاه حوزه