تشخیص هویت با اسکن عنبیه و شبکیه

اگر از خوانندگاه ثابت مجله کامپیوتر باشید حتما سلسله مقالات امنیت و بیومتری را خوانده اید. در این مقاله کمی ساز و کار چگونگی تحلیل داده های بدست آمده از عنبیه و شبکیه برای تشخیص هویت را شرح می‌دهیم.

شناسایی از روی عنبیه

عنبیه در حقیقت یک عضله دایره‏ای، میان عدسی چشم و پوسته چشم است که از حدود 266 طرح پیچیده مانند چین، نوار و کمان تشکیل شده و آن را به یک عامل شناسایی یکتا و ایده‏ال برای هر شخص تبدیل می‏کند.

اندازه سوراخ عنبیه که به شدت نور بستگی دارد در تشخیص هویت از روی آن نقش مهمی دارد. از این گذشته، شدت نور باید به اندازه‏ای باشد تا حس‏گر بتواند همه جزئیات عنبیه را با دقت کافی دریافت کند.

سیستم دریافت کننده اطلاعات (یا همان حس‏گر) از یک دوربین CCD که بدون هیچ مزاحمتی از یک فاصله 10 تا 50 سانتی‏متری از چشم عکس‏های سیاه و سفید می‏گیرد تشکیل می‏شود.

یک لامپ مادون قرمز هم چشمه نور است تا عکاسی به نور محیط وابسته نباشد. سیستم دریافت کننده اطلاعات برای تحلیل تصویر، یک شبکه روی آن می‏گذارد. این شبکه، مرکز عنبیه را مشخص کرده و حاشیه‏های آن را به دست می‏آورد. یک الگو ریتم، طرح‏های تاریک و روشن عنبیه را به داده‏های دیجیتال تبدیل می‏کند. سپس همین مشخصات دیجیتال در بانک اطلاعاتی ثبت شده یا مورد جستجو قرار می‏گیرند. پیش از جستجو باید فاصله Hamming مشخص باشد. فاصله Hamming می‏گوید که دو عدد دودویی در چند بیت با هم تفاوت دارند و هر چه فاصله Hamming کمتر باشد دو عدد ما به هم نزدیک‏ترند.

اسکن شبکیه

با اسکن شبکیه، طرح از وضعیت رگ‏های آن برای تشخیص هویت بیومتری به دست می‏آید. این روش هم هیچ تماس و مزاحمتی برای اشخاص ندارد و از یک مکانیزم نوری برای به دست آمدن ویژگی‏های بیومتریک بهره می‏برد. وضعیت رگ‏ها در شبکیه چشم انسان با بالا رفتن سن و بیماری هم تغییر نمی‏کند و در طبیعت یکتاست. بنابراین، این روش یکی از بهترین گزینه‏های برای استفاده در سیستم‏های تشخیص هویت است.

روش شناسایی از روی شبکیه تقریباً بدون خطاست و میزان خطای آن بسیار جزیی است. از سوی دیگر پایین بودن حجم داده‏های مورد استفاده در آن باعث می‏شود که فشار زیادی به سیستم چه از نظر نگهداری و چه از نظر ذخیره‏سازی داده‏ها وارد نباید. اما این روش کمی برای کاربران مزاحمت‏هایی دارد. برای نمونه، آنها باید برای تصویربرداری سرخود را در فاصله مشخصی از دوربین نگه دارند و برای مدتی هیچ حرکتی نکنند و همچنین به چشم داشتن عینک در این سیستم مجاز نیست. از دیگر اشکالات آن می‏توان به پیچیدگی تجهیزات لازم و در نتیجه‏ گران بودن آنها اشاره کرد.

برگرفته از ماهنامه رایانه، شماره 191

تنظیم برای تبیان: فاطمه مجدآبادی