نگاهی به سرگذشت و شیوه کاری "بالشویی تئاتر" مسکو

آتش سوزی هایی که باعث شکوفایی شد

" بالشویی تئاتر" روسیه یکی از برجسته ترین تئاترهای موزیکال جهان است و پس از " لاسکالای میدان" ، دومین تئاتر بزرگ اروپا محسوب می شود.

آغاز فعالیت های " بالشویی تئاتر" به سال 1776 برمی گردد؛ زمانی که پیتر اورسف و میخائیل مدوک با مشارکت یکدیگر، گروهی از بازیگران مشهور روسی را سازماندهی کردند. با استقبال از این سبک و تعلیم و تربیت دانشجویان رشته تئاتر، این شیوه تئاتری پایه گذاری شد.

از آنجا که این گروه موفق تئاتر، محلی برای ارائه فعالیت های خود نداشتند، به اجبار کارهای خود را در خانه " وارنتس" در خیابان " ایزنامنکا " اجرا می کردند ؛ اما طولی نکشید که این گروه در سال 1780 به ساختمان بزرگی (مکان فعلی بالشویی تئاتر مدرن) نقل مکان کردند و به اجرای برنامه پرداختند.

در آن سال به دلیل نام خیابان که ساختمان این تئاتر در آن قرار داشت ، نام پتروفسکی تئاتر برای آن انتخاب شد . اما کمی زمان لازم بود تا بالشویی تئاتر نام واقعی خود را بیابد.

نظارت معطوف به رشد

در ابتدا در فهرست اجرای این تئاتر (به عنوان اولین تئاتر حرفه ای موزیکال در مسکو) اجرای نمایشنامه ، اپرا و باله در راس برنامه ها قرار گرفت . در آن زمان عموم مردم به اپرا توجه بیشتری نشان می دادند، "پتروفسکی تئاتر" نیز به اجرای این گونه نمایش ها همتی ویژه نشان داد تا آنجا که آن مکان " خانه اپرا " نام گرفت .

برخلاف منش اکثر تئاترهای آن زمان ، بازیگران این تئاتر به صورت جداگانه در دو گروه نمایشها ی صحنه ای و اپرا به ایفای نقش نمی پرداختند، بلکه بسیاری از آنها در هر دو بخش فعالیت می کردند.

این موضوع سبب شد که خوانندگان مدرسه اپرا علاوه بر خوانندگی، هنرِ اجرای نمایش همزمان را نیز به دست آورند. این ارتباط ، روشهای ملی اجرای هنرهای نمایشی و ترکیب آن با هنر موسیقی فولکلور را در صحنه های تئاتر مسکو بنیان گذاشت، از سوی دیگر این همکاری یکی از دلایل اصلی توافق اپراها با آهنگسازان روسی برای نگارش موسیقی ملی روسیه و نفوذ آشکار موسیقی در اشعار مردمی این کشور شد .

"آسیابان و جادوگر" ، " فریب دلالی " اثر میخائیل اسکولوفسکی ، " صندلی تاجر سنت پترزبورگی" ، " خسیس" اثر واسیلی پاشکویچ و ... از جمله مهمترین اپراهای این برهه از زمان حیات " پتروفسکی تئاتر" است . یکی از ویژگی های برتر " پتروفسکی تئاتر" که کمتر گروه تئاتری از آن برخوردار بود ، وجود کمیته مشورتی برای نظارت ، قبول هنرپیشگان ، تصمیم گیری در مورد موضوعات و شکل بندی بازیها بود که برنامه های این تئاتر را ویژه و جالب توجه ساخت.

اما شاید این دست تقدیر بود ، که در سال 1805 ، ساختمان این تئاتر به کام شعله های آتش برود تا بازیگران آن مجبور به کار در سایر صحنه های تئاتری روسیه شوند.

از خاکستر به عرش

بالشویی (سال 1806) به عنوان یک تئاتر ملی تحت نفوذ مقامات امپراطوری لقب " تئاتر ملی " را دریافت کرد.

در همان زمان کارهایی از آهنگسازان فرانسوی و ایتالیایی برای اولین بار در این تئاتر اجرا شد. همچنین آهنگسازانی نظیر الکساندر آلیاآبیف و استفان داویدوف اپراهای بسیار برجسته ای را در این مکان اجرا کردند.

اما در سال 1824 در مکان سیتروفسکی تئاترِ سوخته ، تئاتری جدید بنیان گذاشته شد که " بالشویی سیتروفکسی" نام گرفت .

ساختمان جدید " بالشویی تئاتر" برای تبدیل شدن به یکی از زیباترین ساختمان های تئاتری در جهان تا حد ممکن عالی ساخته شد، تا معماری کلاسیک آن چشم نواز شود.

بعداز نقل مکان تئاتر به این ساختمان جدید ریاست آن به شکل جدیدی در آمد؛ یعنی به دو گروه نمایشگران و آهنگسازانی که به صورت مشترک به ریاست بر این مجموعه می پرداختند ، تقسیم شد . ریاست قسمت نمایشی را فئودور کوکوشکین و قسمت آهنگسازان را الکسی ورستوسکی به عهده گرفت .

برنامه های این مدیریت جدید شامل اپرا، باله، اوریته و برنامه های سرگرم کننده بر اساس مدلهای فولکلور، داستانی، اپراهای بلند مدت و اجرای نمایشنامه های جدی بود.

اجرای اپراهای ولفگانگ موزارت، جاسینو روسینی، وینسنتو بلینی، دانیل آبر و میخائیل گالیناکا (بنیان گذار موسیقی کلاسیک روسی) به مهمترین وقایع تاریخی بالشویی تئاتر تبدیل شد.

از سوی دیگر بالشویی تئاتر با اجرای نمایشنامه های "ایوان سوسانی" (سال 1842) و "روسلان لودمیا" (1846) نمایشنامه های ملی و کلاسیک روسیه را احیاء کرد.

اما این درخشش طولی نیانجامید و در سال 1853 در یک آتش سوزی ویرانگر این تئاتر به طور جدی تخریب شد و آنچه از آن باقی ماند دیوارهای خارجی و ستون سر در دیوار بود . ساختمان تئاتر با طراحی آلبرت کاووس در سال 1865 باز سازی و بازگشایی شد.

سکوت در سایه سرخ ها

مشکل ترین دوران بالشویی تئاتر با شروع انقلاب کمونیستی در سال 1917 آغاز شد و چندین بار انقلابیون افراطی تهدید به تخریب آن کردند اما در همین زمان ، لنین از آن به عنوان محل برگزاری کنفرانس های حزب کمونیست استفاده کرد و این تئاتر باقی ماند.

بعد از سال 1917 اپراهایی از قبیل " دون آرام"، "زمین دست نخورده" اثر ایوان درژینسکی با کمک آهنگسازان کلاسیک روس و خارجی در صحنه های بالشویی تئاتر ظاهر شد.

در آیینه امروز

ساختنان بالشویی تئاتر که در حال حاضر با 8 ستون ، در میدان تئاتر مسکو واقع شده و در ایوان بالای آن کالسکه "آپولون" به چشم می خورد . چهار طبقه دارد که هر کدام از این طبقات شامل قسمتهای متنوعی است.

مهمترین تالارهای آن ، تالار بتهوون در طبقه دوم این تئاتر می باشد. همچنین سالن کر، رواندهال و موزه این تئاتر از دیگر نقاط جالب توجه این تئاتر بزرگ است .

مدیریت بالشویی تئاتر

در حال حضار بیش از 3000 تن در بالشویی تئاتر مشغول به کار می باشند. با این وجود از عوامل زنده دلی و شادابی آن تدارکات جدید، نگهداری اندوخته ها و سفرهای متعدد گروههای تئاتر، این تئاتر به اقصی نقاط جهان است . این تئاتر همچنین با مشهورترین کمپانی های خارجی در ارتباط است که باعث استحکام این تئاتر می گردد.

مدیریت کلی بالشویی تئاتر به عهده آناتولی ایزانف است اما مدیریت بخش موسیقی و ارکستر آن به عهده الکساندر ودرنیکف می باشد . مهمترین رهبر ارکستر میهمان و بالشویی تئاتر نیکلای الکسیف است و کارگردانی گروه باله بوریس آکیمف و گروه اپرا ماکوالا کاسراشویلی است.

بودجه عمومی بالشویی تئاتر به عنوان تئاتر دولتی از سوی دولت تامین می شود . با این وجود شرکتهای مختلف در حمایت از برنامه های بالشویی تئاتر ، با این کمپانی همکاری می کنند.

امسال بودجه بالشویی تئاتر 10 میلیون دلار از سوی دولت اختصاص داده شده است اما در این تئاتر شرکتهای خارجی از جمله شرکت تنباکو ژاپن، شرکت سامسونگ، شرکت راس بیزینس، هتل ماریوت مسکو، بانک "تراس اینوستمنت" سرمایه گذاری کرده اند و یونسکو نیز از برنامه های این تئاتر حمایت می کند.

گروههای مختلف:

بالشویی تئاتر در حدود 900 بازیگر اپرا، گروه کر، باله، ارکستر، گروههای پانتومیم و کودکان همخوان دارند.

گروه کر بالشویی تئاتر، ارکستر سمفونی، گروه ارکستر نظامیان، گروه کر کودکان، نوازندگان جمعی و سلویست ها از جمله گروه های ثابت به غیر از گروههای نمایشی این تئاتر هستند.

این تئاتر 300 بالوین ، 250 نفر عضو گروه کر، 500 تکنیسین ، 25 موسیقیدان، دو ارکستر، 90 نوازنده و 60 معلم از کشور روسیه دارد.

کارگردانان این تئاتر، تاکنون 227 فصل نمایش خود را اجرا کرده اند .

در کارهای آماده به نمایش این تئاتر ، 40 نمایشنامه و30 باله وجود دارد و می توان گفت که این تئاتر در سال ، 520 کار اجرایی را در خود به نمایش می گذارد.

تالار بالشویی تئاتر:

تالار با شکوه بالشویی تئاتر بیش از 2135 نفر را در خود جای می دهد ، 21 متر ارتفاع دارد و هر یک از صحنه های آن به اندازه یک تالار بزرگ است. زمانی که کارهایی استثنایی در این تئاتر برگزار می شود، این تئاتر بیش از یک میلیون نفر را از سراسر جهان در خود جای می دهد.

تالار بتهوون:

تالار بتهوون بالشویی تئاتر یکی از بزرگترین تالارهای مسکونی است. آکوستیک عالی، تزیینات داخلی بسیار زیبای دیوارها، مبلمان ها با روکش ابریشمی و قلابدوزی هایی به سبک دوران لویی پانزدهم، سقف با مدل ایتالیایی قدیم و دو چلچراغ بزرگ کریستال که جلوه ای باشکوه به این تالار بخشیده اند.

این سالن در ابتدا سرسرای تزاری به شمار می رفت و عموم اجازه بازدید از آن را نداشتند، اما پس از انقلاب کمونیستی در سال 1921 ، یک نمایش کوچک در این تئاتر اجرا شد و این سالن برای اجرای ارکسترهای تمرینی اختصاص داده شد.

خیلی از تئاترهای داخلی، رسیتال ها و اتفاقات مهم ، همچنین میتینگ ها و جلسات خبری در این سالن برگزار می شود . اما ملاقات های عمومی در این سالن به ندرت انجام می گرفت اما با اجرای یک کنسرت عمومی در سال 1980 در این سالن ، رسم برگزاری تئاتر در این تئاتر احیاء شد .

سیستم آکوستیک منحصر به فرد این سالن برای شنوندگان کنسرت بسیار عالی ترتیب داده شده و برای 320 میهمان مهیا است.

گروههای بالشویی تئاتر :

گروههای بالشویی تئاتر عبارتند از " تئاتر اپرا"، " تئاتر باله" و ارکستر تئاتر.

ارکستر تئاتر بالشویی تئاتر:

این ارکستر یکی از بهترین ارکستر سمفونی های دنیاست که توسط نیکولای گالابانف، ساموئل ساموسود، آرای پازوفسکی، الکساندر ملیک پاشایف، ژوری فجیر، واسیلی نیبولسین، بورسین خایکین، یوگنی سوتلانف، گنادیا راژدستوفسکی، مستیسلا و داسترو پویچ، مارک ارملر و الکساندر لازیف بنیان گذاشته شده است .

همچنین مشهورترین کمپانی های تئاتر از جمله "لااسکالا"، "اپرای وین"، اپرا و باله آمریکا، انگلستان، سوئد، آلمان همچنین هنرپیشگانی چون مانتسرات کابال، لوچیانو پاوارتی، خوزه کارراس، آلیسیا آلونسو، در صحنه های این تئاتر ایفای نقش کرده اند .