تصريح به امامت امام جواد (ع) در لسان بزرگان

بيان علي بن جعفر (ع) درباره امامت امام جواد (ع)

علي بن جعفر الصادق عليه‌السلام، معروف به عُريضي، آخرين فرزند امام جعفر صادق و برادر امام موسي کاظم عليه السلام بود. در سال 146 قمري، يعني دو سال قبل از شهادت امام جعفر صادق عليه السلام در شهر مدينه ديده به جهان گشود و در دامان پدرش جعفر بن محمد (عليه السلام) و برادرش امام موسي کاظم عليه السلام پرورش يافت.

او مي‌گويد من در چهار سفر عمره، برادرم موسي بن جعفر عليه السلام را همراهي کردم و ملازم آن حضرت بودم که در آن سفرها خاندان موسي بن جعفر عليه السلام نيز همراه امام بودند. سفر عمره‌ي اول 26 روز و سفر دوم 25 روز و سفر سوم 24 روز و سفر ديگر 21 روز از مکه تا مدينه راه پيمود.

علي بن جعفر عريضي پس از شهادت امام هفتم عليه السلام، ملازم و حامي امام رضا عليه السلام شد. او نقل مي‌کند در زماني که برادران و عموهاي آن حضرت بر وي شوريدند و ستم روا داشتند (و درباره‌ي فرزندش حضرت جواد عليه السلام، ترديد کرده و نسبت ناروا دادند و. . .) من به پا خواستم و دست ابو جعفر محمد بن علي عليه السلام، فرزند علي‌بن‌موسي‌الرضا را گرفتم و گفتم: اشهد انک امامي؛ گواهي مي‌دهم که به يقين تو امام و پيشواي من‌اي.

امام رضا با مشاهده‌ي اين صحنه گريست و فرمود: عموجان! آيا از پدرم نشنيدي که مي‌فرمود: رسول خدا فرمود: بأبي ابن خيره الاماء النوبه الطيبه؛ پدرم فداي پسر بهترين و پاک‌ترين کنيز ثوبيه باد (اشاره به امام جواد عليه السلام ). . . گفتم: راست مي‌گويي جانم فدايت باد.

وي پس از شهادت امام رضا عليه السلام، با اين که خود در علم و فضل، تقوا و پارسايي و فضايل اخلاقي نزد همگان مشهور بود، از امام جواد عليه السلام که نوجواني خردسال بود پيروي مي‌کرد و اّن را براي خود افتخار مي‌دانست.

نقل است که هر گاه امام جواد عليه السلام را مي‌ديد، برمي‌خواست و به پاي آن حضرت مي‌افتاد و دست امام را مي‌بوسيد و به هنگام رفتن حضرتش، کفش وي را جفت مي‌کرد! اين تواضع و خاکساري علي بن جعفر، باعث شد تا ديگران بر وي خرده گيرند. در جواب شخصي که با اعتراض گفت: تو با اين سن و مقام، چگونه اين کودک ( امام جواد عليه السلام ) را امام خود مي‌داني؟!

فرمود: خاموش باش! تو از شياطين هستي! آن گاه محاسن سفيد خود را به دست گرفت و گفت: خداوند اين محاسن سفيد را لايق ندانسته و آن کودک را شايسته‌ي مقام امامت دانسته است. با اين وجود، فضل او را منکر مي‌شوي؟

به هر روي علي بن جعفر از محضر چهار معصوم عليه السلام بهره‌ها برد و احاديث فراواني شنيد و آنها را به آيندگان سپرد. گويند وي به درخواست مردم کوفه، مدتي به آن شهر رفت و اهل کوفه احاديث زيادي از وي شنيدند.

آن گاه بنا به تقاضاي شيعيان قم به اين شهر آمد. قمي‌ها از محضر او و از علم سرشارش بهره‌مند شدند. بنا به نقلي در همين شهر درگذشت و در مکاني که بعدها به گلزار علي بن جعفر شهرت يافت، دفن شد.

محمدتقي مجلسي، (پدر علامه محمدباقر مجلسي) اين نظريه را پذيرفته است؛ ولي برخي ديگر از علما مدفن او را قريه‌ي « عريض » در حوالي مدينه دانسته‌اند.

اکنون نيز در عريض مقبره و قبه‌اي است که نزد مردم مدينه به مقبره‌ي علي بن جعفر الصادق عليه السلام مشهور است. برخي مقبره‌ي علي بن جعفر _که در شهر سمنان واقع است_ را منسوب به او مي دانند که از نظر اهل تاريخ بسيار بعيد مي نمايد.

تصريح امام رضا(ع) بر امامت امام جواد(ع)

ابو يحيي صفاني مي گويد:در خدمت امام هشتم عليه السلام بودم که فرزند کوچکش، امام جواد عليه السلام، را نزد او آوردند. امام رضا فرمود:« اين مولودي است که با برکت تر از او براي شيعيان ما به دنيا نيامده است.»

در خراسان يکي از اصحاب امام رضا از او پرسيد:«اگر براي شما حادثه اي پيش آمد ما به چه کسي مراجعه کنيم؟»

حضرت رضا عليه السلام پاسخ داد:« به فرزندم.»

چون امام جواد عليه السلام در آن زمان سن کمي داشت، مرد تعجب کرد. امام رضا عليه السلام به او فرمود:« عيسي زماني به پيامبري مبعوث شد که سن‌اش از سن فرزندم کمتر بود.»