پدر و مادر های مشق نویس
پدر و مادرهای مشق نویس
انجام ندادن تکالیف مدرسه فرزندان و وظیفه‌ی پدر و مادر
پرسش:
خانم دکتر، پسر من همیشه از درس‌هایش عقب است، آموزگارش مدام از او به ما گله می‌کند که چرا تکلیف‌های خود را انجام نمی‌دهد و هشدار می‌دهد که ممکن است در امتحان‌های پایان سال، نمره‌های بسیار ضعیفی بگیرد. من و پدرش چگونه می‌توانیم این مشکل را حل کنیم؟
پاسخ:
قبل از هر چیز بگویم که نگرانی بیش از حد شما درباره‌ی درس و مشق فرزندتان، ممکن است نه تنها تاثیر مطلوبی نگذارد ، بلکه نتیجه‌ی معکوس دهد:
به این ترتیب که وقتی فرزند شما احساس کرد مسائل مدرسه‌اش برای شما بسیار مهم‌تر است تا برای خودش، به تدریج احساس مسوولیت خود را در قبال این تکلیف‌های شخصی، از دست داده و تصور می‌کند که کارهای مدرسه‌اش، وظیفه و مشکل شماست، نه او!
بنابراین ترس و اضطراب پدر و مادر و دخالت‌های زیاد آنان در درس بچه‌ها، هرگز تاثیر مطلوبی نخواهد داشت.
پیشنهادهای زیر می‌تواند به شما و او در این‌باره کمک کند:
1- مهم‌ترین کاری که می‌توان کرد، آن است که ساعت به خصوصی را برای مطالعه‌ی همه‌ی اهل خانواده و ایجاد سکوت در منزل به صورت روزانه انتخاب و اجرا کنید و در آن فاصله، تلویزیون، رادیو و تلفن نیز خاموش باشند. حال امکان دارد که فرزند شما در آن ساعت، تکلیفی هم انجام ندهد یا درسی نخواند، اما می‌داند که آن زمان مشخص، برای همه‌ی اعضای خانواده، وقت مطالعه و سکوت است.
2- به مدت یک هفته، هر روز به مطالعه، انجام درس و تکلیف فرزند خود دقت کنید و از آن یادداشت بردارید. چنانچه در پایان، کار موثری در این زمینه انجام نداده بود، آخر هفته با او صحبت کنید و بگویید: «متوجه شده‌‌ام که در طول هفته‌ی گذشته درس نخواندی، امیدوار بودم کارهایت را زودتر تمام می‌کردی ، حالا فکر می‌کنی من چه کمکی می‌توانم به تو بکنم؟ آیا به نظرت بهتر است که ساعت مطالعه را تغییر دهیم؟...
3- به فرزند خود در کمال صمیمیت، آرامش و نه با عصبانیت و داد و فریاد، اعلام کنید که دیگر درباره‌ی درس‌هایت به تو یادآوری نخواهم کرد و ترجیح می‌دهم تا خودت از من کمکی نخواهی، به آموزگار او هم زنگ بزنید و تغییر روش خود را اطلاع دهید.
4- اطمینان حاصل کنید که فرزندتان به‌طور کامل متوجه هست که شما در ساعت‌های مشخصی که تعیین شده، مشتاق کمک به او هستید ولی بدون هرگونه مشاجره و نق‌زدن؛ تا خودش از شما طلب کمک نکند، شما نیز به او کاری نخواهید داشت.
5- نکته‌ی کلیدی و اساسی، آن است که در این باره یعنی مسائلی چون موقعیت‌های درسی، نمره‌ها، نظم در انجام تکلیف‌ها و سایر مسوولیت‌های او، هرگز و هرگز، او را با دیگران مقایسه نکنید. بدانید که از هر فرد براساس استعداد، ضریب هوشی و نیز تمرکزش باید انتظار داشت؛ بچه‌ها نیز از این بابت بسیار با هم تفاوت دارند.
6- برخی از بچه‌ها، به‌طور کلی به مدرسه علاقه‌ای ندارند؛ شما بدون آنکه به آنان فشار بیاورید، بهتر است که آنان را از این بابت آزاد بگذارید و باور داشته باشید که عده‌ای از آنان چند سالی با مدرسه دچار مشکل خواهند بود ولی به تدریج که بزرگ‌تر می‌شوند، رابطه‌ی آنان با این محیط و مسائل آن بهبود می‌یابد. از سویی، اگر نمره‌های فرزند شما پایین است، آزمایش‌های لازم برای اندازه‌گیری ضریب هوشی و یا عدم تمرکز را درباره‌ی او انجام دهید. اگر از ضریب هوشی پایینی هم برخوردار نبودند به هیچ‌وجه از صفت‌هایی چون، تنبل، بی‌عرضه و... استفاده نکنید.
7- اگر فرزند شما هنگام درس خواندن، رادیو، تلویزیون و یا سایر وسائل صوتی را روشن می‌کند، قبل از آنکه تاثیر منفی آن در نمره‌ها و درس او به طور کامل و دقیق بر شما ثابت نشده، برای حذف این عادت در فرزندتان اقدام نکنید؛ چرا که برخی از دانش‌آموزان به این طریق، بیشتر قادر خواهند بود درس‌های خود را خوانده و محرک لازم را برای کسب انرژی در زمان درس خواندن فراهم کنند؛ بنابراین از این بابت بر آنان خرده و ایراد نگیرید.
8- با مدرسه‌ی فرزندتان برای در جریان بودن از برنامه‌های درسی و جلسه‌ها در تماس باشید و اگر قادر هستید، حتی به صورت داوطلب برای برنامه‌های مدرسه‌ی فرزند خود کمک کنید و وقت بگذارید؛ این‌کار، اهمیت محیط مدرسه را به کودک شما می‌آموزد.
منبع : شادكامی