آفریدنی عاشقانه و خلاق
آفريدني عاشقانه و خلاق
تمرين خلاقيت با امور عادي
هر کاري که ميکني ميتواند خلاقانه باشد، و اين در صورتي است که بداني خلاقيت يعني چه. خلاقيت يعني لذت بردن از هر کاري... انجام هر کاري با عشقي ژرف. اگر عشق بورزي و به انجام وظايف بپردازي کاري خلاق است. اگر بيعشق عمل کني، آن وقت مسلماً اين کاري شاق است؛ وظيفهاي است که بايد هر طور شده به آن عمل کرد. اين کار تحميلي است.
تا به حال شنيدهايد باغباني که زندگي ميآفريند و به زندگي زيبايي ميبخشد، جايزهي نوبلي دريافت کرده باشد؟ آن کشاورزي که زمين را شخم ميزند و غذاي همه را تأمين ميکند ـ آيا تا به حال کسي به او پاداشي داده است؟ نه. او طوري زندگي ميکند و طوري ميميرد که گويي بر روي اين کرهي خاکي هرگز چنين کسي وجود نداشته است.
هر روح خلاقي را ـ سواي آن چه ميآفريند ـ بايد مورد احترام و تمجيد قرار داد تا خلاقيت محترم شمرده شود.
اگر بدون عشق عمل کني، آن وقت مسلماً اين کاري شاق است؛ وظيفهاي است که بايد هر طور شده به آن عمل کرد.
مجسمه ميسازي يا کفش ميدوزي ـ چه باغبان باشي، چه کشاورز و چه ماهيگير باشي، چه نجار، هيچ فرقي نميکند. آن چه اهميت دارد آن است که آيا واقعاً روحت در گروي آن چيزي است که ميآفريني؟ اگر چنين باشد حاصل کار خلاقانهات کيفيتي از الوهيت را در خود دارد. فراموش نکن که خلاقيت به هيچ کار خاصي ربط ندارد. خلاقيت با کيفيت آگاهي تو سروکار دارد. هر عملي که از تو سر ميزند، ميتواند خلاقانه باشد.
اگر بدون عشق عمل کني، آن وقت مسلماً اين کاري شاق است؛ وظيفهاي است که بايد هر طور شده به آن عمل کرد. خلاق باش! زندگي از چيزهاي کوچک تشکيل شده است که اگر عشق بورزي، به چيزهاي بزرگي تبديل ميشوند. بعد همه چيز فوقالعاده عالي و بينظير است. اگر خالي از عشق عمل کني، آن وقت نفس مدام تلنگر ميزند که «اين از شأن تو به دور است.
يک کار بزرگ انجام بده. » هر وقت نفس آمد و تو را به انجام کارهاي بزرگ تشويق کرد، فوراً به خودت بيا و نفس را رها کن و بعد کم کم در مييابي که چيزهاي معمولي و پيش پا افتاده مقدساند.همه چيز مقدس و متبرک است. و تا وقتي همه چيز برايت مقدس نشده، زندگي تو نميتواند الهي باشد. انسان مقدس، انساني معمولي است که به زندگي معمولي عشق ميورزد و هر کاري ميکند،آن را به طرزي عالي انجام ميدهد. عظمت به کار انجام شده نيست.
بزرگي، آگاهي است که تو حين انجام آن کار به ارمغان ميآوري. امتحان کن! وقتي ميگوييم خلاق باش، منظور اين نيست که همگي برويد و نقاشان و شاعران بزرگي شويد. منظور اين است که اجازه دهي زندگيات يک تابلوي نقاشي، يک غزل باشد. هرگز اجازه ندهيد اين ميل در شما قوت بگيرد که آدم بزرگ و مشهوري شويد، آدمي بزرگتر از اندازهي طبيعي، هرگز. اندازهي طبيعي خودش عالي است. دقيقاً به اندازه طبيعي بودن و درست در حد متعارف و عادي بودن، به قدر کفايت خوب است. اما اين عادي بودن را به شيوهيي غير عادي زندگي کن. خلاقيت يعني زندگي عادي را زندگي کردن؛ چنان هشيار، چنان مملو از آگاهي و چنان سرشار از نور که همه چيز نوراني و درخشان ميشود.
اين امري ممکن است. براي تو نيز ميتواند امکانپذير باشد. در آرزوي نفس نباش. فقط زندگي را دوست بدار و به آن اعتماد کن. زندگي خودش همهي چيزهايي را که به آن نياز داري به تو خواهد بخشيد. زندگي براي تو به نعمت، به دعاي خير، تبديل خواهد شد. اگر قدر و ارزش لحظات خود را بدانيم و در حال زندگي کنيم . مدام حسرت گذشته ها را نخوريم . بر داشته هايمان واقف باشيم و در حسرت نداشته ها زندگي را تلخ نکنيم و اگر در نهايت تلاش براي بهتر شدن همه چيز را به خداي مهربان بسپاريم ميتوانيم نهايت لذت را ببريم چرا که به قدرتي عظيم تکيه کرده ايم که همه چيز در توان و قدرت اوست.
نداي مشاور با اضافات
تنظيم براي تبيان: کهتري