خون خدا
خون خدا
محرم در آينه شعر معاصر فارسي
شعري از عليرضا قزوه درباره امام حسين(ع)
خبرگزاري فارس: عليرضا قزوه غزلي را با نام «خون خدا» در رثاي سومين امام شيعيان جهان سروده است.
| نمي‌دانم تو را در ابر ديدم يا كجا ديدم |
| به هر جايي كه رو كردم فقط روي تو را ديدم |
| تو را در مثنوي، در ني، تو را در هاي و هو، در هي |
| تو را در بند بند ناله‌هاي بي‌صدا ديدم |
| تو مانند ترنم، مثل گل، عين غزل بودي |
| تو را شكل توسل، مثل ندبه، چون دعا ديدم |
| دوباره ليلة القدر آمد و شوريدگي‌هايم |
| تب شعر و غزل گل كرد و شور نينوا ديدم |
| شب موييدن شب آمد و موييدن شاعر |
| شكستم در خودم از بس كه باران بلا ديدم |
| صدايت كردم و آيينه‌ها تابيد در چشمم |
| نگاهم را به دالان بهشتي تازه وا ديدم |
| نگاهم كردي و باران يك ريز غزل آمد |
| نگاهت كردم و رنگين كماني از خدا ديدم |
| تو را در شمع‌ها، قنديل‌ها، در عود، در اسپند |
| دلم را پَرزنان در حلقه پروانه‌ها ديدم |
| تو را پيچيده در خون، در حرير ظهر عاشورا |
| تو را در واژه‌هاي سبز رنگ ربنا ديدم |
| تو را در آبشار وحي جبرائيل و ميكائيل |
| تو را يك ظهر زخمي در زمين كربلا ديدم |
| تو را ديدم كه مي‌چرخيد گردت خانه كعبه |
| خدا را در حرم گم كرده بودم، در شما ديدم |
| شبيه سايه تو كعبه دنبالت به راه افتاد |
| تو حج بودي، تو را هم مروه ديدم، هم صفا ديدم |
| شب تنهاي عاشورا و اشباحي كه گم گشتند |
| تو را در آن شب تاريك، «مصباح الهدي» ديدم |
| در اوج كبر و در اوج رياي شام ـ اي كعبه ـ |
| تو را هم شانه و هم شان كوي كبريا ديدم |
| دمي كه اسب‌ها بر پيكر تو تاخت آوردند |
| تو را اي بي‌كفن، در كسوت آل عبا ديدم |
| دليل مرتضي! شبه پيمبر! گريه زهرا(س) |
| تو را محكمترين تفسير راز «انّما» ديدم |
| هجوم نيزه‌ها بود و قنوت مهربان تو |
| تو را در موج موج ربنا در «آتنا» ديدم |
| تو را ديدم كه داري دست در دستان ابراهيم |
| تو را با داغ حيدر، كوچه كوچه، پا به پا ديدم |
| تو را هر روز با اندوه ابراهيم، همسايه |
| تو را با حلق اسماعيل، هر شب همصدا ديدم |
| همان شب كه سرت بر نيزه‌ها قرآن تلاوت كرد |
| تو را در دامن زهرا(س) و دوش مصطفي(ص) ديدم |
| تنور خولي و تنهايي خورشيد در غربت |
| تو را در چاه حيدر همنواي مرتضي ديدم |
| سرت بر نيزه قرآن خواند و جبرائيل حيران ماند |
| و من از كربلا تا شام را غار حرا ديدم |
| به يحيي و سياوش جلوه مي‌بخشد گل خونت |
| تو را اي صبح صادق با امام مجتبي(ع) ديدم |
| تو را دلتنگ در دلتنگي شامي غريبانه |
| تو را بي‌تاب در بي‌تابي طشت طلا ديدم |
| شكستم در قصيده، در غزل، اي جان شور و شعر |
| تو را وقتي كه در فرياد «ادرك يا اخا» ديدم |
| تمام راه را بر نيزه‌ها با پاي سر رفتي |
| به غيرت پا به پاي زينب كبري(س) تو را ديدم |
| دل و دست از پليدي‌هاي اين دنيا شبي شستم |
| كه خونت را حناي دست مشتي بي حيا ديدم |
| چنان فواره زد خون تو تا منظومهي شمسي |
| كه از خورشيد هم خون رشيدت را فرا ديدم |
| مصيبت ماند و حيرت ماند و غربت ماند و عشق تو |
| ولا را در بلا جستم، بلا را در ولا ديدم |
| تصور از تفكر ماند و خون تو تداوم يافت |
| تو را خون خدا، خون خدا، خون خدا ديدم |
خبرگزاري فارس
مطالب مرتبط:
كاروان از هفت شهر عشق و عرفان بگذرد
نامت تبسمي است که بر صلح مي‌وزد
تنظيم:بخش ادبيات تبيان