عطر حضور
عطر حضور
امام بزرگوار و عزيز و معصوم و قطب عالم امکان و ملجا همه خلايق، اگرچه غايب است و ظهور نکرده؛ اما حضور دارد. مگر ميشود حضور نداشته باشد؟ مؤمن، اين حضور را در دل خود و با وجود و حواس خويش، حس ميکند. آن مردمي که مينشينند، راز و نياز ميکنند، دعاي «ندبه» را با توجه ميخوانند، زيارت «آل ياسين» را زمزمه ميکنند و مينالند؛ ميفهمند چه ميگويند. آنها حضور اين بزرگوار را حس ميکنند، ولو هنوز ظاهر نشده و غايب است. غيبت او، به احساس حضورش ضرري نميزند. ظهور نکرده است؛ اما هم در دلها و هم در متن زندگي ملت، حضور دارد. مگر ميشود حضور نداشته باشد؟
شيعه خوب، کسي است که اين حضور را حس کند و خود را در حضور او احساس نمايد. اين، به انسان اميد و نشاط ميبخشد. (1)
يکي از آن خورشيدهاي فروزان، به فضل و کمک پروردگار و به اراده الهي، امروز در زمان ما به عنوان «بقية الله في ارضه»، به عنوان «حجة الله علي عباده، به عنوان «صاحب زمان» و «ولي مطلق الهي» در روي زمين وجود دارد. برکات وجود او، انوار ساطعه از وجود او، امروز هم به بشر ميرسد.» (2)
امروز وجود مقدس حضرت حجت - ارواحنا فداه - در ميان انسانهاي روي زمين، منبع برکت، منبع علم، منبع درخشندگي، زيبايي و همه خيرات است .
چشمهاي ناقابل و تيره ما، آن چهره ملکوتي را از نزديک نميبيند؛ اما او مثل خورشيدي درخشان است. با دلها مرتبط و با روحها و باطنها متصل است و براي انساني که داراي معرفت باشد، موهبتي از اين برتر نيست که احساس کند، ولي خدا، امام بر حق، عبد صالح، بنده برگزيده، در ميان همه بندگان عالم و مخاطب به خطاب خلافت الهي در زمين، با او و در کنار او است. او را ميبيند و با او مرتبط است. (3)
اين بزرگوار، در فضاي ذهني و معنوي جامعه ما، حضور دارد و جوانان مؤمن و با اخلاص نيز با آن حضرت، قلباً در ارتباط هستند. اين ارتباط، به معناي حقيقي کلمه، دو جانبه است و در حالات برجسته شور و محبت و احساس و عواطفي که ملت ايران، نسبت به اين بزرگوار دارند، اين ارتباط طرفيني است. (4)
امام معصوم و بازمانده عترت پيغمبر و اهلبيت عليهم السلام، در طول اين زمان‌هاي اخير، در ميان جوامع بشري بوده است؛ امروز هم در ميان ما است. (5)
ارتباط قلبي و معنوي بين آحاد مردم و امام زمان(عج)، اميد و انتظار را به طور دائم در دل آنها زنده نگه ميدارد و اين خود، يکي از پر برکتترين حالات انساني است. (6)
اهل معنا و باطن، در توسلات معنوي خود، اين بزرگوار را مورد توجه و نظر دائمي قرار ميدهند و به آن حضرت توسل ميجويند و توجه ميکنند. نفس پيوند قلبي و تذکر و توجه روحي به آن مظهر رحمت و قدرت و عدل حق تعالي، انسان را عروج و رشد ميدهد و وسيله پيشرفت انسان را - روحاً و معنا - فراهم ميکند .
اين، يک ميدان وسيعي است. هر کسي در باطن و قلب و دل و جان خود، با اين بزرگوار مرتبط باشد، بهره خودش را خواهد برد. البته، توجه به کانون نور، بايد توجه حقيقي باشد.
لقلقه زبان در اين زمينه، تاثير چنداني ندارد. اگر انسان، روحا متوجه و متوسل شد و معرفت کافي براي خود به وجود آورد، بهره خودش را خواهد برد. اين، يک ميدان فردي و تکامل شخصي و معنوي است. (7)
نزديک شدن به امام زمان(عج)، نه نزديک شدن در مکان هست و نه نزديک شدن به زمان. شما که ميخواهيد به ظهور امام زمان(عج) نزديک بشويد؛ ظهور امام زمان(عج) يک تاريخ معيني ندارد که صد سال ديگر مثلا يا پنجاه سال ديگر ... تا ما بگوييم که ما از اين پنجاه سال، يک سال و دو سال و سه سالش را گذرانديم، چهل و شش سال و چهل و هفت سال ديگر باقي مانده [است]. نه؛ از لحاظ مکان هم نيست که ما بگوييم: ما از اينجا حرکت ميکنيم به طرف مثلا شرق يا غرب عالم يا شمال يا جنوب عالم، تا ببينيم که ولي عصر(عج) کجا است و به او برسيم، نه.
نزديک شدن ما به امام زمان(عج) يک نزديک شدن معنوي است؛ يعني، شما در هر زماني تا پنج سال ديگر، تا ده سال ديگر، تا صد سال ديگر که بتوانيد کيفيت و کميت جامعه اسلامي را افزايش بدهيد، امام زمان - صلوات الله عليه - ظهور خواهد کرد. (8)
پي‌نوشت‌ها:
1- سخنراني روز ميلاد 17/10/74.
2- جشن بزرگ منتظران ظهور 3/9/78.
3- همان.
4- کيهان 8/10/75.
5- جمهوري اسلامي 15/9/77.
6- رسالت 23/12/68.
7- جمهوري اسلامي 19/10/74.
8- خطبه نماز جمعه 6/4/59.