نتيجه كج‌روي

خداوند، در دو آیة 6 و 7 سوره مبارکه بقره، ویژگی‌های اهل‌ كفر وگناه را بیان فرموده تا هشداری باشد برای همة ما پیروان قرآن‌كه مبادا خود را به‌آن ‌آلوده‌كنیم....
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

نتیجةكج‌رَوی

 

مقدمه

می دانیم که شروع روز دانش آموزان با یک برنامه صبحگاهی مناسب علاوه بر پرورش روح معنوی دانش آموزان، در بالا بردن
سطح آموزشی آن ها از لحاظ یادگیری تاثیرگذار است.
 

مثلاً اگر معلم پرورشی مدرسه بتواند هر هفته یک کلاس را برای برگزاری برنامه های صبحگاه مدرسه انتخاب و هدایت نماید:

  • اول: تمام دانش آموزان طبق استعداد خود در امور و انجام برنامه ها مشارکت می نمایند.
  • دوم: طبق ایام اله برای پیدا کردن مطالب مناسب روز اجرای برنامه به دنبال مطالبی از قبیل شعر، مقاله، طنز و غیره هستند.
  • سوم: مراسم آغازین مدرسه از یکنواخت بودن و احیاناً خسته کننده بودن به پویایی و سرشار بودن تبدیل می شود.
  • یکی از کارهایی که در اکثر مدارس کشور عزیزمان انجام می شود، خواندن آیاتی از قرآن مجید می باشد، در این زمینه چنان چه دانش آموزان بتوانند علاوه بر شنیدن آیت، با مفاهیم متعالی این معجزه الهی آشنا شوند، بی شک به هدف والای نزول وحی رهنمون گشته ایم.

 

در این راستا، مرکز یادگیری جهت غنی سازی برنامه های صبحگاه مدارس، به بررسی و تفسیر برخی از آیات قرآن پرداخته است. در این قسمت سعی شده، تفسیر به زبان ساده و قابل درک برای دانش آموزان ارائه گردد.

 

در این مقاله،  آیات 6 و 7 سوره مبارکه بقره ( صفحة 3 قرآن به خط عثمان طه ) مورد بررسی قرار می گیرد.

 

آیات مربوطه توسط یکی از دانش آموزان قرائت شود، شما می توانید برای شنیدن فایل صوتی آیات این صفحه کلیک نمایید.

جهت دریافت  فایل صوتی آیات فوق، کلیک کنید.

 

نکات تفسیری مربوط به آیات در ادامه توسط یکی از دانش آموزان قرائت شود.

خداوند، در دو آیة 6 و 7 سوره مبارکه بقره، ویژگی‌های اهل‌ كفر وگناه را بیان فرموده تا هشداری باشد برای همة ما پیروان قرآن‌كه مبادا خود را به‌آن ‌آلوده‌كنیم.

 

آیة 6 می‌فرماید: «كسانی‌كه كافر شدند و دركفر و بی‌ایمانی سخت و لجوجند، برای‌آن ها تفاوت نمی‌كند، چه آنان را از عذاب الهی بترسانی، چه نترسانی، ایمان نخواهندآورد». درحقیقت، این‌گروه چنان درگمراهی خود سرسختند كه هرچند، حق برای‌آنها روشن شود اما حاضر به پذیرش نیستند.

 

  سپس درآیة 7 ، به دلیل این ‌لجاجت و سرسختی اشاره‌كرده و می‌فرماید: آنها چنان، دركفر و گناه فرو رفته‌اندكه حسّ تشخیص را از دست داده‌اند؛ «خدا بر دل‌ها و گوش‌هایشان مُهر نهاده و بر چشمانشان پرده افكنده‌ شده‌است». به‌همین‌دلیل نتیجة كارشان این خواهد بود كه «عذاب بزرگی در انتظارشان است».

 

در واقع، این ‌دو آیه، نه‌تنها هشداری است به تمام‌ كسانی‌كه ‌كفر اعتقادی دارند، بلكه به بسیاری از ما كه به ‌ظاهر، مسلمان هستیم، ولی با ارتكاب‌ گناهان، عملاً نشان می‌دهیم‌كه بسیاری از قوانین الهی را نپذیرفته‌ایم به علاوه هشدار می‌دهد كه اصرار و لجاجت ما در برابر حق و ادامه‌دادن به ظلم و گناه، سبب می‌شود كه پرده‌ای بر حسّ تشخیص‌مان بیفتد. یعنی، همان ‌چشمی‌ كه با آن، آیات خدا را میتوان دید و همان ‌گوشی‌ كه سخنان حق را با آن می‌توان شنید و نیز همان ‌قلبی ‌كه حقایق را به‌وسیلة آن می توان درک کرد، در صورت ‌آلوده شدن به‌گناهان، ازكار خواهد افتاد. چرا كه اعمال زشت و لجاجت و سرسختی ما در گناه، پرده‌ای خواهد شد در برابر این‌ابزار شناخت.

 

 اصولاً این، یك امر طبیعی است ‌كه اگر انسان، به کار خلاف و ناپسند ادامه دهد، اندک اندک با آن انس می‌گیرد؛ نخست، یك حالت است، سپس، یك عادت می‌شود و بالاخره، تبدیل به یك ملَكه می‌گردد(=  جزئی از وجودانسان می‌شود) و گاهی، اَلْعِیاذُبِالله،كار به جایی می‌رسد كه دیگر، بازگشت برای او ممكن نیست.

      

عكس این ‌مطلب نیزكاملاً درست است. یعنی،كسی‌كه پاكی و تقوا و درستی و راستی را پیشه‌كند، خداوند، حسّ تشخیص او را قوی‌تر ساخته و درك و دید و روشن‌بینیِ خاصّی به او می‌بخشد، چنان‌كه‌آیه‌ای دیگر از قرآن می‌فرماید:  «ای اهل ایمان، اگر تقوا پیشه‌كنید، خداوند، وسیلة تشخیص حق از باطل را به شما عطا خواهدكرد.»

 

این‌حقیقت را در زندگی روزمرّة خود دیده ایم: افرادی هستندكه عمل خلافی را شروع می‌كنند. درآغاز، خود نیز معترفند كه صددرصد خلاف‌كار وگنهكارند و به‌همین‌دلیل، ازكار خود ناراحتند. ولی‌كم‌كم ‌كه با آن انس می‌گیرند، این ‌ناراحتی، از بین می‌رود. و در مراحل بالاتر، گاهی، كارشان به جایی می‌رسدكه نه‌تنها، ناراحت نیستند، بلكه حتّی خوشحالند وآن‌را وظیفة انسانی یا وظیفة دینی خود می‌شمرند!

 

مسلّماً انسان، تا وقتی که به این‌مرحله نرسد، قابل هدایت است، هرچند، اعمال بدی نیز داشته ‌باشد. فقط، مهم،آن‌است‌كه مراقب باشد اگر خدای ناكرده، گناهی از او سر می‌زند، در فاصلة نزدیك، آن‌را با آب توبة واقعی و عمل صالح بشوید تا مبادا، به‌صورت رنگ ثابتی برای قلب او درآید و برآن مهر نهد.

 

امّا اگر چنین نكرد و همچنان بر اعمال زشت خود اصرار ورزید، در این‌هنگام است‌كه بر دل خود قفل زده و حسّ تشخیص خود را از دست خواهد داد. در این‌صورت، دیگر، راه نجاتی برای او قابل تصوّر نیست. چرا كه اصلاً ابزار شناختی، برای تشخیص راه نجات و خوب از بد نخواهد داشت. و لذا طبیعی است‌كه عذاب بزرگی در انتظار او باشد.

 


مرکز یادگیری سایت تبیان - تهیه: علی هندی، ویراستار: سید علی مرتضوی

تنظیم: نوربخش

مطالب مرتبط مجموعه :
آخرین مطالب سایت